gözlerinin karalığı titretiyor masmavi göğü
ağlıyor sana dokunamayan koca söğüt
ellerinin değdiği toprak şaha kalkıyor ölümden
adına şiirler yazılıyor her biri aşkla binlerce bölümden
üflediğin mum bile diretiyor aydınlıkta görmek için seni
aşk dolu kağıtları uçuruyor ardından esen sevda yeli
nefesin rüzgar olup savuruyor yaprakları
varlığım senin dünyanda kupkuru yaprak sapı
saçlarının siyahında gölgeleniyor aşk
güneş ruhunun parlaklığından öfkeleniyor
saçlarının siyahında aşk gölgeleniyor
gözlerim donuyor gözlerini görünce
ve içimde yine bir ses adını haykırarak delice...
