THE BLOODLINE SERIES. 𝑀𝑎𝑟𝑔𝑎𝑟𝑒𝑡𝑡𝑒 𝐼𝑔𝑛𝑎𝑐𝑖𝑜

Kabanata 8

"Anong mukha 'yan, Sky? May mens ka ba ha?"

Kanina pa ako pinagkakatuwaan nang mga kaibigan ko. Panay ang tanong nila sa kung ano ang problema ko. Ang sabi nila'y nakakapanibago raw ang inaakto ko ngayong araw, naka busangot raw ako at magkasalubong ang kilay. Tch! I'm not even doing that. 

"May hindi ka ba sinasabi sa'min, Sky? Parang may sariling mundo kana yata?"

Si Chito talaga ang nagsimulang mang asar sa'kin kanina pa. Siya ang bukod tanging matanong at mahilig mamuna sa mga kilos namin. Sinundan lang nitong si Jiro na mataman na rin akong pinagmamasdan. 

Nasa isang restaurant kami dito sa kabihasnan. Pagmamay ari nang tito ni Chito. Nag imbita ang isa kaya inaya ko na rin ang iba pa. Tuloy ay naging kompleto ulit kami. Si Jiro, Chito ,ako at si Kael.

Ang totoo'y hindi kami magkasundo dati dahil narin siguro sa age gap namin. Nasa tatlong taon ang tanda nila sa'kin. They could get along well with my brother but I guess age is just a number after all, kahit sa anong klaseng relasyon because after a year I just found my self hanging out with them almost every weekend. And I actually like their company. I'm learning alot of things from them since they're way older than me, well except those things about love and relationship. As of now they already got their own jobs since they're pretty ahead of me. We're not batchmates but we became close when I joined their club. Our parents are good friends too so it was a big plus.  

"Puyat lang." matabang ko'ng sagot. 

They didn't buy it tho. Iyon ang disadvantage kapag ang mga kaibigan mo ay kilalang kilala ka na. Halos lahat ng kilos mo ay alam na nila. Kahit pa sanda makmak na kasinungalingan ang sabihin mo, they still know you better than believing your excuses and lies.

"Tss. Babae yan!"

Palihim ko'ng sinamaan ng tingin si Jiro sa panggagantso niya  pero  tinawanan lang din ako. Siniko pa niya si Chito at tinuro ang mukha ko. Nag apir lang ang dalawa.

Napapikit ako sa inis at nagkanda salu-salubong ang kilay na inalala ang nangyari sa'kin kagabi..

Pagod akong sumalampak sa kama, matapos makapaglinis ng katawan. Nakakain na ako't nakapag bihis. Nakausap ko na rin sa telepono ang designer na gagawa ng susuotin ni Margarette sa cotillion. Natapos ko na ang lahat ng 'yon ensaktong alas otso na ng gabi pero hindi parin tumatawag si Margarette. Probably, she's still having dinner or nasa shower? I don't know ... I decided to just read some books while waiting for her call. 

Isang oras na ang lumipas pero hindi parin ito tumatawag. I told her that I will call her but she said that she will call me instead. Kapag ganoon ay pakiramdam ko may gagawin siyang importante, so kailangan ko lang siyang hintayin matapos sa kung ano man ang gagawin niya.

Inisip ko nalang baka natagalan lang siya. You know, girls can be very slow and detailed from the things they do. Nagkuha nalang ulit ako ng ibang mababasa habang sinisilip ng cellphone ko sa gilid. But then another one hour has passed and still there was no call.

It may sound gay but I'm worrying a bit for her. It's 10 in the evening and she didn't call. I'm not sure of she sleeps late but she doesn't look like someone who spends late in the evening.