SARSINTI

*2.Bölüm*

Telefonun ekranına öylece baktım. Hiç beklemediğim bir anda o muhteşem görkeme sahip adam bana mesaj mı atmıştı? Nasıl olabilirdi ki bu? Çevresinde bir sürü kişi varken bana mı yazmıştı gerçekten? Buna inanmak güçtü. Acaba neden yazmıştı? Mesaja tıkladım ve okumaya başladım

*Merhaba Yağmur. Ben Ayaz Koroğlu. Bugün sahilde karşılaşmıştık. Sizi okula bırakmıştım ya hani işte o sırada cüzdanını arabamda düşürmüşsün. Aslında kurcalamak istemezdim üzgünüm ama numaranı vermediğini hatırlayınca belki cüzdanının bir yerinde yazıyordur diye cüzdanına baktım ve kişi bilgilerinin olduğu bir kağıt vardı. Numaranı ordan buldum. Cüzdanını sana vermek istiyorum. İstersen bana evinin konumunu at ben de oraya getireyim. Ya da sen nasıl istersen. Tekrardan cüzdanına baktığım için üzgünüm. Bana haber verirsen sevinirim.*
18.01

Nedendir bilinmez ama mesajı okurken çok etkilenmiştim. Bir insan nasıl bu kadar kibar ve naif bir mesaj atabilirdi ki? Yoksa ben mi abartıyordum? Ben cüzdanımı mı kaybetmiştim. Daha önemlisi bunu nasıl fark etmezdim. Metro kartım, param, kredi kartım her şeyim içindeydi. Ben tüm gün nasıl cüzdansız dolaşmıştım? Gerçi sabah Ayaz bırakmıştı. Eve de Emir bırakmıştı. Öğlen yediğimiz yemeği de sabah pantolonumun arka cebine koyduğum parayla ödemiştim aslında cüzdana gerek kalmamıştı. Hemen kalkıp çantama gittim ve cüzdanının Her gerçekten olmadığını fark etmiştim. Kendime bir küfür savurdum. Neyse şuan kendisine bir cevap yazmam gerekiyordu. Evime gelmesi işime gelmezdi çünkü sadece cüzdanı verip giderdi ama bir kafede buluşursak biraz zaman geçirebilirdik. Napacağımı düşündüm.

*Selam Ayaz. Cüzdanımı senin arabanda düşündüğümü fark etmemişim bile haber verdiğin için teşekkür ederim. Ayrıca cüzdanıma bakmış olman da sorun değil tabiki. Ben de akşam yemek yemeye dışarı çıkacaktım. Haber vermesen ruhum duymayacak ve sanırım rezil olacaktım. Ben sana yemek yemeye gideceğimiz restaurantın konumunu atabilirim eğer müsaitsen oraya gelirsin hem sana bugün için teşekkür etmiş olurum.*
18.04

Mesajı atar atmaz hemen Aylin'i aradım.

"GIRL ÇOK BÜYÜK BİR ŞEY OLDU"

"Gene noldu Yağmur?"

"Hemen bize uç gelirken de akşam şık bir restauranta girilirken giyilebilecek birkaç parça kıyafet getir ama sakın abartma bak önden uyarıyorum. Ben de Emir ve Ecrini arayacağım sen gelen kadar"

"Ya salak kız neler oluyor anlatır mısın?"

"Bize gelmek için 5 dakikan var Aylin çabuk olsan iyi edersin" dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Bildirim panelini kontrol ettiğimde mesaj gelmemişti ve ben de Emiri aradım.

"Emircim napıyorsun?"

"İyiyim Yağmurcum. Sen napıyorsun?"

"Ben şuan panik bir haldeyim dostum ve yardımına ihtiyacım var. Senin de Ecrinin de"

"Sorun ne?"

"Aslında sorun yok. Şöyle ki akşam yemeğe dışarı çıkmamız lazım. Sen, ben, Ecrin ve Aylin. Aslında bir kişi daha olabilir. Ama oraya metroyla gidemem çünkü cüzdanım yanımda değil daha doğrusu cüzdanımı bizimle yemeğe gelen kişinin arabasında unuttum. Ve onunla vakit geçirmek için bir yemek teklif ettim. Oraya tek de gidemem sizin de gelmeniz gerek lütfen beni yalnız bırakmayın. LÜTFEEEEEN"

"Tamam Yağmur tabiki gideriz ben şimdi Ecrinle de konuşurum zaten herkesten önce o koşar. Nasıl bir yere gidicez peki?"

"Şık bir restaurant olsun istiyorum çünkü adam tanındık bir iş adamı" dedim.