"Ben Alis, saat şuan bir ve okula geç kalacağım galiba çünkü annem bu tanıtım yazısını bitirmemi istedi, kendisi geçen senenin en iyi avukat ödülüne sahil övünmek gibi olmasın ama o benim annem, her neyse size kendimi anlatmalıyım galiba ben Alis, aslında kimliğimde Alisa yazıyor ama ailem ve arkadaşlarım bana Alis derler. Şu an on yedi yaşındayım bir yıl Amerika'da hazırlık okuduğum için şu an onuncu sınıfa gidiyorum yani lisem beş yıl fln sürecek üniversiteyi modanın başkenti Paris'te okumak istiyorum çünkü modaya ilgim çok fazla saatlerce hiç sıkılmadan herkes için kombin tasarlayabilirim ama ufak bir sorun var babam gelecekte ya annemin ya da onun işini devralmamı istiyor yani ya ekonomi ya da hukuk okumalıymışım ona göre galiba gelecekte bu konu hakkında babamla biraz sert bir kavga edeceğiz. İşte! Arkadaşlarım geldi şu an siz duyamasanız da zil çalıyor bir an önce çıkmazsan en yakın olan iki insan beklemekten ağaç olacaklar, görüşürüz anne. Yazı hakkında yorum yapmayı unutma seni seviyorum"
Hüzünle okumuştum anneme yazdığım son mesajı, gazete röportajı için benden beni anlatan bir yazı istemişti ona yazıyı gönderdikten 3 saat sonra internet haberlerinde öğrenmiştim annemin kaza yaptığını, kaza tam bir saat önce olmuştu habere göre, ama hiçbir şeyden haberim yoktu internet akışıma düşmüştü haber, hemen annemi aradım ama korktuğum oldu, telesekreter sesi kulağımda yankılandı, içim öyle yandı ki iliklerime kadar hissetmiştim olanları, babamı aradım, aradım ve defalarca aradım ama asla açmadı...
Şoktaydım, o içimi yakan şey şimdi soğumuştu, soğutmuştu ve öylece dona kalmıştım. Yan sınıftan annemi ve beni tanıyanlar sınıfa toplaşmaya çoktan başlamışlardı. Nil yanıma gelip koluyla beni sardı ve sınıftan çıkarıp beni kimse bulmasın, ben kimseyi duymayayım diye müdürün odasına götürmüştü. Duvara sabit bir şekilde bakarak yarım saatir sadece gelecek en ufak haberi beklemiştim ve olmuştu da çalan telefona baktım arayan babamdı ve tek şey söyleyebilmişti bana titrek sesiyle
"Üzgünüm Alis, ben... ben gerçekten Çok üzgünüm kızım"
Telefon elimden yavaşca kayıp düştü, sonrası ise benim için meçhuldü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değişken Hayatlar
ChickLitSıkıcı bir aileye sahip olmamın bana en büyük getirisi sakin ve rutin bir hayat olmuştu. Annem düzen hastasıydı her şey plana uygun ilerlemeliydi ona göre. Babam ise çok ayrı bir kafa en büyük hayali onun izinden gitmem, okuyacağım okulu, şehri ve d...
