Kendime Yalan Söyledim

🌙

Işığa noldu ya öyle vurulmuş mu jfgjjgjgi karakter tanıtımı yakın arkadaşlar bir kaç kişi neden önce karakter tanıtımı yapmadın   konunun ortasından girmiş gibi duruyor falan demiş ama benim düşüncem şöyle; şimdi hikayemizin başında da söylediğim gibi bu kitap acıyı baş rol alarak alıyordu ve daha ışığın hayatına girmedik o yüzden bu ilk iki bölüm umutla nerden tanışıyor, Burak ve Bora kim gibi soruları sonradan sormamaniz içindi asıl kitap şimdi başlıyor , kötü günler geçti şimdi daha kötü günler bizi bekliyor anlıyacağınız nfjfjgjn hadi çok uzattım başlayalım bakalım
-
Gözlerimi açtığımda gördüğüm manzara gözlerimin dolmasına yetmişti bile , yanımdaki koltukta oturmuş ağlayan Burak kapıya dayanmış kaşları derinden çatık Umut bey ve dışardaki camdan gözleri dolu dolu bakan Bora bey...
Sahi ben neden hastanedeydim ,en son hatırladığım Burağın bağırma sesleri ve sıcaklık hissi ben, ben vurulmuşmuydum hemen üzerimi incelemek için vücudumu kaldıracaktım ki karnımda hissettiğim acıyla inlediğimde tüm gözler bana döndü ve umut bey hızlıca yanıma geldi
U : Bora doktarı çağır hemen , ışık iyimisin
B : Floresanım nasılsın güzelim ben çok korktum
Deyip ağlamaya devam etti Burak
Bora :  Işık ailene haber verelim de seni merak etmesinler
B : Ben Ege'ye haber verdim oda buraya gelmek istiyordu ama ben onu alcak durumda değildim ve seni bu halde görmesini istemedim (yazarınız konuşuyor : ege ışığın tek kardeşi )
I : Burak o çok korkmuştur lütfen biriniz almaya gidin tek başına kalmasın o lütfen deyip ağlamaya başladım
U : Ege kim ?
Bora: Tamam Burak sen bana ışıkların evinin adresini at ben hemen alıp geleyim
U :Işık Ege kim diyorum ?
B: Allah'ın cezası patron şu durumda sorduğun soru bu mu ya
I : Ege benim kardeşim Umut bey tek varlığım ailemden kalan tek parçam en degerlim ayakta kalma sebebim o benim canım
Sessizce söylediğim şeyleri umut bey duydu mu bilmiyorum ama benim Ege'ye olan özlemim iyice artmıştı

BİR SÜRE SONRA
Odada derin bir sessizlik sahipti ben sabırsızca egemi bekliyordum umut bey karşımda kalan koltuğa oturmuş başı elleri arasında duruyordu Burak ise yanımdaki koltukta gözlerini kapatmış duruyordu ve yavaşca kapı açıldı,bizim uyuduğumuzu düşünmüşlerdi galiba , ve odaya ilk önce Bora bey girdi ve bana bakıp buruk bir şekilde güldü bende ona karşılık verdiğimde odaya ege girmişti ona bakmaya gücüm yetmiyordu ama yavaşca başımı ona doğru çevirdiğimde akmayı bekleyen tüm yaşlarım akmaya başlamıştı çünkü onun o güzel gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu hızlı adımlarla yanıma geldi ve kollarımı açıp onu kollarımın arasına aldım ve hızlıca kollarını bana sardı kokusunu içime çektim ve yine ağlamaya başladım tıpkı annemiz gibi kokuyordu , sarılı ne kadar süre geçti bilmiyorum ama derin nefes alış sesleriyle Ege'nin uyuduğunu anladım hep böyle olurdu ben olmadan uyuyamazdı gözlerimi yavaşça kaldırıp odaya baktığımda karşımda oturan  umut beyi elini çenesine koymuş hafif hüzünlü tebessümüyle bizi izlerken bulmuştum beni görünce gözlerini kaçırdı ve cama doğru çevirdi bakışlarını yanıma baktığımda koltuğa kıvrılmış uyuyan Burak ve koltuğun koluna oturmuş gözleri kapalı duran Bora beyi gördüm ve gülümsedim gerçekten uzun süre sonra ilk defa kendimi yanlız hissetmiyordum ilk defa tüm yükleri kendim yüklenmek zorunda değilmiş gibi hissediyordum ve bu çok güzel bir histi ...Saat gece 2 veya 3 dü tam olarak bilmiyorum ama beni uykumdan uyandıran kapının cızırtısı oldu etrafa baktığımda Umut Bey'in olmadığını farkettim ve içimdeki merak duygusu alevlendi ve karnımı tutarak yavaşça yataktan kalkıp kapıya doğru yürümeye başladım kapıyı açtığımda duvarın sonunda umut beyi biriyle telefonda konuşurken buldum ve dinlemeye başladım
U : Begüm ben iyiyim de sen iyi misin bu saatte niye aradın
Karşı tarafın ne dediğini duyamıyordum ve iyice sinirlendim hayır yani gecenin 2 sinde BEGÜM diye biri Umut beyi niye arardı ki
U : Şirkette saldırı oldu ve bir çalışanımız vuruldu o yüzden hastanedeydiz
Ben sıradan bir çalışan mıydım gerçekten
U : Hayır Begüm ne gerek var gelmene yarın çıkarız zaten çıkınca ben seni ararım
Umut bey bu kızla düzenli olarak konuşuyor muydu yani ?
U : Bende seni Begüm iyi geceler
Ben birine bende seni demek için karşıdakinin sana ne demesi gerektiğini düşünürken umut bey hızlıca arkasını dönmüştü ve göz göze geldik
BİR SANİYE BİR SANİYEE göz göze gelmiştik ve bana sorgularcasına bir kaşını kaldırmış bakıyordu , ben şimdi ne diyecektim hep o Begüm denen kadın yüzündendi o umut beyi aramasaydi bunların hiçbiri yaşanmayacaktı.....
-
- BEGÜM ?
- Sizce kim bu Begüm ?
- Peki ya ege hakkında ne düşünüyorsunuz ?
- Bölümü nasıl buldunuzz
Bol ağlamalı bir bölüm oldu ya jgjgig bir umutcuk ağlamadı valla neyse canlar ve canciklar bir sonraki bölümde görüşmek üzere sizleri seviyorum efenim <3