Ξεχασμένα γυνέρια.

Σταυρός στην έρημο.

Στο πρόσωπο μου διαγράφεται ένα χαμόγελο καθώς τα πόδια μου βουλιάζουν μέσα στην καυτή άμμο. Επιστρέφω στο σπίτι μου, στην οικογένεια μου. Οι δικοί μου δεν ξέρουν για τον ερχομό και το γεγονός ότι έχω πολλά χρόνια να τους δω απογειώνει την προσμονή. Ο ήλιος καίει μα δεν με αφορά καθώς το μυαλό μου κυριεύει μια ευχάριστη λαχτάρα. Τα σανδάλια σκορπίζουν ζωηρά κόκκους μπροστά μου με το γοργό βήμα να αφήνει πατημασιές πίσω μου. Πίσω μου εκεί που φαίνεται το λιμάνι με την οχλαγωγία και τους ανθρώπους που ανταλλάσουν τις πραμάτειες τους. Κατευθύνομαι προς τα δυτικά με τον ήλιο οδηγό. Το χωριό δεν είναι μακριά και οι συνθήκες θα είναι ανεκτικές ώσπου να φτάσω στον προορισμό μου.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, που αναμφίβολα είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό μου ανεξίτηλα, θα έπρεπε να είχα φτάσει. Μπροστά μου απλώνονταν τα βουνά από την χρυσαφένια άμμο και από κάθε κορυφή αντίκριζα κάθε επομένη που ανακηρύσσονταν προορισμός μου. Κατέβαινα γλιστρώντας από κάθε προηγούμενο λόφο και σερνόμουν σε κάθε επόμενο ανηφορικό. Η θέα προφανώς δεν ικανοποιούσε τις προσδοκίες μου και έτσι συνέχιζα με την αμφιβολία πως τόσα χρόνια η ακρίβεια των υπολογισμών μου με είχε εγκαταλείψει. Όλος αυτός ο κόπος και η ζεστή υπονοούσε ακράδαντα την απεραντοσύνη της αφιλόξενης ερήμου. Έπρεπε να εγκατασταθούν τόσο βαθιά μέσα στον καύσωνα; αναρωτιόμουν. Ευτυχώς είχα αρκετά εφόδια για αυτό το υποθετικά μικρό ταξίδι. Νερό και φαγητό έφταναν με το παραπάνω. Έως ένα σημείο η διάρκεια του ταξιδιού έκανε την λαχτάρα μου πιο γλυκιά και ταυτόχρονα το περιπετειώδες ένστικτο μου αναζωπυρώθηκε. Ένιωσα σαν τους προγονικούς νομάδες στα μεγάλα ταξίδια τους που περνούσαν από χωριό σε χωριό και από αποικία σε αποικία. Φορτωμένοι με εμπορεύματα πάνω στις καμήλες τους ολιγόλογοι, με τα ρυτιδιασμένα μάτια και τα ξεραμένα πρόσωπα να κρύβουν ιστορίες από την έρημο. Αυτή ήταν η ζωή τους, δεν είχαν άλλη επιλογή άλλωστε παρά να επιβιώνουν κατ' αυτόν τον παράλογο τρόπο. Διδάσκοντας στους απογόνους τις διαδρομές και τα μυστήρια κάτω από τον καυτό ήλιο και την ψυχρή νύχτα. Αφού ενηλικιώθηκα κατάφερα να ξεφύγω και να σπάσω τον κύκλο παίρνοντας αντίθετη θέση από τις αρχές που είχαν θεσπιστεί από τον λαό μου. Έφυγα για μέρη μακρινά και ακολούθησα τα μυστικά κάποιου πιο σταθερού επαγγέλματος. Τώρα, μετά από μια ευχάριστη επιτυχία επιστρέφω για να μοιραστώ την χαρά με την οικογένεια μου. Το μόνο πράγμα που με εμποδίζει σε αυτό είναι η έρημος.