Traumatizing Love

→ Vacation

⊹ Chapter 4  — Ravii's POV ! ¡
      ◜🧺🌨️🌴°.♡🎀◝  ──────  •  •  •  ✦

The calming sea partnered with a beautiful sky. Titig ko sa langit at pinicturan ito.

         "Ang ganda ng langit ano?" si Xav lang pala.

         "So beautiful, ang kakapal pa nga ng mga ulap!" masaya kong sabi sa kanya.

         "You really like nature aren't you?" hindi pa ba obvious? talagang tinanong pa eh.

         "You know the answer" i winked at him.

He smiled and follow me. Naka bihis na kami parehas and now, we're taking pictures in different kinds of spots here in the beach.
We roam around the beach, as in inikot namin dai! Hindi naman ganon kainit kaya keribels naman.

         "It's almost lunch time, balik na tayo?"

I agreed and went back to our cottage slash rooms. We ate lunch together by eating in the dahon. You know boodle figh? ayon yon beh. Basta sa dahon nakain hehe.

We did enjoy our lunch and ate desserts in it. Malalamig na dessert and inorder namin para naman malamigan ang aming katawan sa sobrang kainitan dito sa pilipinas. Hindi ko alam kung may gagawin kami for today's video, char! Hindi ko alam kung may gagawin kami today since kakarating lang namin dito. I just enjoy the scenery and relax until i doze off to sleep.

        "Sa unang tingin, agad na nahumaling"

his voice is so soft.

        "Sa nagniningning mong mga mata, ika'y isang bituin na nagmula sa langit"

ang sarap pakinggan ghad.

        "Hindi ko mawari ang taglay mong tinatangi"

para kang nasa ulap sa sobrang ganda pakinggan.

       "Sadya namang nakakabighani"

sino kaya to?

      "Di maipaliwanag ang nararamdaman"

At dito na tuluyang nagmulat ang aking mga mata.

       "Namumukadkad ang aking ligaya
        Sa tuwing ika'y papalapit na
        Hawakan mo ang aking kamay"

at dito na natunaw ang aking puso.

              "Oh, Paraluman
               Ika'y akin nang dadalhin sa
               'Di mo inaasahang paraiso (hoo-hoo)
Palagi kitang aawitan ng Kundiman
'Di magsasawa, 'di ka pababayaan
Isasayaw kita hanggang sa walang hanggan"

Hinayaan kong matapos ang kanta niya hanggang sa mapansin niya ako. Tumingin ito sa akin at ngumiti.

          "Nagising ba kita? pasensya na, masyado akong nadala" so it's Xavier.

          "I didn't know you know how to sing. Bakit hindi ko alam to??" hanggang ngayon shock paden si ate nyo.

          "Cause i don't show it to people, ayokong malaman nila" napakahiyain talaga.

          "Sa susunod sa music room ko tayo, mag re-record tayo nang kanta okay lang ba?" i asked.

           "Uh, sure" not sure of his answer but he said yes anyway.

Bumangon na ako at nag unat unat. Hapon narin pala nung magising ako. Medyo malilom na kaya pwede na ulit mag uli. Bumaba na kami ni Xav at nakita kong walang tao sa room.

            "Do you know kung nasaan sila?" i asked Xav.

            "Probably nag iikot ikot kasi malilom na rin. Do you want to roam around?" pagtatanong niya.