Değişken Hayatlar

Yarı Gerçek

Bazen hayatımın hiç değişmeyeceğini düşünüyordum ama yaklaşık iki yıl önce hayatım tamamıyla alabora oldu.
Önce en yakın arkadaşımın gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kaldım, sonra da annemin yokluğuyla. Ve süprizz!!! Şimdi ise babamı kaybediyorum,  sıradan bir hayattan bu kadar değişken bir hayata geçmek çok zordu ama bu sefer izin vermeyeceğim galiba, hatta gerekirse babam için savaşacağım çünkü bu hayatta tek sahip olduğum şey babam ve ben değişen şeyleri pek sevmezdim tıpkı şimdiki hayatım gibi.
Derin düşüncelerimi bozan ses Aras’ın sesi oldu “hadi ama ailemizin en mutlu gününde bu ne somurtkan yüz böyle, görende bu düğünü sen hazırlamadın sanacak”
“ne güzel bir akşam ama biricik babam annemin en yakın dostuyla evleniyor, aslında biliyor musun Aras? Bu hikaye bana tanıdık geliyor, eşinin en yakın dostuyla evlenmek mi?, hım? ya da şey  sevgilinin en yakın arkadaşıyla birlikte olmak?? bu versiyonu sana biraz daha tanıdık geldi mi Aras?” bu sözlerim ona ağır gelmişti ama gelmeliydi bu olayların en başından beri kendimi her ne kadar tutsam da, artık çok dolmuştum. En başından beri hiçbir şey yaşanmamış, yaşatmamış gibi benle muhattap olması ağır gelmişti düğünün getirdiği gerginlik de dahil olunca dilime hakim olamadım. Aras'ın daha ne diyeceğini dahi beklemeden oradan uzaklaştım çünkü merak etmiyordum, bilmek istemiyordum, onu duymak dahi istemiyordum, kalabalıktan hızla uzaklaşıtım, düğün bizim evdeydi ve sadece yakın dostlarımız vardı mekanı seçmem istendiğinde saklanmak için kolay yer bulabileceğimi düşündüğüm  için hiç düşünmeden ev demiştim, evin bahçesi havuzlu ve geniş olduğu için sara teyzede bu konumu reddedememişti, odamdaki lavaboya girdiğimde akan rimelimi temizledim saçımı toplayım odaya geri girdiğimde yatağımda oturan Nili gördüğümde nasıl, hangi yüzle burada olduğunu anlamaya çalıştım onu görmezden gelmek istiyordum çünkü zaten yeterince geçmişimle uğraşıyorum, bir Nil vakasının şimdi hiç sırası değildi tam kapıya yöneldiğim sırada Nil kolumdan tuttu ve “beni affetmeni istiyorum, lütfen Alis, Aras bir şansı hak ettiyse ben de hakkettiğimi düşünüyorum, eğer sen beni affedersen annem eve okula geri dönebileceğimi söyledi lütfen alis , yatılı okul çok zor” dedi ha şimdi galiba hayat benle gerçekten dalga geçiyor, tek istediğim saatlerce oturup ağlamaktı her ne kadar bitmiş olsa da Nil için arkadaşlığımızın hiçbir öneminin olmaması sadece çıkar için onu affetmemi istemesi çok ağırdı işte bu yüzden yaklaşık 2 yıldır kapadığım ağzımı çok ağır sözlerle açamaya karar verdim “ öncelikle Nil ben arası asla affetmedim affetmemde ve anladığım kadar hiç yüzün yok en yakın arkadşının sevgilisiyle çıkıp sonrada gelip af dilemek ancak senin gibi bir yüzsüzden beklenebilirdi bak şimdi yerde gururunu arıyorum ama üzgünüm onu da yıllar önce yaptığın bu saygısızlıkla yok ettin, şimdi lütfen yardımcı rolünde bulunduğum ,yetişmem gereken bir düğün var” dedim ve tam odadan çıkarken sesizce gülerek “ender amca ve sara teyze bilmiyor” dedi neyi diye çıkıştım neyi bilmiyor nil söylesene dediğimde “ Aras la geçmişini” dedi ve ekledi peki ya öğrenseler ya da sadece ender amca öğrense nolur biliyor musun hemen yan yatağım boş bence seni benim yanıma göndermeli çok iyi bir seçenek” dediğinde dona kalmıştım yaptığı onca şeye rağmen beni hala tehdit ediyordu bir hışınla kapıdan ona doğru döndüm ve “ beni sakın tehdit etmeye kalkma Nil, emin ol sensen sonra içimdeki  o ufacık vicdan kırıntısı da yok oldu onun için sakın diyim beni tehdit etme” dedim öyle delice sırıtıyordu ki tüylerim ürpermişti “ çaresizsin Alis” dedi  bunu söylememi hiç istemiyorsun hadi kabul et, anlaşma yapmaya ne dersin ben bu bilgileri unutayım sende benim sana yaptığım şeyi unut ve evime döneyim ne dersin” dediğinde tek yaptığın şey donuk bir şekilde ona bakmaktı “tamam o zaman ender amcanın bunu bilmek isteyeceğine eminim” deyip tam kapıdan çıkarken “tamam” diye bağırdım Berru teyzeyle konuşacağım ama sen de bildiğin her şeyi unutacaksın diye eklediğin sırada memnuniyetle dedi  sinir bozucu bir gülümsemeyle ve biraz bana baktıktan sonra dışarı çıktı çok  yorulmuştum her şeyle savaşmaktan ama en acısı da hayatımın bu kadar değişmesiydi değişiklere asla ayak uyduramazdım küçükken odamdaki yatak değiştiği için iki ay uyuyamamıştım şimdi ise hayatım değişken bir döngüdeydi ve beni normal davranmaya davet ediyorlardı ama direnecek kuvvet bulamıyordum kendimde galiba artık tek yapmam dereken şey geri kalan hayatım boyunca burda oturmak olacaktı derken babam odanın kapısını tıklattığında irkildim, düşünceli tavrıma ara verip babama gülümsedim o da bana karşılık verdi ve hadi kızım misafirlerimiz geldi seni de aşağıda görmek istiyorum dedi  başımı sallayarak onu onayladım
“hemen geliyorum baba sen inebilirsin”  önce gitmekte  tereddüt etse de ona gülümsediğim de karşılık vererek kapıyı kapattı ve odada tek kaldım, şu an kendimi asmak için çok güzel bir andı ama aşağıda pastayı kesmek için babam ve biricik üvey annem beni bekliyorlardı, başka zaman artık...