Artık aşağı inmem gerekiyordu. Merdivenlerden inerken annemin bana baktığını farkettim. Ağladığımı anlamıştı. Anne Yüreği işte...
"Ağladın mı sen?"
'Hayır anne."
Evet evet ağlamıştım ve pes edip bir kere daha sorduğunda başımı olumlu bir şekilde sallayıp anneme sarılmıştım.
"Erkekler ağlamaz ufaklık,sil o gözyaşlarını." Dedi
Hemen sildim Gözyaşlarımı ve arabaya valizleri yerleştirmeye başladım. Annem kapıyı kilitlerken ben de valiz yerleştirme işlemini bitirmiştim.
Yerleştirdikten sonra kendimi arka koltuktaki Yırtık deri koltuğa atıvermiştim. Yolculuk başlamıştı.
