One girl for two

Κεφάλαιο 12: Αναπάντεχα νέα

Την επόμενη μέρα με το ζόρι σηκώθηκα από το κρεβάτι για να πάω στο μάθημα. Η Pansy δεν είχε σηκωθεί ακόμα,σκέφτηκα να μην την ξυπνήσω αλλά πρώτη ώρα είχαμε φίλτρα και ποιός ξέρει τι θα άκουγε από τον πατέρα μου.Α! Συγγνώμη τον καθηγητή Snape ήθελα να πω μη χέσω.

Κατεβαίνοντας είδα τον Draco μαζί με τον Blaise. Ο Blaise με κοίταγε με αυτό το βλέμμα πληγωμένου κουταβιού,σαν να μου έλεγε συγγνώμη στη θέση του Draco.

"Καλημέρα Blaise"

"Καλημέρα Kathrene"

Ο Draco κοιτούσε λες και περίμενε να του πω και καλημέρα μετά από ότι έγινε.Τους προσπέρασα και βγήκα από το common room. Σήμερα μάθημα είχαμε με το Hufflepuff, πράγμα που απογοήτευσε γιατί ήθελα να μιλήσω με την Hermione για ότι έγινε εχθές το βράδυ.

Μπαίνοντας στην τάξη είδα τον πατέρα μου να με κοιτάει ανήσυχα λες και ήξερε ότι κάτι έγινε.Δεν ασχολήθηκα και πήγα να βρω μια θέση, κάθισα δίπλα από ένα αγόρι του Hufflepuff.Ήταν καστανόξανθος και είχε μελί μάτια, ήταν λίγο ομορφούλης-                                          

Μόνο λίγο!

"Γεια! Με λένε Cedric Diggory"

"Katherine Snape, χάρηκα!"

"Είσαι η κόρη του-"

"Ναι αυτή είμαι"

"Ουαου ποτέ δεν πίστευα ότι έχει κόρη"

Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα, τα πηγαίναμε πάρα πολύ καλά. Ο Cedric φαίνεται πάρα πολύ καλό άτομο. Μιλάγαμε, όταν άρχισε το μάθημα.

[...]

Κάναμε ένα φίλτρο ατομικά.Ο πατέρας μου πέρασε από πάνω μου για να δει πως τα πάω , όταν είδε τις μελανιές στα χέρια μου. Ειλικρινά ούτε που θέλω να ξέρω τι περνάει από το μυαλό του.

[...]

Το μάθημα τέλειωσα. Πήγαινα να φύγω αλλά για κακή μου τύχη με φώναξε να μου μιλήσει.

"Katherine τι είναι αυτές οι μελανιές στα χέρια σου!"

"Τίποτα ρε μπαμπά! Μην ασχολίσε!

 "Katherine!Δεν θα κάτσω να το συζητήσω άλλο,αν και θα τι βρω την αλήθεια!"

"Ωραία,θες τίποτα άλλο?!"

"Ναι...μπορεί να πρόσεξες όταν μπήκες ότι ήμουν λίγο ανύσηχος..."

Έλα ρε τι μου είπες δεν είχα ιδέα

"Κάτι πρόσεξα"

"Ναι...θα έρθει η μητέρα σου.."

soryy...WHAT?!?!

"Πλάκα μου κάνεις? Γιατί να έρθει?!"

"Θέλει να σε δει"

"Τώρα το θυμήθηκε?!?Μετά από 10 χρόνια?!"

Η μητέρα μου μας άφησε όταν ήμουν 5 χρονών. Ήθελε να εξερευνήσει τον κόσμο και τέτοιες βλακείες αλλά εγώ πάντα πίστευα ότι ήταν απλά μια δικαιολογία για να μας αφήσει.

"Και πότε έρχεται η βασίλισσα?"

"Σε λίγο θα είναι εδώ"

Υπέροχα η βασίλισσα του πάγου θα είναι εδώ σε λίγη ώρα και το πιο πιθανό να μην με θυμάται καν.

Βγήκα από την αίθουσα έξαλλη και έτρεξα στην Hermione. Καθόταν στην αυλή και διάβαζε ένα τεράστιο χοντρό βιβλίο. Της τα είπα όλα και προσπαθούσε να κάνει την άφηξη της μητέρας μου πιο ευχάριστη αλλά ξέραμε και οι δύο πως αυτό δεν ήταν αλήθεια.