Kim Seungmin OUT.

Yang Jeongin is suspect

''En çok sizin etkilendiğinizi biliyorum, bu yüzden olduğunca sakinleşmeye çalışın. Sadece gözden kaçırdığımız bazı şeylerin olup olmadığını teyit ediyoruz.''

Çocuk şişmiş gözleriyle etrafına bakınıyordu. Zaten yaşadığı şeylerin son zamanlarda ağır olduğunu kendisi gibi ailesi arkadaşları hatta karşısındaki adam bile çok iyi biliyordu. Unutamayacağı kan donduran gerçeklerle yüzleşmeyi herkesten çok reddetmişti bile.

''Yang Jeongin öncelikle susma hakkına sahipsin. Ben Komiser Park Chanyeol. Sana soracağım ilk soru Kim Seungmin ile ilişkiniz nasıldı?''

İsmini duyar duymaz titremeye başlayan çocuk ne kadar konuşmak istemese bile karşısındaki adamın üstünde şimdiden kurduğu otoriterlik yüzünden baskı hissediyordu. ''İyiydi. Herkesten, her şeyden fazla iyiydi.''

''Az önceki görüşmede Chan adlı arkadaşınız aslında son zamanlarda pek de iyi olmadığını söylemiş. Kim Seungmin'in size karşı fevri davranışlar sergileyip sonrasında özür dilediğini buna nazaran sizin de kendisine karşı gittikçe uzaklaştığını söylemişti. Özellikle duygularını açtığında.''

Karşısındaki adam kendisinden çok daha fazla şey bildiğini anlamıştı Jeongin. Aklı hayalince kendisini ispatlamaya çalışıyordu.

''Bakın size ne anlattı bilmiyorum ama açık konuşacağım. Kim Seungmin benim ilk arkadaşımdır. Bana hislerini söylediğinde bunun onun özeli olduğunu ve beni ilgilendirmediğini söylemiştim. Çünkü, TANRI AŞKINA kim en yakın arkadaşına duygularının farklı olduğunu bildiği bir insanı ayarlamaya çalışır? Chan Hyung hepimize kardeş gibi davranmıştır. Ama kendisini besbelli açık vermişti. ''

''Lee Felix ile siz bunları ilk fark eden miydiniz?''

''Aslında bakarsanız ilk başta ben fark ettim sanmıştım. Bunun hakkında Felix ile sürekli konuşur dururduk. Bazen dalgasını geçtiğimizde, Seungmin olayın ciddiyetinin farkına varmamızı geveler dururdu. Onun o hallerini öyle çok özledim ki Memur Bey, şu an yanımda olsa artık farkına vardığımı söylemek isterdim.'' 

''Peki cinayet gününde tam olarak ne yapıyordunuz?''

Çocuk sorulan soruyla buz gibi olmuştu. Ne o günü hatırlamak ne de anmak istiyordu. ''Hepimiz doğum günü için plan kurmuştuk. Eskisi gibi ağaç evimizde çilekli pastasını üfleyecek son zamanlardaki davranışları hakkında konuşmayı ümit etmiştik. Fakat o gün  ne pasta üflendi ne de Seungmin Hyung geldi.''

''Bu planı kurduğunuz günün okul çıkışı Kim Seungmin yanınızda mıydı?''

''Şey hayır. Çoğu zaman erkenden okuldan çıkar yani bu olaylar başladığından beri. Onu asla yakalayamazdık. İşi olduğunu söyler kaçıp giderdi. Sadece öğlen 12 sularında onu görmüştüm.''

''Bu planı ilk oluşturan kişi kimdi?''

''Jisung Hyung. Sıkıntılı vakitler geçirdiğini anladığında doğum gününde hep beraber olacağımızı herkese görev dağılımını yapacağını söyledi. ''

''Pekala Jeongin. Düşüncelerini paylaştığın için teşekkürler. Başın sağ olsun.''

Çocuk konuşurken istemsiz dolan gözleri ile beraber sırtındaki ağır yüküyle kalktı oturduğu sandalyeden. Sadece ona iyi gelecek olan tek şey zamandı. Minik kalbi zaten yıpranmıştı yaşadıklarıyla. Binanın gıcırdayan kapısından çıkıp, sessizce düşünen arkadaşlarının yanına gitmek yerine yakınlardaki mezarlığa ilerlemeye karar vermişti. En yakın dostu Kim Seungmin ile konuşmaya, sarılmaya ihtiyacı vardı.

O mezar taşına göz yaşlarını akıtırken diğerlerinin bulunduğu konumda başka bir isim çağrılmıştı. ''Han Jisung.''