Impossibly Possible

Chapter fifteen: Louis Cruz ~ I love you... As my bestfriend

Chapter fifteen:

Louis Cruz ~ I love you... As my bestfriend

"Ano ba yan Louis!? Hay nakow!" at yun nag walkout narin yung ibang babae kong kabarkada. PATAY! Na-offend ko ata si Ashley sa sinabi ko! Loko ka Louis! Kakabati niyo lang kanina pinikon mo na naman.

"Louis, why did you said that, kahit siguro sinong babae, may gusto man sayo o wala, tapos sasabihin mong ginawa mo lang yun para sa performance, MA-OOFFEND!" sabi sakin ni John.

"Man, di ka talaga nag-iisip." Sabi ni Sean pero binatukan ko siya. "WHAT WAS THAT FOR?!"

"As if di ikaw yung palaging nagpapaiyak dun noh?!"

"Oh, yeah, thanks for reminding me." TOINK! Baliw ang loko! Naku, ano gagawin ko para di nanaman magalit yun. Hmm, isip isip. AHUH! May lumabas na na bombilya sa ulo ko! AYESH!

Nandito na ko sa backyard nila Ashley. Wonder why? Sows, I'm close to her siblings. >:D

"ASHLEY SORRY NA! LUMABAS KA NA DYAN SA LUNGGA MO!" Ayun, sumigaw ako. Ay, past 9 na, haha. Keri toh, di pa tulog yang Ashley na yan, bampira yan eh. Panigurado nagf-facebook pa yan!

"Ano---" Ayun, natulala siya. Odiba sino naman hindi? Eh nagkorte ako ng 'sorry na' gamit ang cupcakes. Don't get me wrong, nakapatong naman siya sa parang tela. Tpos puro cadles na lumulutang yung pool nila. Tanaw kasi yun sa balcony ng kwarto ni Ash eh. "ANONG KALOKOHAN YAN LOUIS?!" sabi niya. Ang taray! Hmpf. Pasalamat nga siya bestfriend ko siya at di ko kayang galit siya sakin. :X

"Di ka nakakabasa? Sorry oh nakalagay." sabay turo ko sa cupcakes.

"So inaaway mo ata ko lalo eh?! Baha---"

"Di na, di na, bati na kasi tayo, please?!" Tapos I flashed her my most charming smile that no one can say no to. ;

"So yun lang yung purpose nung cake? Di mo sakin papakain?!" AT YON, bati na kami, naghanap na sakin ng pagkain eh. Wahahaha, galing talaga ng charm ko no?! >:D

"Baba ka dito, let's eat." At yun, nawala na siya sa balcony. After a minute, nasa harap ko na siya. Haha, looks like she wantss to devour the food na. Haha. Kahit kelan talaga toh, ang takaw, di naman tumataba't bumibigat!

"Thanks for this chocolate cupcakes. They are very delicious. Looks like you made my ate bake pa this late huh?" Yeah, her ate baked it. Well, what can I say? She makes the best cupckaes in the whole world!

"Well, she offered to bake it. They know na pala na I'm leaving no?" At napa-stop siya sa pagkain. Right then I saw drops of tears flowing from her eyes.

"Bakit mo kasi pinaalala, I don't want to remember it na nga eh." Tapos hinampas-hampas niya ko.

"Sorry" tapos tinignan ko siya sa mata. "I'll miss you Ashley. Ikaw ang nagpapaligaya sa mga huling araw ko dito sa Philippines." Then I held her hand. "Thanks for being a part of this," I pointed at my heart. "right now, It felt complete." Teka teka, bakit parang sinasabi kong mahal ko siya?!

"What do you mean kuya?" sabi niya, pero she doesn't look at me in the eyes. Lumuluha siya.

"You complete me, ikawm=, sa mga falls ko, sinasalo mo ko. I... I... I am so thankful... th... that you... THAT YOU WERE A SISTER TO ME." napatingin siya sakin. Tinignan ko naman siya ng mabuti sa mata, bakit may sakit sa mata niya?

"I... Im... Im also thankful that you were a brother to me." At kinuha na niya yung kamay niya na hawak ko.

"I love you... As my bestfriend." And she just nodded. At that moment, mas tumulo yung mata niya. Dumampot nalang siya ng cupcake, at humarap sa pool. Naririnig ko ang hikbi niya, pero di ko alam ang gagawin ko, di ko alam kung ano nararamdaman at iniisip niya eh. :(

A/N: Ayown, ito naman yung in-update ko. Nafocus kasi ako sa Miss Amnesia. Sana magustuhan niyo din ito. :) Vote po. :)))))