The Rain Street In Ohio (Army Series #2)

Kabanata 8

I grabbed one of the safety helmet in the cabinet and went under a table. Hanggang sa may narinig akong sumisigaw sa storage room. I looked around where that voice is coming from. He's asking for help. Kaya naman kahit lumilindol ay agad akong pumunta roon sa may pintuan malapit sa stock room.

Then I saw him. I think he is one of the stuff here. He's pointing the door knob.

"It's locked!" He shouted.

I tried to open it pero locked parin kagaya ng sinabi nito. Tumingin ako sa kaniya at nagpapanick na ito.

"Calm down!" I shouted at him. Pero kita sa mukha nito ang pag-aalala.

I tried to open it again pero wala talaga. Tumingin ako sa paligid baka sakaling pwede akong magamit na pamalo pero wala.

"We're gonna die!" Aniya at tila maiiyak na siya sa kaba.

I tried to unlock the door pero wala padin. Hanggang sa sinubukan ko itong sirain.

"Fuck." Mura ko dahil kailangan ko nang magmadali. The ceiling is starting to crack.

"Move aside!" I shouted.

"Hey!? I said move!" Mas sumigaw pa ako para marinig ako. Gladly he looked at me and nodded. He followed me intruction and went aside of the door.

I tried to kick the door knob. I even slammed my body para mas mabilis na mabuksan ito.

I tried for a few times hanggang sa nabuksan ko rin. Agad ko siyang hinila palabas at tumungo muli sa ilalim ng table. I grabbed one of the safety helmets nang isa sa mga itaas ng drawer ay tumama sa aking balikat ng ilang beses.

Napainda ako sa sakit pero agad ding binalewala at tumungo sa may table. Tsaka ko agad isinuot sa kanya ang dalang helmet.

Tanging ang nanginginig na boses lang niya ang lumilitaw gayong nasa tabi ko siya. Hanggang sa napasigaw ito nang nagsimulang nagsihulog ang mga nasa ceiling.

All the drawers and cabinets fell. Lahat ng mga gamit ay nagsikalat. Hanggang sa nasira ang hagdanan.

I think the earthquake lasted for about a minute or two.

Taas baba narin ang aking paghinga pagkatapos ang nangyari. Napalingon kami sa aming paligid. Aakmang tatayo na sana siya nang pinigilan ko.

"Stay here for a few minutes." I stated.

"There could be an after shock. We never know what will going to happen next." Kako. Agad naman niya akong sinunod at umupo lang sa aking tabi.

Bumuntong hininga ako ng malalim.

Shit...

I need to calm down.

Kaya naman pinikit ko ang aking mga mata para makakalma. This is my very first time to encounter this kind of situation. And I'm with someone right now. Add into that, that my shoulder is injured.

My blood is dripping. At kumakalat na iyun sa aking uniform. I started to cut my other sleeves para itali iyun sa banda ng aking sugat.

Maliit lang naman siya pero malalim lang ito ng kaunti. Then I saw a mini glass inside of it. I can't pull this right now, mas dadaloy ang dugo ko kapag tinanggal ko iyun.

Nilislis ko pa ang sleeves at may mga maliliit rin akong sugat na sa tingin ko'y hindi ko na napansin kanina.

Napalingon ako sa aking kasama na nagtatakang nakatingin sa aking balikat. The only priority that I have to do right now, is to protect him.

Napatingala ako sa paligid.

I think we're stuck in here. The worst part is we're at the basement part of the building. Napaisip tuloy ako kung gumuho rin kaya ang ibang parte nito?