kaşlarımı hafif bir şekilde çatmış dikkatli bir şekilde karşımdaki jungkooku izliyordum onu kağıda televizyonda gördüğü yazıları yazarken görmüştüm şaşırmıştım doğrusu böyle annenin elinde iyi öğrenmişti bari okuma yazmayı ve o kadar zekiydi ki ona matematik ile oldukça zor sorular sormuştum o ise keyifle cevaplamıştı bir tane bile yanlışı yoktu şimdi ise açtığım çizgi filme kilitlenmiş pür dikkat izliyordu seslensem de dokunsam da tepki vermemişti kapının tıklanması ve yavaş bir şekilde açılması ile tepki verir diye düşünmüştüm ama adam kendinden geçmişti resmen gözlerimi kapıya çevirdiğimde yoongiyi görmüştüm "konuşabilir miyiz?" mırıltılı sesi ile yerimden kalkmıştım ki elimi sıkı bir şekilde tutmuş beni engellemişti
gözlerimi jungkooka çevirirken sinirli bir şekilde baktığını görmüştüm tanrım elim kırılacaktı resmen kızgın gözlerini gözlerimden çekmiş kardeşine çevirmişti "hyung gelebilir miyim?" yoongi ise titrek bir nefes alarak sormuştu bir süre kardeşine bakıp başını yukarı aşağı sallarken yoongi içeriye girmiş kapıyı kapatmıştı jungkook ise kapıya kilitlenmişti bu sefer sonrasında da gözlerini yeniden bana çevirmişti "bir şey mi oldu hyung?" yerime oturarak sorarken yoongi derin bir nefes almıştı jungkook benden dört yaş büyüktü yoongi ise üç yaş namjoon ise iki "sadece bir şeye ihtiyacın var mı diye sormak istedim" dediği ile ona dönüp başımı sallamıştım "oyuncak" dediğim ile yutkunmuştu "peki ya ilaçları bitti mi bu gün evdeyim dışarı çıkmışken alayım" ona ilaç mı veriyorlardı hiç fark etmemiştim fark ettirmeyecektim de "hayır hala var sadece oyuncak alabilirsin" başını sallayarak onaylamış ona dik dik bakan jungkooka bakamadan hızla çıkmıştı...
kendi kendime şarkılar mırıldanarak jakuzinin içinde rahatsız bir şekilde oturan koca bebeğimi köpükleye köpükleye yıkıyordum bir yandan rahattı ama çıplak olduğu için aşırı derecede gergindi bende gerilmiştim hem onu çıplak gördüğüm için hem de sorduğu soru yüzünden adam gözümün içine bakarak 'sende onlar gibi mi yapacaksın üzerime mi oturacaksın' diye sormuştu kafayı yemiştim resmen onlar dediği bakıcı yada hizmetçiydi bu halinden yararlanıp neler yapmışlardı kim bilir onu iyice yıkayıp rahatlamasını sağlamış sonra da havlulara sarıp bir bebek gibi kurulamış giydirmiştim
elimi tutarak beni giyinme odasından çıkarmış yatağa doğru ilerleyip kendini yatağa atmış tuttuğu elimden beni kendine çekip baş ucuna oturtmuş elimi saçlarına koymuştu bunu gerçekten sevmişti hafif bir şekilde gülümsemiş yumuşacık saçlarını diplerini kaşıyarak okşamaya başlamıştım gergin bedeni ise rahatlamış oldukça rahat bir nefes vererek gözlerini kapamıştı ben ise büyük bir ilgiyle izliyordum onu ne yapsam düzelebilirdi nasıl iyileşirdi merak ediyordum ilaç vermek istemiyordum bu ilaçlar onu daha da delirtiyor gibiydi en azından ben bu şekilde düşünüyordum açılan üzerini örtmüş bacaklarımı yatağa doğru uzatırken
bana doğru sokulmuş yeniden rahat bir nefes vermişti gerçekten de koca bir bebek gibiydi bir süre sonra yoongi sessizce içeri girmiş elindeki oyuncak dolu poşetleri kenara bırakmış hyunguna üzüntü ile bakmıştı üzüldüğü belli oluyordu ama çabaladığını göremiyordum bu beni daha da sinirlendiriyordu çünkü ondan ümidi kesmişlerdi asla yapılmaması gereken bir durumdu bu yaptıkları tek şey o ne isterse almaktı sadece bunu yaparak onunla ilgilenemezlerdi ki "çık dışarı istemiyorum" jungkookun mırıltısı ile gözlerimi ona çevirirken gözlerini açmış alt dudağını büzerek cam duvardan dışarıya baktığını görmüştüm "sana oyuncak getirdim hyung" yorgun sesi ile mırıldanırken jungkook omuz silkmişti "git buradan istemiyorum" huysuzlanmıştı yoongi ise hiç bir şey demeden dışarıya çıkmış kapıyı kapamıştı
yerinden kalkıp gözlerini ovuşturmuş derin bir nefes alıp vermişti üzgün görünüyordu kesik bir nefes alıp vermiş elleri ile oynamaya başlamıştı "kookie sorun ne?" yumuşak sesim ile sorarken hafifçe omuz silkti "oyuncakları istemiyorum ben... ilaç kullanmak da istemiyorum... bende dışarıya çıkmak istiyorum" gözleri dolmuştu büyük bir zorluk ile yutkunmuştum "yapamam çünkü ben deliyim" titreyen sesi ile konuşup bana bakarken saçlarını geriye yatırıp alnını öpmüştüm "sen deli falan değilsin sen hala çocuksun" mırıltılı sesim ile yutkunmuş başını iki yana sallayarak ağlamaya başlamıştı "benden herkes korkuyor bana deli diyorlar bana vuruyorlar hep acıyor" hıçkırıkları arasından konuşurken onu kendime çekip sarılmam ile sıkı bir şekilde sarılmıştı ki bir an nefes alamadığımı hissetmiştim siktir çok güçlüydü
"bende onlar gibi olmak istiyorum... hüğ" kıyamam nasıl da için için ağlıyordu böyle neden bunu düşünmüştü ki bir anda "şşh" saçlarına öpücükler kondurup onu seve seve zar zor sakinleştirmiş aynı zorluk ile onu yeniden yatırmış sıkı bir şekilde sarılarak onu yine aynı zorlukla uyutmuştum dışarı çıkmasını istiyordum ve bunu yapacaktım ama korktuğum şey şuydu ya insanlardan korkan o olur da kaçarsa o zaman ne yapacaktım merak ediyordum bu nedenle onu uygun bir yere götürmek isterken aklıma babam gelmişti doğru ya onu eve götürebilirdim en azından orada eğlenebilirdi hızlı bir şekilde telefonumu almış babama yarın jungkook ile geleceğimi ve işe gitmemesini söylemiştim ki oda bunu seve seve kabul etmişti belki de onu böyle böyle iyileştirebilirdim yapabilirdim ve bu gerçekten iyi olacaktı hem de çok iyi olacaktı.
