XIAN LIEGH'S POV
Umiiyak kong tinulungan ang sariling bumangon. Wala ako niisang saplot sa katawan. Namamanhid at masakit ang pangibabang bahagi.
Napahagolhol na naman ako ng maalala ang ginawa sakin ni Ashing. Mahal ko siya at handa kong ibigay ang sarili ko sa kaniya. Hindi naman kailangang humantong sa gahasa para lang malaman niyang wala akong iba.
"So you're awake." Napaangat ako ng tingin ng bumukas ang pintuan ng kwarto at niluwa nito ang yelong naghugis tao. Wala itong pang itaas na damit kaya nagiwas ako ng tingin.
"Eat." Sabi niya kaya napatingin ulit ako sa kaniya. Katabi niya si butler Jong na nagaalalang nakatingin sakin. Kalahating ngiti lamang ang naibigay ko sa kaniya na nagmukha yatang ngiwi dahil pati panga ko masakit.
"Go back now." He said coldly. Tumango lang si butler Jong at tinapunan ako ng dagliang tingin bago tuluyang umalis. Kung normal itong sitwasyon matutuwa sana ako.
Pero hindi, si Ashing ang kaharap ko. Ang lalaking kinamumuhian at kinasusuklaman ang pagkatao ko.
"I did not put poison to the food. Eat before I lost my temper." Tahimik ko na lamang siyang sinunod. Ayaw ko pang madagdagan ang sakit ko sa katawan.
Gamit ang nanginginig na kamay kinuha ko ang kutsara. Did he cook this poridge? Ngumiti ako ng mapakla malamang hindi sino ba naman ako para ipagluto hindi ba?
Dahil sa nanginginig nga ang aking kamay ay nabitawan ko ang kutsara. Narinig kong nagtagis ang kaniyang bagang kaya napapikit na lamang ako.
Napadilat ako ng marinig ang papaalis niyang mga yabag. Nag iwas agad ako ng tingin ng pumasok siya. May dalang bagong kutsara at pamunas sa kalat sa kalat na nalikha ko kanina.
"Now eat." Nagulat ako ng inilahad niya sakin ang kutsarang may lamang pagkain. Sinusubuan niya ba ako?
"Don't get the wrong idea b*tch I only did this because you're hand is trembling." Napangiti ako ng maliit bago tuluyang kinain ang laman sa kutsara.
May kunting tuwa sa puso ko. Sweet ka din naman pala Ashing. Pero napawi ang ngiti ko sa sunod na sinabi niya.
"You're really disgusting I can't believe I abondon Lesha just because to feed a trash like you." Napaiwas ako ng tingin. Tama napipilitan lang siya. Pero hindi ko naman siya pinilit na alagaan ako di ba?
"I'm full." Nagkaroon ng gitla ang makinis niyang noo. Paano nga bang mabubusog ako ng hindi pa naman kumakalahati ang laman ng bowl.
"Whatever." Sabi niya at lumabas ng kwarto. Bumuntong hininga ako. Natuwa pa naman ako umaasang mahal na niya ako. Tumawa nalang ako ng mapakla hanggang nilalason ni Lesha ang isip niya hinding hindi maaalala ng puso niyang ako ang mahal niya.
Kahit anong sabihin at gawin ko ako lagi ang mali. Ako lagi ang nagmumukhang katawatawa habang si Lesha ang reyna at biktima.
Kahit nanginginig ay tumayo ako at pumunta sa sarili kong kwarto. Kahit magasawa na kami ay hindi kami magkatabing matulog. Nandidiri siya sakin.
Napasandal ako sa pinto ng aking kwarto. Ang hapdi padin ng pangibabang bahagi ko.
Kahit nahihirapan ay nagawa ko pading makapagbihis. Gusto kong lumabas at lumanghap ng sariwang hangin. Pakiramdam ko kasi isang taon na akong nakakulong dito sa loob.
"You can't meet that sl*t Eliazer. Take care of your wife if you still want to see your lovely Lesha alive." Sigaw ng mommy ni Ashing ang bumungad sakin pagkalabas ko sa aking kwarto.
Nandito pala siya? Anong ginagawa niya dito hindi bat busy siya sa business nila sa England?
"Mom why do you always ruining my life. I hate that b*tch. Total ikaw naman ang may gusto sa kaniya bakit hindi nalang kayo ang magsama at magpakasal?" Galit na turan ni Ashing. Napatakip ako sa bibig ng sinampal ni mommy si Ashing. Nagulat din si Ashing sa ginawa ng mama niya.
"Enough of your b*llsh*ts Eliazer hindi ka makakalabas ng mansyon hanggat hindi kita pinapayagan. I send your brother to the company he will take good care about it habang hindi pa bumabalik sa katinuan yang utak mo." Galit na sigaw ni mommy at pabalang na sinara ang pinto. Nakayuko at nakakuyom ang kamao ni Ashing habang tiningnan ang pintuang nilabasan ng mama niya.
Nagulat ako ng makatagpo ko ang nagbabaga sa lamig niyang mga mata. Lumunok ako ng laway ng malalaking hakbang ako nitong tinungo.
"What now? Masaya ka na huh? Talento mo talagang sirain ang buhay ko." Galit na galit niyang sinabunutan ang buhok ko. Kinaladkad niya ako pababa at nagulat ng tinungo namin ang basement.
"A-Ashing wag sa b-basement please." Kinakabahan kong ani ngunit wala siyang pakialam at malakas akong tinapon sa loob.
Napadaing ako sa sakit dahil sa ginawa niya. Hindi paman ako nakakabawi ay hinablot na naman niya ang buhok ko at sinampal ng malakas.
Tumulo ang luha ko sa sakit. Ano na naman bang ginawa kong kasalanan?
"Hilig mo talagang manira ng kaigayahan ng iba. Die b*tch." Paulit ulit niya akong sinasampal. Nalalasan ko na ang dugo sa pumutok kong labi.
May mainit ding likidong dumadaloy sa ulo ko. Magkakapasa na naman ba ako? Deserve ko ba to?
"Arghh." Daing ko ng sinipa niya ang tyan ko. Ang sakit. Halos mawalan nako at hininga sa sakit. Nagmamakaawa ko siyang tiningnan na dapat diko na pala ginawa. Gamit ang nagbabaga niyang mga mata makikita kong walang mababakas na awa doon kung hindi galit at pandidiri.
"You're really pitiful. Why can't you just die?" Malamig pa sa yelong sabi niya bago niya pabalang na sinara ang pinto ng basement.
"S-Someone please h-help me." Mahina kong bulong sa sarili bago nawalan ng malay.
Ashing sobra ka na wala nakong makitang dahilan para ipaglaban ka pa.
YOU ARE READING
WILD FLOWER
Romance"What are you doing here?" Napaangat ako ng tingin ng marinig ang baritono at malamig niyang boses. May parti sa puso ko na masayang nakita ko siya ngayon at takot sa kadahilanang nakikita ko na naman ang walang emosyon niyang mga mata. Pinamumukha...
