7 yıl önce...
Annem babamı Aşağıya çağırdı. Galiba benim dışarı Çıkma kıyağımı bugün annem uygulayacaktı. Ve babama seslendi
"Kereeeemciğim bakar mısın?" Babam hemen cevap verdi
' Efendim Karıcığım'
"Bugün Poyraz dışarı çıkmak istiyor ben izin verdim fakat sana da danışmak istedim" dedi.
Babam olumsuz bir şekilde kafasını kaldırıp net bir cevap verdi
'Olmaz!' Babamı ilk kez bu kadar sinirli ve kararlı görmüştüm . Endişelendiğini düşünüyordum. Bana birşey olmasından korkuyor olabilirdi. Annem hemen cevap verdi
"Çocuk gitmek istiyorsa engel olamazsın Kerem !" Dedi. Ardından ben Koşarak odama çıkıp kapımı kilitledim. Babam kapayı çalıp açmamı söyledi fakat inatlaşmayı seviyordum. Daha sonra sustu ve annemle fısıltılarını duydum. Ve tekrar kapıyı tıktıklayıp
'Peki küçük adam gitmene izin veriyorum. Fakat bir şartla seni ben götürüp,ben getireceğim.' Deyince hemen kapıyı açıp babamın suratına bakarak kafamı aşağı yukarı sallayıp boynuna atladım. Biliyordum babam benim ağlamama hayatta dayanamazdı. Annem içeri girdi ve elinde montumla atkım vardı. Hemen onları yatağımın üzerine indirip giyinmem için yardım etti.Giyindikten hemen sonra koşar adımlarla Aşağıya indim ve babama
'Gidebiliriiiiz Babacığım.' Dedim
Babam ufak bir tebessümle Yanıma gelip beni öptü ve sarılıp şöyle dedi
'Seni seviyorum evlat.' Bu sözü sanki son kez söylüyordu ve ilk kez bu sözü bana bu kadar dokunmuştu. Ben de boynuna atlayıp
'Ben de seni seviyorum Babacığım.' Dedim. Annemle babam birbirlerini öptükten sonra annem kapıyı açıp bizi uğurladı. Babam bana kapımı açıp koltuğa oturmama yardım etti. Yol boyunca telefon susmadı . Semih arayıp duruyordu. En sonunda gelebilmiştik . Avm'ye babam beni bırakırken cebime 60 lira koydu
'Yanında bulunsun evlat.' Dedi peki Babacım dedim.
'Dikkat et kendine evlat seni seviyorum.' Diyerek güldü. Ben de Aynı şekilde tebessüm gösterip
'Bende seni çok seviyorum Babacığım' deyip arabadan indim. Ben Avm'ye girince babamda arabayı çalıştırdı ve gitti. Ben de bizim avellerin yanına çıktım. Herzamanki gibi Semih beni yukarıda bekliyordu
'Nerde kaldın Poyraz ağaç oldum.' Dedi ben de
"Peki hadi gidelim o zaman" dedim
Beraber plan yaptık ve ilk işimiz sinemaya girmek oldu.
Yarım saat sonra...
Artık sinemaya girmiştik. Gişeciye verdik ve yerlerimizi gösterip oturmamıza yardım etti. Bir anda telefon çalmaya başladı. Arayan amcamdı. Izmire gelmişti galiba. Haber vermek için aramıştı. Ben de film başladığı için telefonu sessize aldım. Film bittikten sonra 15 cevapsız arama. Tüm aramalar amcama aitti. Ve hemen Aradım telefona kuzenim yağmur çıktı. Ve ağlıyordu. Amcama bişey OLDUĞUNU düşünmüştüm. Fakat tam tersiydi.
'Yağmur amcama bişey mi oldu?'
Ses yok
'Yağmur cevap ver!'
"Poyraz baban trafik Kazası geçirdi ve öldü!" Dedi
O sıra şoktan bayılmıştım galiba Gözlerimi hastahanede açtım ve Başımda annem Ağlayarak beni bekliyordu. Babamı istedim fakat annem
"Baban seni bıraktan bir 20 dakika sonra kaza geçirmiş." Dedi Ağlayarak. Herşeyin sorumlusu bendim. Ben o gün itiraz etmeseydim babam şuan yaşıyor olucaktı. Işte böyle gelişmişti olay. Anne ve babalarımızın kıymetini bilmeliyiz...
