Impossibly Possible

Chapter twenty-three: Ashley Geronimo ~ Sorry.

Chapter twenty-three:

Ashley Geronimo ~ Sorry.

Nakakainis. Nakakainis. NAKAKAINIS!

Kinikilig ako ehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh. :""""""""""""""""""""""""""""">

Bakit? Wala lang. Kasi mahal ako ni Louis.

Pero biglang pumasok sa isip ko si Jeremy...

Pinaasa ko ba siya?

"Liit!" Tsss. Si Sean!

"Problema mo?" Tumingin ako at inismidan siya.

"Porke inlove, kelangan nagtataray?" Sabi sa'kin ni Ven.

"'kay." Sabi ko at sinimulan ang painting ko. Pinagpe-paint kasi kami sa MAPEH class.

Yes, balik classes na kami kaya eto ako ngayon, nilulugmok ang sarili sa pagpe-paint.

"Ashley." SI LOUISSSSSSSSS! O_o :">

"Po?" Pa-cute lang... SHETEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE.

"Ano ipe-paint mo?" Nakatitig siya sakin. Naalala ko tuloy yung napakinggan kong song kanina, My One and Only You ng P.N.E. 'it 

took one look and forever laid out infront of me.' :"> Ihhh.

"Sunset sa beach." I smiled at him.

"Bakit yun?" He smiled back.

"Kasi naalala ko yung sinabi mong ubod kalalim tungkol sa sunset last time." His smiled widened.

"I told you it may come in handy." He winked at me.

I looked away.

I can feel my heart beat REALLY REALLY REALLY FAST.

Sobra niyang pinapatibok yung puso ko. SOBRANG BILIS.

Hindi ba siya napapagod na tumibok ng mabilis? :">

I concentrated on my painting.

Nakaka-distract kasi si Louis nakatingin pa rin sa'kin.

Nakabantay?

Ahaahahhaha.

"Dre, matunaw yan. Maawa ka." Singit ni John.

"Shhh." Nilapit ni Louis yung kamay niya sa mukha ko. Nilayo ko kamay ko. "Stay still." So sumunod ako. May kinuha siya sa pisngi 

ko.

"Eyelash." Sabi ko. But his eyes were closed. I stared at him.

"Sabi nila kapag nakakuha ka daw ng eyelash, mag-wish ka."

"Naniniwala ka dyan?" Sabi ko.

"I'll take chances." He looked away.

"Chances?" I'm a bit confused. "Teka, ano ba wish mo?"

"Diba kapag sinabi wish, di matutupad?" He answered.

"You can wish it again. I have more eyelashes in stock." I joked.

"Ang wish ko... Sana...

OWWWWW! SEANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN!"

Lumingon ako at nakita ko ang nakakalat kong poster paint sa sahig, at sa damit ni Louis.

"Sean, Banas ka." I told Sean. "Louis, I'm so sorry. Nakakalat kasi poster paint ko. Sorry."

"It's not your fault." He flashed a sweet smile. Okay. Sabi niya eh...

Di ko daw kasalanan.

IHHHHHHHHHHHHHHHHH. ;"""""""""""""""">