4.01.2022
Za dziesięć dni znów nas sobie wyobrażę
Za dziesięć dni znowu mnie zobaczysz,
ale tylko ty,
ja nie będę mieć takiej okazji
Za dziesięć godzin
znowu będę płakać
Za dziesięć minut zapomnę?
Po dziesięciu tygodniach dalej wracałam
Za dziesięć miesięcy po raz kolejny wrócę,
w rocznicę czasu nieświadomego pożegnania z tobą, a jak się później okazało, początku mojej największej inspiracji poetyckiej
Przecież coś musi się skończyć,
żeby zaczęło się coś innego
Jak gdyby nigdy nic,
być może idealnie w rocznicę,
znów pojadę,
tak samo bzdurnie
po paczkę ryżu do sushi,
którego dalej nie potrafię ugotować
Po drodze przypomnę sobie moje szaleńcze
wakacyjne zakochanie
westchnę, w duchu śmiejąc się z tego,
co kiedyś robiłam
Wrócę do domu,
w końcu ugotuję ten cholerny ryż,
otworzę moją wypchaną po brzegi makulaturą puszkę pandory
przeczytam, co wtedy czułam,
zastanowię się, jak teraz skończyłam,
a o czym kiedyś marzyłam?
Przecież coś musi się skończyć,
żeby zaczęło się coś innego
a gdyby tak jednak coś się w tym scenariuszu zmieniło?
Wrócimy do domu,
ugotujemy całą tą paczkę ryżu z zeszłego roku, po czym stwierdzimy,
że nikt z nas tak naprawdę
w ogóle nie chce tego cholernego ryżu jeść
