Çaresizliğin çare olduğu pamuk diyarlara yelken açan kıldan ince gemideyim şimdi ,geride ne anam ne babam ne de gençliğimin verdiği tarifsiz acı var.Kim bilir ne ilkim bu gemiye binen ne de son.İçimde bir korku,gözlerimin alabildiğine hüzün tarlaları önümde ve isyan edenlerin acı çığlıkları, bu geminin hani nerede kaptanı,ürpertiler bile ürperir bu geminin güvertesinde,yalanlar bir bir dökülür ateşlerin içine, gözyaşları dinmez bu gemide, haykırmalar ,yalvarışlar ve kaçışmalar...
ama bilirim ben bu geminin adını,ellerime değen soğuk, keskin kancalar hatırlatır yaşamadığım binlerce tarifsiz acımı,kan bile donar görünce bu gemiyi,uğruna can vereceğin insanlar bile gelmez kurtarmaya, ateşin sıcaklığı soğuk gelir taptaze bedenine ve yaktıkça yakar içten içe bu geminin adını en iyi ben bilirim...
