Engelli.

1.2

-Taehyung Yiren kim?

Bana yazdığı cümleyi görünce yutkunmuştum. Nerden gördü? Kalemi elime alıp titrek elim ile kağıda yazdım.

-Ne oldu ki?

Yazdığımda elimden kalemi alıp cevaplamıştı.

- Telefonuna mesaj atmış belki önemlidir diye sana getirdim.

Ardından da telefonu elime vermişti. Ne yani okumamış mıydı? Gülümseyerek elinden telefonu alıp alnından öptüm. Ardından da kağıda bir yazı yazıp ona gösterdim.

- Okuldan bir arkadaş sevgilim kafana takma.

Dediğimde gülümsemiş ardından geri mutfağa gitmişti. Onun gittiğinden emin olunca hizla telefonu açtım.

Yiren: Kaç Gündür ortalıkta gözük müyorsunuz?

Yiren: Hadi ama sevgilin ile bir yerlere mi gittin?

Yiren: aynı ilgiyi evlenince bende görmek istiyorum aşkımm..

Taehyung: saçmalama!

Taehyung: sen kimsin ki benim sevgimi kazanacaksın?

Yiren: üzüldüm.

Yiren: ama biliyorsundur beni daha çok seveceksin..

Taehyung: bak lütfen burada bari rahat bırak beni.

Yiren: hayır bırakmicam sevgilim.

Yiren: zamanın azalıyor.

Yiren: son 5 gün.

Telefonu kapatip sinirle yanımdaki koltuğa attım. Elimi alnıma götürüp kaşıdım. Cidden sinirlerimi bozuyordu.

Gözüm mutfaktaki sevgilime takıldı. Arkası dönük bir şeyler yapıyordu. O benim sinirimi geçiriyordu her zaman.

Yanına sessizce gidip arkadan ona sarıldım.

....

Birlikte alt yazılı bir film izliyorduk. Omzuma düşen ağırlık ile kafamı o tarafa çevirdim. Uyumuştu. Yüzümde oluşan tebessüm ile yavaşça kucağım aldım bedenini.

Onu odamıza götürdüğümde yavaşça yatağa bıraktım.

Onun muazzam yüzünü izlerken zil çalmıştı.

Şaşırmıştım kim olabilirdi ki? Yavaşça odadan çıkmış hızla aşağı inmiştim. Kapıyı açtığımda Yoongi hyung'u beklemiyordum. Sinirle içeri geçtiğinde kapıyı kapattım.

"Hyung ne oluyor? niye geldin?" dediğimde elini saçlarından geçirip sinirle bana bakmıştı.

"Senin burada ne işin var?!" dediğinde ona merakla baktım. "Tatil yapmaya geldim hyung olamaz mı?! hem ayrıca bu sinirin ne?" dediğimde sinirle gülüp konuşmuştu.

"Ortalık karışmış sen ve sevgilin ortalıkta yoksunuz!" dediğinde kaşarımı çattım. "Ne oldu?!" dediğimde ise:

"Annen ve Baban...  öğrenmişler"
dediğinde şaşkınca ona baktım.

"Nasıl?" dediğimde "Annen ve baban çok kızgın."

"öyle birisi bizim hayatımızda olmamalı diyorlar" dediğinde sertçe yutkunmuştum.

"Acilen ondan vazgeçmelisin" dediğinde ona anlamsız bakışlarımı yolladım. Nasıl yapacaktım ben ona bunu?

"Y-Yapamam" dediğimde omuzlarımı tutarak gözlerimin için bakmişti. "Ailen ona herşeyi yapabilir Taehyung" dediğinde bunu doğrulamıştım.

Benim ailem para için herşeyi göze alırlardı. "Bugün sadece bugün" dediğimde başını olumlu anlamda sallamıştı. "tamam şimdilik idare ederim ama yarın mutlaka kente geri dönün" diyerek evden çıkmıştı.

Güçsüzlükle koltuğa oturmuştum. Kendimi çok daralmış hissediyordum.
Boşlukta...