Hoyeonlix <3

1. გაცნობა

- ჰოიონნ! აქ მოდი ახლავე და აქაურობა მიაწყვე! სტუმრები რას იტყვიან ასეთი სახლი რომ დახვდებათ?! ჩქარა დაალაგე გთხოვ, ჩო (ჩო მოსამსახურეა) შვებულებაში გავიდა 1 კვირით და ჩვენით უნდა მივხედოთ საკუთარ სახლს და თავებს! მოხვალ თუ არა აწიი??!!
*ყვირის დედაჩემი (ჰვანგ ლია) მთელ ხმაზე ისე რომ ხმა სახლის გარეთაც ისმოდა.*
- ახლავე ჩამოვალ, დავალებას დავასრულებ 2 წუთში *ნუ აქ რათქმაუნდა მოვიტყუე, რომელ კოლეჯის/სკოლი მოსწავლეს არ ურჩევნია დავალების გაკეთების მიტოვება? თან ხშირად არ ვიტყუები, მაგრამ stray kids-ის ედითების ყურება ძალიან მიყვარს, როგორც ყველა stay-ს, ამიტომაც მომიწია ტყუილის თქმა.*
ნება მომეცით თავი გაგაცნოთ :)
მე ვარ ჰვანგ ჰოიონი, კორეიდან. დავიბადე სეულში. ახლა ვარ 19 წლის 15 თებერვალს 20ის ვხდები. არ მყავს მეგობრები, შეყვარებულზე საუბარიც კი ზედმეტად მეჩვენება.
მამაჩემი - ჰვანგ გოკდუ ცნობილი ბისმესმენია (იმედია 'ბისმესმენი' სწორად დავწერე :D ) ის მილიონერია. ასევე მყავს დედა - ჰვანგ ლია, ის უკვე გაიცანით. პროფესიით ყოფილი მოდელია მაგრამ მის დროში მოდელობა არც ისე პოპულარული საქმიანობა იყო და თავი დაანება. ერთი სიტყვით მაქვს არაჩვეულებრივი ცხოვრება (კი აბა რა)
- 2 წუთი გავიდა და 10იც!
*ისევ დაიწყო ყვირილი*
- ხო, კაი კაი უფფ. ანდა სულ რა სტუმრები მოდის? *ყოველ დღე როგორ შეიძლება სახლში სტუმრები იყოს? მესმის კვირაში 2-3ჯერ მაგრამ კვირაში 7-ჯერ? ეგ ზედმეტი არაა?*
- რას ვიზამთ ჰოიონ? მამაშენი ბისმესმენია, ბიზმესმენებს კი ბევრი თანამშრომელი ანუ სტუმარი ჰყავთ. ათი ათასობით ფულს (დოლარს..) რომ ხარჯავ ტანსაცმელებში და აქსესუარებში ხომ მოგწონს?
- კი, მომწონს. *ეგ რა კითხვა იყო? ვის არ უნდა ათი ათასობით დოლარი დახარჯოს პირადი სიამოვნებისთვის? მითუმეტეს თუ შესაძლებლობა გაქვს*
- კარგი გვეყოს კამათი. *კამათი? მე მეგონა ნორმალურად ვსაუბრობდით:(   )
- დედა მოდი მე სასტუმრო ოთახს დავალაგებ, შენ სამზარეულო დაალაგე კარგი? *თავაზიანად შევეკითხე დედას*
- ოხხ, როდის მერე ვსაუბრობთ ასე თავაზიანად ? *რომ გაუკვირდებოდა ნამდვილად ვიცოდი  ;)
- დედა, ნუ ვლაპარაკობთ, საღამოს გარეთ მინდა გავიდე, სახლში დავლპი. მინდა საკურას ბაღში გავისეირნო და თან ლილუს (ჩემს კურდღელს) გავასეირნებ. ამიტომაც მოდი მალე დავიწყოთ დალაგება, კარგი?
- კარგი. *დამეთანხმა და დალაგება დავიწყეთ.*

1 საათში ჩვენი სახლის პირველი სართული ბზინავდა.
- აბა, ხომ შეგვძლებია დალაგება?
- ნუ ეხლა, ისეთი შვილი გყავსს.
- მორჩი ტრაბახობას და სტუმრების საძინებელიც მივალაგოთ.
- აუუ, პირველი სართული ხომ დავალაგეთ, მეორე ხვალ ვქნაათ რაა. *დავიწუწუნე*
- სუსი! *ასეთი მკაცრი ტონით ბოლოს 2 წლის წინ თუ მითხრა წადი და დავალება დაწერეო თორემ მანამდე არ გამიგია, ამიტომაც მართლა გავჩერდი და იძულებული ვიყავი სტუმრების ოთახი დამელაგებინა მისის ჰვანგ ლიასთან ერთად*
- კარგიი, ახლა საიდან დავიწყოთ?
- ოჰოო *შევაბიჯე სტუმრების ოთახში* აქაურობა რას გავს დედა? აქ წინათ ვინ იწვა ხომ არ გახსოვს?
*აზრზე არ ვარ ეს რატო ვკითხე*
- რაში გაინტერესებს? *ცალი წარბი აწია და ინტერესიანი თვალებით მომაშტერდა, რას ვეკითხებოდი რა მინდოდა უფ*
- არაფერი, ხანდახან უაზროდ ვკითხულობ რაღაცეებს ხო იცი. *გავიკრიჭე და უაზრო სახით შევხედე*
- ვაიმე, რა გეშველება ჰოიონ? ძმა მაინც გყავდეს ან და გაგართობდა, მარტო სახლში მართლაც რომ დალპები და გამოშტერდები. ვინმე გაიცანი, მეგობარიც რომ არ გყავს. 19 წლის ხარ. მალე 20ის ხდები (სხვათაშორის 15 თებერვაკს მქონდა დაბადების დღე და მოლოცვა გამახარებდა <3 )
- დედა, გავიგე რომ მარტოსულობა არ არის კარგი რამ მაგრამ რა ვქნა? ჩემთან მეგობრობა მხოლოდ ქონების გამო უნდათ. ერთხელ დავთანხმდი ეგეთ მეგობარს და 1 კვირაში ჩემი ბარათი ცარიელი იყო.
- კარგი შვილო, არაუშავს. *ასეთმა სიტყვებმა გამახარა კიდევაც მაგრამ იქით აქეთ რომ გავიხედე ისევ გამახსენდა რომ ოთახი უნდა დაგველაგებინა. *
- მოდი, დავალაგოთ და გარეთ გაისეირნე მერე. *მითხრა დედამ*
- კარგი, დავიწყოთ. *გავიზმორე ერთი-ორჯერ და დალაგებას შევუდექი*