De bedwelmende geur van mislukte liefde

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Als ik binnen in de praktijk kom, 'check' ik me in. ''Hallo, kan ik u ergens mee helpen?'' vraagt de mevrouw aan de balie. Ze heeft een klein, zwart montuur op haar hoofd staan. ''Ja, ik had een-uh, een echo vandaag'' zeg ongemakkelijk tegen haar. ''Oke, en hoelaat is die echo'' vraagt ze met een glimlach. ''Om 14:10'' zeg ik glimlachend terug. ''Oke, ga daar maar zitten'' zegt ze en dan wijst ze naar een hoek waar allemaal stoelen staan.

Ik ga op een van de stoelen.

Na een tijdje, komt er een jongen naast me zitten. ''Heey'' zegt hij. ''Heey" zeg ik terug en kijk dan weer recht vooruit. ''Waarvoor kom jij?'' vraagt hij nou glimlachend. Oh god, dit gaat ongemakkelijk worden...

''Uhm.. voor een echo'' zeg ik. Op een of andere manier kan ik beter met hem praten dan met een vrouw. Dat is raar, toch? ''Oh...'' zegt hij en dan kijkt hij naar mijn buik. Dan glimlacht hij naar me.

''Ik ben trouwens Sem'' zegt hij en hij steekt zijn hand uit. ''Hallo Sem, ik ben Lynn'' zeg ik terug, ook met een glimlach. ''Hii Lynn, hoe lang ben je eigenlijk al zwanger'' vraagt hij. Op dit moment voel ik me dus wel ongemakkelijker dan net met die vrouw. ''Nou uh... ik-uh, ik b...'' net op dat moment komt er een dokter binnen.

''Lynn van Beijeren'' zegt ze. 'Yes, saved by her, bedenk ik me opeens. Ik loop achter de dokter aan. Ze blijft voor een deur staan, maakt hem open en geeft mij een hand.

"Hallo, ik ben dokter De Bruijn" zegt dokter de Bruijn en dan schud ik haar hand. "Hallo, ik ben Lynn van Beijeren" zeg ik beleefd terug en ga dan naar binnen. Dat had echt geen zin trouwens en geef me mentaal een facepalm. Natuurlijk weet ze dat ik zo heet, ze riep net zelf mijn naam om.

"Gaat u maar liggen" zegt de ze en dan wijst ze naar het 'bed'. Ik loop naar het 'bed' en ga er op liggen. "Als je even je shirt omhoog wil doen, alsjeblieft" vraagt ze en ik doe wat ze vraagt.

"Oké Lynn, nu ga ik even wat gel op je buik doen, het kan koud zijn" zegt dokter de Bruijn met een glimlach. Hetzelfde als vorige keer dus, denk ik.
Ze doet gel op mijn buik maar het is eigenlijk wel een fijn gevoel. Ik denk dat ik wat koortsig ben. Dan gaat ze met een aparaatje over mijn buik heen, ik kijk op het beeldscherm.

"Kijk, dit is het hoofdje, dit is zijn lichaampje en dit zijn armpjes en beentjes" zegt ze glimlachend tegen mij. Dit is de tweede keer en vind het net zo schattig als de vorige keer. "A... wat lief!" zeg ik tegen haar zonder op of af te kijken.

"Hoor je hoe haar hartje klopt?" vraagt ze glimlachend. Ik luister naar het apparaat en grijnzend zeg ik: "ja, ik kan echt niet wachten."

"tot de volgende keer dan maar" zegt dokter de Bruijn terwijl ze mij de hand schud. ''Doei, tot de volgende keer'."

~ 7 maanden later ~

"Shit, mijn vliezen zijn net gebroken" gil ik zowat door de telefoon naar Sem. "Wat ik versta je niet, je gilt zo hard!" zegt Sem rustig. "Kom nou maar naar mijn huis!!" gil ik nou iets minder hard. "Oké, ik kom eraan schat, love you" zegt Sem liefjes.

In de tussentijd ben ik verliefd geworden op Sem. Hij is al tweeëntwintig jaar, dus er zit wel wat tijdsverschil tussen. Sem is heel anders dan Danny. Sem is lief, grappig en ik denk dat hij een hele goede vader gaat zijn. Hij vertelde mij dat hij mij zou helpen en dat hij de vader wilde zijn. Ik glimlach aan die herinnering.

Als ik heb opgehangen leg ik mijn I-Phone weer weg en ga ik naar boven. Ik pak wat nodige spulletjes in, en natuurlijk ook baby spulletjes - die ik al had ingekocht.

Als ik klaar ben, loop ik weer naar beneden. Ik kijk op de klok 14:47. Tring.. De bel gaat en ik doe snel open.

"Schat, wat is er aan de hand" vraagt Sem lief en bezorgt tegelijk. "Oh mijn goed! Mijn vliezen zijn gebroken, we moeten NU naar het ziekenhuis" gil ik weer. "Rustig, rustig, doe niet zo hysterisch" zegt Sem nog steeds rustig. Hoe kan hij in godsnaam zo rustig blijven?

Sem' POV

"Rustig, rustig, doe niet zo hysterisch" zeg ik gewoon rustig. "Ik heb al de baby spulletjes al, kom nou" zegt Lynn rustig, maar ongeduldig. Wat een stuk ongeduld is het ook.

Ik pak de koffer van haar over en zet hem achter in de kofferbak. Lynn is ondertussen al ingestapt en ik stap volg haar voorbeeld.

Als we bij het ziekenhuis aankomen zijn, stappen we uit. "Hallo, kan ik u ergens mee helpen?" vraagt de receptioniste vriendelijk. "Mijn vriendin d'r vliezen zijn gebr..." ik kan mijn zin niet afmaken. "Ahww... dit doet ah-zo'n pijn" zegt Lynn kreunend en ze grimast. Ze grijpt naar haar buik en kreunt weer.

"Oké, de bevalling is begonnen kom maar mee" zegt de receptioniste en dan komt ze uit haar 'kantoortje'. "Gaat u maar liggen" zegt de receptioniste tegen Lynn, "dan roep ik er een verloskundige bij."

•••

Na eindelijk 4 uur heeft Lynn onze baby in d'r armen. "Gefeliciteerd" zegt de verloskundige en dan loopt ze weer weg.

"Ahh, wat een cutie, ze lijkt precies op jou Lynn" zeg ik. "Aawhh dank je" zegt Lynn en dan kijkt ze weer serieus. "Maar hoe gaan we haar noemen?" vraagt ze. "Je had toch voor de naam aan Menzi gevraagd iets te bedenken?" vraag ik aan haar. Ze knikt en ik pak mijn telefoon.

Ik tik het nummer van Menzi in en wacht totdat ze opneemt. (M: Menzi, I: ik).

M: Heei, wat is er Sem?

I: Lynn is bevallen. Weet je al iets voor de naam?

M: Ja, ik dacht aan Angel.

I: Mooie naam, ik zal het doorgeven.

M: Prima. Dan kom ik jullie straks bezoeken.

Ik kijk Lynn met glinsterende ogen aan, nadat ik heb opgehangen. "Het wordt Angel" vertel ik haar glimlachend.

"Woow, dat is echt een prachtige naam, toch Angel" zegt Lynn waarna ze mij en de baby - genaamd Angel dus - een kus geeft.

Lynn's POV

"Woow, dat is echt een prachtige naam, toch Angel" zeg ik en dan geef ik Sem en Angel een kusje. "Nu zijn we compleet" zegt Sem en hij kijkt mij liefdevol aan. Daar heb ik geen woorden aan toe te voegen.