Evet Cerenden sonra kimseyi sevmemiştim. Küçükken hayal kurardık hep. Bir evimiz olucak ve içine resimler çizebileceğimiz bir odamız olucak. Ben ne kadar resim yapmayı beceremesem de Ceren bu konuda çok iyiydi. Fakat aradan 2 gün geçti ve Ceren Ağlayarak Yanıma geldi
Poyraz:
'Ne oldu sulu göz?'
Ceren:
"Ben gidiyorum Poyraz "
'Peki ama nereye ve neden?'
"Babamın işi nedeniyle gitmek zorundayız" dedi.
'Peki.' Dedim.
İşte yine o geldi aklıma babam. Çünkü babam ölmüştü ve bunun tek sorumlusu bendim. O gün babamın sözünü dinleyip dışarı çıkmamalıydım. Ama olanlar oldu...
HIKAYEMIN DEVAMI YARIN :)
