~Bundan sonra bölümlere sınır koyacağım sınır dolduğu zaman yeni bölüm atacağım.
~Bu bölüm sınırı 100 vote 50 yorum.
_______________________
Seyit karşısında duran kadına kaşlarını çatarak bakarken adımlarını içeriye doğru yöneltti. Zişan'ın üzerinde gezinen bakışlarını annesine çekerek anlamayan gözlerle annesine bakmaya başladı. Zişan'ın burada ne işi vardı ki? En son ikisi her şeyi konuşmuş ve Zişan küçük konağa dönmüştü.
"Ne işin var burada?" ortamdaki sessizliği tok sesiyle doldururken bakışlarını tekrar Zişan'a çevirdi.
"O ne biçim soru Seyit!" Rojda Hanım sert sesini ortaya çıkarırken kelimelerine devam etti. "İstediği zaman gelir."
Seyit derin bir nefes alarak annesine döndü.
"Gelemez demedim! Burada ne işin var diye sordum. Zişan'a sordum." Son kelimesini bastırdıktan sonra tekrar Zişan'a döndü. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu ama hiçbir şey anlamamıştı.
"Teyzem çağırdı. Ben de geldim Seyit. Buraya gelmeye meraklı değilim merak etme gideceğim." Zişan Seyit'in yüzüne bakmadan konuşurken ellerini göğsünde birleştirdi. Düştüğü durum yetmiyormuş gibi bir de kendisinden hesap soruluyordu. Asıl hesap sorması gereken kendisiydi diye düşündü.
Seyit sinirle annesinin yüzüne baktı. Bunu bilerek yaptığına emindi ama yine de bu düşünceye inanmak istemiyordu. Aklına gelenin başına gelmemesi için dua etti.
"Sebep?" Sorgulayıcı bakışlarını annesine yöneltti.
"Çünkü ben öyle istedim. Yeğenimin benim yanımda kalması gerektiğini düşündüğüm için de buraya çağırdım. Orada kimsesiz gibi tek başına mı yaşayacak!"
Zişan şaşkın bakışlarını teyzesinin üzerine dikti. Buraya gelirken böyle bir şeyden haberi yoktu. Eğer bilseydi gelir miydi orası meçhul ama şu an bu durumu kabul edecek miydi bilmiyordu.
Seyit korktuğu şeyin başına gelmesiyle elini alnına götürüo sıvazladı. Ardından sert sesini konağa doldurdu.
"Zişan orada kimsesiz değil! Küçük konakta dayımla ve kardeşleriyle birlikte kalıyor ama sen inat olsun diye Zişan'ı tutup buraya getiriyorsun." Zişan'ı üzecek bir şey söylememeye çalışıyordu.
"Benim böyle bir şeyden haberim yoktu Seyit. Eğer bilseydim gelmezdim." Zişan kırgın sesini ortaya çıkartırken teyzesine döndü. "Beni zor durumda bırakıyorsunuz." Diyerek kırgın gözlerle teyzesine baktı.
"Zişan bu konakta benim yanımda kalacak. Konu tartışmaya kapalı." Zozan Hanım eşarbının düşen kısmını omzuna attıktan sonra göğsünü kabartarak oğluna baktı.
"Zişan bizi annemle yalnız bırak." Seyit Zişan'ın yüzüne bakmadan konuşurken Zişan oradan ayrılarak yukarıya çıktı.
Seyit annesinin karşısında dikilip sert bakışlarını annesinin üzerine dikti. Zaten ne olduysa annesi yüzünden olmuştu. Her şeye o zorlamıştı...
"Şu kıza iyilik yaptığını zannediyorsun di mi?" Annesinin yüzüne bakarak konuştu.
"İyilik yapıyorum tabii ki! Kardeşimin emaneti o bana." Zozan Hanım oğluna bakmadan konuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜZ MASALI
Fanfic"Bu topraklar seni bana beni de sana düşman bellemiş!" Dedi Ceylan mavi gözlerini karşısındaki adama dikerek. Seyit Ceylan'ın üzerine doğru bir adım daha atarken Ceylan olduğu yere mıhlanmış gibi kıpırdamadı. Seyit işaret parmağını karşısındaki kad...
