Chapter 8

1 0 0
                                    

Chapter 8



I cooked a lot of caldereta earlier so this is what we will eat for dinner again. Sayang naman kasi kung itatapon lang. Natatawa ako sa ikinikilos niya. Simula kasi last week, sinusubuan niya ako. Ayaw niya raw kasing napapagod ako. Hindi naman ako mapapagod sa pagkain.

I ate as much as I can earlier. Matinding pag eehersisyo ang gagawin ko nito pagkatapos kong mangnak. My baby's washing our plates now and I am just waiting for him dito sa veranda ng kwarto niya.

Kwarto namin.

I was wearing this white dress he gave me. It was a knee -length dress, perfect for my morena skin. I took a deep breath of the chilly night air. Every time the wind blows, my hair twirls. Isa na namang pagyakap mula sa likod ang natanggap ko. He gave me a kiss on my cheeks and smelt my hair. Paborito niya itong gawin sa akin.

"Feeling good?" He asked.

Lumingon ako sa kanya, kinapit ang dalawang braso sa batok niya, tumingkayad at binigyan siya ng mainit na halik. We kissed a bit, pinutol ko rin ito.

"Yeah." I replied with a smile on my lips.

Bumitaw ako sa pagkakayakap ko sa kanya para humarap na sa bintana nang ibalik niya iyon. Siya naman ngayon ang humalik sa akin. Wala namang akong magagawa kung hindi ang tanggapin ang masasarap niyang halik.

"Come," He said and pulled me gently towards the bedroom.

Pinaupo niya ako sa kama at pumunta siya sa television area. I just watch what he does there. He made a few more taps on the remote control when a familiar song played.

Perfect..

From there, he took a step closer to me. He extended his hand as if inviting me to join him in a dance. And yes, hindi ako nagkakamali. He wants to dance with. I was too stunned to give my hand to him. That's why he's the one who took it and placed it around his neck. Then, place his hand on my waist.

I couldn't believe what was happening. Naiiyak ako sa sobrang saya. I wanted to hug him tight but I could not because of my stomach. He wiped the tears that escaped my left eye. I put my head on his shoulder so he wouldn't see my reaction. Embarrassing, why am I suddenly crying.

He kissed my head. Ginagawa niya rin kaya ito sa kanya?

He kissed me again. Pero wala na ang halaga noon dahil sa akin niya na ginagawa ngayon.

"I love you." Sa unang pagkakataon akin itong sinabi.

There was a trace of shock on his face but it also disappeared immediately. He didn't answer but I received a kiss on the forehead and a genuinely sweet smile. Kuntento na ako roon, parang alam ko na ang sagot niya.

We continued to dance until the song ended. He said that he still wants to dance with me but I refused because I was tired. He Understood that and sat me down on the bed right away. He stroked my hair and kissed my forehead over and over until I fell asleep.

I have nothing more to ask for. This is the dream I have longed for.

This is so overwhelming. I wish we were always like this but I know it's impossible.

Sana ay magtagal pa ito. Napakasaya ko. Ako na yata ang pinaka swerteng babae sa buong mundo.

This happening seems to be perfect.

Until...

Alam kong darating na naman ang araw na ito. He's cold. Very cold. Hindi na niya ko niyayakap tuwing gabi. Hindi na niya ako hinahalikan. Hindi na niya ko nilulutuan. Hindi na niya ako sinasayaw. Hindi na niya ako hinahalikan. Hindi na niya ako niyayakap mula sa likuran.

Why? Baby what happened? Alam mo na ba? Nagbalik na ba?

Ang tanong na masasagot din naman pala agad.

"Just tell me the truth!" Isang sigaw mula sa opisina ng bahay ang narinig ko pagpasok namin ng anak ko. We went to the playground at the park.

I lowered him into his crib. He's now eleven months old, turning one year old next month. We went out earlier so he could play with the other kids. Tapos ngayon ay ito ang aabutan ko.

Mahinahon akong naglakad papuntang opisina at tumayo sa gilid ng pintuan.

"Yes! Apo. I didn't tell her your condition so she wouldn't know and you will be separated forever. I don't want her for you apo! You are the CEO at ang tagapag man ng lahat tapos mapupunta ka lang sa ganoong klaseng babae? Ginawa ko ang lahat ng iyon para protektahan ka at kita mo! Babagsak ka lang din pala sa babaeng kaparehas niya! They are both cheap!" Mahabang lintanya ng matanda.

My eyes are blurry. Kaunti na lang ay aapaw at aagos na ang mga luha ko sa pisngi ko.

"Wala na akong magagawa para paghiwalayin din kayo nitong bago mo dahol ano? Inanakan mo! And you know this already, I know. Ayokong sa babaeng iyon! Pasalamat siya sa anak niya, sa apo ko at nakakatungtong pa siya sa pamamahay na ito." Sigaw at mahabang lintanya ulit ng matanda.

Isang kalabog mula sa loob at isang kalabog ulit mula sa pinto ang narinig ko sa paglabas ng matanda. Hindi pa siya nakakalayo ay napatigil na siya nang makita ako. Tinignan niya lang ako mula ulo hanggang paa na parang nandidiri bago ako tinalikuran.

Gusto ko na mawala.

I stared at the floor outside for a while when I thought of entering the office. Ang luhang kanina ko pa pinipigilang dumaloy ay nagsimula nang pumatak sabay-sabay nang makita ko ang mukha ng pinakamamahal ko noon pa.

Ito na yata ang tamang oras para umamin. Alam kong darating din naman ang araw na ito. Isasagad ko na ang sakit ngayon, bahala na kung maubos ako. Bahala na kung ayawan niya ako. Bahala na kung bumalik siya sa kung sino ang totoo niyang mahal. Bahala na hanggang sa mawalan ako ng gana.

"What's wrong?" He asked a little confused kung. Nasa isip niya siguro kung bakit ako umiiyak. Bukod doon ay ramdam ko rin ang pagod at walang pakialam sa boses niya.

Hinayaan kong umagos ang mga luha ko habang tinititigan siya. I smiled at him genuinely.

"I was the one who set us up." I said.

Litong mukha ang ipinakita niya sa akin.

"What set up do you mean?" He confusedly asked.

Ngumiti ulit ako.

"At the Hilton suit. Shouldn't I be the one in that suit? Yung Dina dapat. But I don't know about the leaked images. Hindi ako ang may gawa noon. But yeah, I am the one who set us up para may mangyari sa ating dalawa." I said calmly.

Lito at gulat ang nakakabit sa mukha niya ngayon. He stood up, and took my hand.

"What. Do. You. Mean?" Igting niyang tanong.

Hindi ko na napigilan, napasigaw na ako.

"Hindi ka ba nakikinig! Ginawa ko iyon dahil mahal kita noon pa! Kahit na ang pagmamahal mo ay sa kanya lang. Ginawa ko iyon para mapa sa akin ka hanggat may oras pa dahil once na magbalik yang lintek na alaala na iyan alam kong wala na kong chance! At ang swerte ko dahil nabuntis mo ako agad dahil kung hindi, gagawin at gagawin ulit iyon. I will set us up hangga't wala ka nang rason para hindi ako pakasalan!".

Yes, we are married. Nang manganak ako ay nagpa DNA agad sila.

I cried so hard. Since then, no matter what other problems came to me I did not cry so painfully and loudly like this. Umiyak lang ako nang umiyak sa harapan niya na parang batang inagawan ng candy. Nakatayo lang siya roon at pinagmamasdan ako.

Bakit ako umiiyak? Ito naman ang gusto simula pa noon. Sabi ko handa na ako sa sakit pero hindi pala, bwisit!.

I stood up after wiping away my tears. Enter the bedroom after leaving the office. I hugged my son tightly, he looked so concern as if he knew why I was crying.

I already know why he turned cold on me again.

He was brought back to life by his memories. 

ForgottenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon