"Aşk,hiç beklemediğin bir anda hiç beklemediğin bir kişiyle gelendir."
Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerini açan Naz birkaç dakika yatağında oyalandı.Daha sonra yataktan kalktı.Karnındaki acı hala geçmemişti ama azalmıştı.
Gözlerini ovuşturarak lavaboya gitti.
Lavabodan çıktığında su içmek için mutfağa gitti.Mutfaktan suyunu alıp bahçeye çıktığında havuzun yanındaki salıncakta birisi oturuyordu.
Naz yüzüne vuran sıcacık güneşe karşı gözlerini kapadı ve derin bir nefes alarak temiz havayı içine çekti.
Sonra salıncakta oturan kişinin yanına gitti ve o da salıncağa oturdu.
Efe kabus görürken bir anda uyandı.Yataktan kalktığında hava hafif aydınlıktı.Uykusu kaçmıştı,aşağıya indi ve mutfakta su içti.Sonra bahçeye çıkıp havuzun yanındaki salıncağa oturdu.Gördüğü kabusu aklından çıkarmaya çalıştı.Güneş doğana kadar orada oturdu.Güneş doğduğunda aklındaki kötü düşüncelerden neredeyse kurtulmuştu.Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.O sırada yanında bir hareketlilik oldu.Gözlerini açıp baktığında yanına oturan Naz'ı gördü.
"Günaydın"dedi Naz.
"Günaydın"dedi Efe.
İkisi de sessizce manzarayı izliyorlardı.
Sessizliği bozan Naz oldu.
"Sen ne zamandır buradasın?"dedi Naz.
"Güneş doğmadan önce geldim"dedi Efe.
"Hiç uyumadın mı?"dedi Naz.
"Uyudum ama uyanmak zorunda kaldım"dedi Efe.
"Neden bir şey mi oldu?"dedi Naz.
"Hayır,sadece kabus gördüm ve uykum kaçtı.Önemli değil zaten boşver"dedi Efe kestirip atmak ister gibi.
"Önemli değil mi?Uykunu kaçıracak kadar kötü bir rüya görüyorsun ve boşver diyorsun.Ben boşvermiyorum,anlat bana ne olduğunu ben dinlerim seni"dedi Naz destek olduğunu belli etmek istercesine Efenin koluna dokunarak.
Efe önce kolundaki ele baktı sonra da Naza baktı.Gerçekten onu dinlemek ister gibi bakıyordu.
"Gerçekten boşver."dedi Efe ve önüne döndü.
Naz bunun üzerine elini Efenin kolundan çekti.
"Çok değişik bir insansın."dedi Naz gülerek.
"Nasıl yani?"diye sordu Efe.
"Yani önce umursamaz,düşüncesiz biri gibi gözüküyorsun.Sonra bir anda yardımsever düşünceli,kibar birisi oluyorsun.Ama sen yardım ederken,insanları düşünürken onların seni düşünmesine,sana yardım etmesine izin vermiyorsun.Sanki dışın başka biri,etrafına ördüğün o duvarların altındaki sen başka biri.Anlayamıyorum seni."dedi Naz.
Bu sözlerin üzerine Efe Naza şaşkınca baktı.
"Sen benden nefret etmiyor muydun ya?Ne oldu da şimdi beni analiz ediyorsun?"dedi Efe gülerek.
"Hiçbir şey olmadı.Sadece farklısın,göstermediğin içine attığın çok şey varmış gibi geliyor.Ondan böyle bir analiz yaptım yoksa senden hala nefret ediyorum"dedi Naz da gülerek.
"Belki bir gün görürsün duvarlarımın altındaki beni"dedi Efe ve göz kırpıp salıncaktan kalktı,eve geri girdi.
Naz da onun arkasından baktı ve gülümsedi.Sonra önüne döndü,biraz orada oturdu.Daha sonra kalktı ve eve girdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatyalar Ölmez
Romance"Soğuk bir evde yerde yatan binlerce kanlı papatya vardı,o gün içimdeki çocuk da o papatyalar gibi ölmüştü." Yanaklarımdan akan yaşlarla beraber soğuk bedenimi saran sıcak kolları hissettim.Yüzüme sıcacık nefesi değerken keşke biraz daha vaktim olsa...
