Hoyeonlix <3

11. ახალი ცხოვრება

*მე და ლიქსი უკვე 2 წელია რაც ერთმანეთს ვხვდებით. ახლა 2024 წლის 1 მარტია. მე 22 წლის ვარ, ლიქსი 23ის. მალე ჰიუნჯინის დაბადების დღე მოდის, ჰიუნჯინი მართლაც რომ დასავით მიმიჩნევს, ძალიან მომწონს ჩემი ცხოვრება, ბევრად უკეთესია. ახალი ამბავი ის არის რომ ჩემმა მშობლებმა მთელი ქონება მე დამიტოვეს, თვითონ გადაწყვიტეს ამერიკაში ცხოვრება, რათქმაუმდა ფულიც წაიღეს, კომპანიის აქციები ეხლა ჩემია. ჩო? ჩო ჩემთან არის, სამწუხაროდ მისი შვილი გარდაიცვალა, მაგრამ მეორე შვილი გვერდით ჰყავს (ანუ მე) . ფელიქსი ისევ სთრეიქიდსშია, სამწუხაროდ 1 წელიწადში სთრეიქიდსი აღარ იქნება, თუმცა ერთგული ფანები ვერასოდეს ვერ დაივიწყებენ მათ. მარტო ჰიუნჯინს არ მივიჩნევ ძმად, მე მის გარდა კიდევ 6 ძმა მყავს. ლიქსი რათქმაუნდა ჩემი შეყვარებულია. აი რა ხდება ეხლა ჩემს ცხოვრებაში: *

ტელეფონზე (დედასთან):
- შვილო, როგორ ხარ?
- მე კარგად ვარ, თქვენ როგორ ხართ?
- კარგად, მამაშენი მუშაობს, მე კი ქუჩაში ვარ და ვსეირნობ. ჩო როგორ არის?
- ჩო კარგადაა, ნელ ნელა გადააქვს მიყენებული ტკივილი. არ დაგიმალავ და ძალიან მწყინს ის რომ აქ მიმატოვეთ, სულ არ მინდოდა კომპანიაში მუშაობა, რა ვქნა აღარ ვიცი.
- არ ინერვიულო, რაღაცას გეტყვი. მე და მამაშენმა გადავწყვიტეთ რომ კორეაში დავბრუნდეთ.
- რაა?! მართლა?! აუ არ მომატყუოთ!!
- არა, მართლა მოვდივართ.
- აუ, რა მაგარიააა. ღმერთო ჩემო, როდის მოხვალთ?
- 1 თვეში.
- აუ, უფრო მალეე არა?
- ვერა, აქაურობას უცებ ვერ მივატოვებთ. შენ და ფელიქსი როგორ ხართ?
- არაჩვეულებრივად. ამ ბოლო დროს უფრო თავისუფალია, უფრო დიდ დროს მითმობს.
- ძალიან კარგი, ერთი უყურადღებოდ დაგტოვოს..
- ხო, რას იზამ?
- კარგი ეხლა, ნუ დაიწყე.
- დედა, ეხლა ჰიუნჯინი მირეკავს, მერე გადმოვრეკავ.
- კარგი, გკოცნი.

ტელეფონზე (ჰიუნჯინთან) :
- ხო, ჰიუნჯინ
- დაიკოო, აბა გადმოიხედეე...
- რაა?
- გადმოიხედეე.
*ფანჯრიდან გადავიხედე, 8ვე იქ იყო და მე მიყურებდნენ. რა აღარ ვიფიქრე, მერე ძირს ჩავედი და ყველანი გამქრალიყვნენ. ვიხედები იქით აქეთ და უცებ:*
- ბუუუუუ!!!! *რვავე ერთად მიყვირის, ლამის დავყრუვდი, ღმერთო ყური წამაძრეს!*
- რამ მოგიარათ, თქვენ ხომ არ გახველებთ?
- აი შენ. *მინჰომ ფურცელი გამომიწოდა*
- ეგ რაღაა?
- აიღე და ნახე *თქვა ჯეონგინმა*
*ქაღალდზე ეწერა: 'ადი შენი ოთახის სააბაზანოში' *
- ახლა რა, ავიდე?
- არა ჰოიკნ, ჩადი *აუფ რა იხუმრააა*
- დედა ეხლა სიცილისგან მოვკვდები ჯისუნგ, ბუზუზუუ.
- ხო, კარგი. *თვალები გადაატრიალა ჰიუნჯინისავით.*
- აბა ავიდეთ. *ავედი, შევედი სააბაზანოში და დავინახე კარგე აკრული ფურცელი:*
- ეგ რა ფურცელია?
- წაიკითხე. *ხო, კარგი ეხლა გავიგე რაც მომიწყვეს, ამ წელს ჩემს დაბადების დღეზე კონცერტი ჰქონდათ ლასვეგასში და ვერ მომილოცეს, ალბათ ახლა აპირებენ ანაზღაურებას.*
- აქ წერია რომ სამზარეულოში უნდა ჩავიდე და ქვაბები შევამოწმო.
- მერე, რას ელოდები წაბიდეთ ძირს.
- აუ, მეზარება აქეთ იქით სიარული, დღეს ისედაც ბევრი ვირბინე.
- არაუშავს, სირბილი კარგია. *რა ტუტუცია ეს ჯისუნგი, სულ მეპასუხება..*
- კარგით, წავიდეთ.
*ასე შემოვიარე მთელი სახლი, ძლივს მივაგენი ბოლო წერილს.*
- ღმერთო როგორ დავიღალეეე.
- ნუ წუწუნებ, ხომ გინდა ბოლოს ნახო რატომაც იწვალე?
- აჰა, კიდევ წერილი.
- წაიკითხე რა წერია..
- აქ წერია რომ მილოცავს რადგან ბოლო წერილიც ვიპოვე, ის მეუბნება რომ სახლიის ეზოში უნდ აგავიდე.
- ხოდა გავიდეთ.
- იცით რაა, უკვე მესამეჯერ ვარტყამ სას კრუგს, მეშვიდეჯერ გავდივარ ეზოში, დავიღალე უკვეე.
- აუ, ეხლა ადექი ხო ხედავ ბოლოაა.
- ჯანდაბას..
*გავედი ეზოში და არაფერი განსაკუთრებული არ მომხვდა თვალში, შემდეგ ფელიქსმა იქვე მდგარი მაგიდისკენ მიიშვირა ხელი და იქით გავეშურე... მაგიდაზე პატარა ყუთი იდო.*
- ამ მოცუცქნული ყუთისთბის მაწვალეთ და მარბენინეთ? თქვენ ავად ხომ არ ხართ?
- მოცუცქნული ყუთია თორე...
- ჩუ ბიჭოო *ჰიუნჯინმა ჯეონგინს პირზე ხელი ააფარა.*
- კარგი, მოდით გავხსნათ. *ყუთი ავიღე, გავხსენი და შიგნით გასაღები იდო, ეხლა უამრავი აზრი გამიჩნდა. მანქანა რატომ იქნება როდესაც 2 საკუთარი მყავს? ნუთუ ის არის რასაც ეხლა ვფიქრობ?*
- აბაა, როგორია.?? *ყველამ წამოიყვირა.*
- რა? გასაღები?
- შენი შეყვარებული მართლა არ არის კარგად *ისევ ჯისუნგმა ატლიკინა ენა*
- კარგი ჯისუნგ გეყოფა, მარტო გასაღებს ხედავს და როგორ მიხვდებოდა.. *დაამატა მინჰომ*
- მანქნისაა?
- არა რა მანქნის, მოკლედ ჩაჯექი რა ამ მანქანაში და წაგიყვანთ.
- აბა სახლის????? *ვიყვირე ბოლო ხმაზე*
- ჰალილუიაააააა *ყველამ დაიყვირა, მაგრამ ვერ მივხვდი სახლის გასაღები რაში მჭირდებოდა, სახლი მაქვს თან ახალი ნაყიდია.*
- მაგრამ სახლის რატომარის? მე ხომ ახალი სახლი ვიყიდე.
- ჰოიონ, ეს სულ სხვა სახლის გასაღებია. ჩვენ მაგარი რამ მოვიფიქრეთ. გვინდოდა რომ სთრეიქიდს და მის ცოლებს ერთად გვეცხოვრა, ყოველი შემთხვევისთვის საერთო სახლი გვექნებოდა. რადგან მარტო მე მყავს შეყვარებული ამიტომ შენ გაძებნინეთ ეს გასაღები. აბა არ წავიდეთ?
- ესეიგი ჩვენ ერთად ვიცხოვრებთ?
- რაიყო არ მოგეწონა იდეა? *ისევ ჯისუნგის ტლიკინი*
- როგორ თუ არ მომეწონა, გაგიჟდით? კარგი ერთი სული მაქვს წავიდე.
- ხოდა წავიდეთ.
*ყველანი იმ სახლში წავედით, რომ მივედით ბიფიქრე რომ არც ისე დიდი იქნებოდა, ვფიქრობდი რომ არ მომეწონებოდა მისი დეკორი და გაფორმება, მაგრამ მართლაც რომ არაჩვეულებრივი სახლი იყო, თან იქ უამრავი ოთახი იყო.*
- ამხელა სახლი ვინ უნდა დაალაგოს? *იკითხა ჩანგბინმა*
- თქვენ.
- არა ჩვენ რატომ ვინმეს გამოვიძახებთ ხოლმე *ღმერთო ამ ბავშვს როგორ უყვარს ყველაფრის მოგვარება*
- ამაღამ ყველანი აქ დავრჩეთ კარგით? *წამოიძახა ჰიუნჯინმა*
- რატომ?
- რაღაც უნდა გითხრათ.
*ნამდვილად საინტერესო ამბავი ექნებოდა მოსაყოლი, ამიტომაც ყველამ იქ დარჩენა გადავწყვიტეთ*