Impossibly Possible

Chapter twelve: Ashley Geronimo - You never fail to comfort me

Chapter twelve:

Ashley Geronimo - You never fail to comfort me

Andaming palakpak, ilaw kung saan saan, sigawan at hiyawan ng pangalan ko. Pero kahit ano don, walang nagpagaan sa nararamdaman ko.

"Shhh, im here, WE ARE HERE. It's okay, I know now." sabi ni Jeremy, he's still hugging me.

"Thank you." unti unti na kong kumawala sa yakap niya at bumalik sa entablado.

"Did you enjoy our presentation guys?!" sigaw ko at tinakpan ng ngiti ang mga luha ko. (pano yun?)

"SOBRA" "NICE ONE!" "ISA PA!" "FAVORITE KITA ATE ASHLEY!" "GO 3 is to 1!" whew, buti naman at nagustuhan nila.

"Thanks guys! Goodnight!" sigaw ko at lumabas na ng stage.

"bakit mo di tinugtog yung bridge? Buti nalang, nasalo ko agad kundi nasira yung presentation!" nanggagalaiti si Sean. Oo, di ko tinugtog yung bridge. Na-carried away ako eh. :X

"MAAYOS NAMAN NA YUNG PRESENTATION SEAN EH!" pagtatanggol naman ni Ace na ngayon ko lang napansin.

"Okay, IM SORRY, KINABAHAN LANG AKO NUNG BIGLA KANG UMALIS SA STAGE AT SA PAGKAKAHAWAK MO SA GITARA!"

"BAKIT MO BA KO INAAWAY? AYOS NA AH! NAGUSTUHAN NA NILA! CAN'T YOU SEE THE LOOK ON THEIR FACES! THEY WERE DELIGHTED OF WHAT WE DID! WELL, IM SORRY, I WAS CARELESS!" sagot ko sakanya, BWISIT NAMAN KASI EH!

"ITIGIL NIYO NA NGA YAN! AYOS NAMAN AH!" sabat na ni Louis na kapapasok lang ng eksena. "WHAT YOU DID ASHLEY WAS SO IRRESPONSIBLE? WHAT IF SEAN DIDN'T NOTICE THAT YOU WERE TAKING AWAY YOUR HANDS FROM THE GUITAR? THE SONG WOULD HAVE BEEN A MESS!" BWISET NAMAN OH!

"o sige na, ako na mali. pero siguro kung di dahil sa boses ko, DI TAYO PINALAKPAKAN NG MADLA!" at eto ako, si walk-out queen.

nakakainis sila, di pa ba sapat na nagawa ko ng maayos yung presentation namin? maayos naman ah! SISIPAIN KO SILA KAPAG NANALO KAMI! Dapat ibili nila ko ng maraming BLIZZARD sa DQ, Chocolate Cream Chip Frappuccino sa Starbucks at French Fries sa Potato Madness!

"ouch" ayan, boplax ka talaga Ashley! Nakabangga ka pa tuloy. "sorry po"

inaninag ko mukha niya, pero inalis ko pala yung salamin ko nung nagperform ako, NAKA-CONTACTS PALA KO. The face looks... ENCHANTED. AM I IN HEAVEN?

"hey---" I just ran, tumutulo nanaman young luha ko eh. At dito, napadpad ako sa lugar na di ko inaakalang pupuntahan ko. Ang college grounds, ang dating elementary buildings nakita ko, dito kami dati naglalaro, kaso nilagay dito yung college kaya nalipat din kame. Memorable to sakin, why?

*FLASHBACK!*

"hi hello, IM Ashley!" ayan, nakipagfriends ako, sabi kasi ni teacher masyado daw ako bad eh. Sabi din ng classmates ko, spoiled daw ako.

"heyow, akow shi Shean, sha naman shi Luwish." inabot niya yung kamay niya sakin tapos shinake ko, para silang di grade two. anlalaki ng body nila tapos antangkad tangkad pa. pero pagsasalita niya, parang kinder, hihi.

"Seyan, na-mute ata siya eh! tignan mo oh, di nagsasalita" sabi nung Luwis

"IM NOT MUTE! I can speak oh! And by the way mister Luwish, you look like a pig!" they are pissing me. I hate them.

"TEACHERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR! SHE CALLED ME A PIG!" nakita ko yung teacher nila, tumatakbo. LAGOT NA. ALL I HAVE TO DO IS RUN!!!!!!!!!

"Akala mo chiguro makakatakash ka noh? No way!" and I am too late. This SEAN guy just held my arms he started twisting it. "Ipapatikim ko sayo ang super arm breaker ko!" AT MAS TINITWIST NIYA PA YUNG ARM KO. HUHU. :(((((((

*End*

"I knew I could find you find you here." The voice... it's so familiar. Ang boses na kahit nakapikit ako, mafifigure ko kung kanino. Ang boses na kahit paulitulit, di nakakasawa at ang boses na nagaibig sakin.

"im sorry" and he hugged me. "Louis, im so sorry. Nacarried away lang naman ako eh. It's our theme song right?"

"shh, baby Ash, don't cry. baka atakihin ka ng asthma mo. you don't have to say sorry. kami dapat, we didn't appreciate your effort at kung pano mo na-impress yung mga tao."

"thank you kuya, how'd you know i'm here?"

"remember?"

*FLASHBACK!*

"Wah! Kuya!" Yehey, tapos na ang exams! AYEH!!!!!!!!!!!!!! GRADE FIVE NA KO NEXT YEAR!

"Hoy Ashley!" si Sean nanaman. Kanina niya pa ko hino-hoy eh.

"Why?" i asked him, nakakainis na kasi eh.

"BAKIT DI MO SINABI SAKIN YUNG SAGOT! Ang stubborn mo! Napaka-damot mo!" sigaw niya while getting his bags. Yep, di ko siya tinulungan nung tinatanong niya sakin yung answer, WALA RIN AKONG SAGOT EH!

"Eh wala rin akong sagot!" sabi ko naman.

"MADAMOT KA, MADAMOTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT!" hay naku, bwiset.

"Naku, EWAN KO SAYO! Lika na nga Louis!" at hinatak ko si Louis papunta sa grounds.

"Kuya Louis, kapag sad ako at hinahanap mo ko. Nandito lang ako mahahanap ah."

"Okay Ash, pero, di ka naman siguro ma-sa-sad diba? I will protect you naman eh." sabi niya. Nag-blush ata ako. :)

"THANKS KUYA!" 

"Ikaw pa! Sampa ka na nga!" At yumuko na siya, tumungtong  na ko sa bench at  sumalabay na sakanya. "Ashley, bakit parang di ka bumibigat?"

"Ewan ko rin kuya eh. Hehe. Ansarap talaga dito. sa likod mo!"

*End*

"Hehe, I remember that! Naku, naalala mo pa yun! Ikaw talaga!" tapos nagulat ako ng umalis siya sa upuan at yumuko, like what he always does nung gradeschoolers pa kami.

"Sampa na baby Ash!" At walang pag-aalinlangan. Sumampa na ko sa likod niya at sumalabay sakanya. Yehey! Ayos na ko.

"You never fail to comfort me kuya. Thank you!"

"My pleasure."

A/N: Memories. Ayes!