Neydi, neydi, neydi? Bulamıyorum böyle hissetmenin adı neydi? Ne deniyordu böyle hissetmeye? Biri bana çırpınmadan kanat çırpmayı öğretsin. Tüm, tüm, tüm yolları yürümüş. Tüm suları içmiş. Kumarda tüm paramı kaybetmiş gibiyim, harcayacak tek kuruşum, sıkacak tek kurşunum kalmamış. Şu hıçkırıktan kurtulmak için bulmak istiyorum neydi hissettiğim şeyin ismi neydi?
...
Annem telaşlı telaşlı korkarak babamı aradı sesi titreyerek;
''Doktorlar Hüma'nın psikiyatri servisine yatışını istedi. Karar bekliyorlar bizden, hastaneye gel hemen konuşalım.''
...
Bunca zaman babamın korkusuna hastaneye gizli gizli gelmiştik, ben ve annem bu durumdan çok yorulduk artık duymasının zamanı gelmişti. Köşede çökmüş bir şekilde ağlıyordum, elimden başka hiçbir şey gelmiyordu. Aynı zamanda da içimden sayı sayarak rahatlamaya çalışıyordum. Ama hissettiğim şeyin adını bir türlü bulamıyordum ve bu beni daha fazla geriyordu.
.
Bir saat geçmeden babam geldi, ben iyice gerilmiş bir şekilde ağlayarak titriyordum ve sayıyordum içimden 1,2,3..
-''Neyin var ki senin?''
Sustum..
O da sustu konuşmadı. Doktor çağırdı annemi ve babamı 10-15 dakika sonra çıktılar, eve gidip ihtiyacımız olan şeyleri almamız gerektiğini söylemişler. Yol boyunca konuşmadım ikisiylede, içimi çeke çeke arka koltukta sessizce ağlıyordum. Hissettiğim şeyin adını hala bulamamıştım. Eve vardık, kıyafet ve ihtiyacımız olan şeyleri alıp tekrar yola düştük. Tekrar hastanedeydik onuncu kata servise çıktık babamla vedalaştık o gitti. Doktor eşliğinde girdik servise ilk güvenlik karşıladı zile bastı kilitli kapının içinden bir güvenlik daha çıktı daha sonra kadın hemşire ve güvenlik annemle beni boş bir odaya adılar içimden boş duvarları inceleyerek 'burası nere acaba' diye geçirirken tekrar önüme döndüğümde hemşire ve güvenlik eşyalarımızı kontrol ediyordu. Ayakkabı bağcıklarımızı, kıyafetlerdeki ipleri aldılar. Kıyafet dışındaki eşyaları dolaba kilitleyeceklerini ihtiyacımız olduğu zaman almamız gerektiğini söylediler. Şaşkındım, içeri girdik uzun bir koridor vardı odamızı söylediler odaya girdik yatağa oturdum biraz düşündüm dedim ki;
''Hüma! Senin burdan kendinden sağ çıkman lazım kızım!''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANKA (Hatıra)
ChickLitSonra bir gün kız öldü, ama insanlar görmedi sonuçta hala nefes alıyordu değil mi.. Hikayenin devamını merak ediyorsanız önerileriniz varsa yorum kısmında buluşalım.