Kabanata 12

116 2 2
                                    

Carson's POV

Present Day

"He survived,"

"You guys both made it." Ngiti ni Ry habang hawak parin ang aking kamay.

"And thanks to Captain Young, he found you both at exact time you arrived." Ry added.

"Revel?" Pagtataka ko.

He did? But...how?

"He said, he found you in the middle part of the basement. Medyo malayo pa iyun sa kung saan kayo bumaba from the ground floor." She explained.

"Thankfully, he catched you first before you fainted and hit your body into the ground." Malaki ang ngisi ng aking kaibigan nang sinabi niya iyun sa akin.

Napalabi ako sa aking naririnig.

"And looked what you did?" Sabay sipat sakin ni Ry. Kumunot tuloy ang noo nito sabay turo sa natamo kong mga bagong sugat.

"Your shoulder became worst." Aniya and pointed my shoulder. I sighed.

"Atleast I rescued the missing person right? Mas importante iyun." I answered. Ry just smiled at me before she nodded.

I know it's my loss. But it's our natural thing and job to do it. To save and fight Our People.

A day have passed.

Wala akong ginagawa kundi matulog ng matulog ng matulog. Parang bumibigay talaga ang katawan ko sa pagpapahinga. Lalo at nakahiga ako ngayon rito sa malambot na higaan ni Revel.

I woke up in the middle of the night because of some scratch noise. Namulat ako at napatingin sa paligid ng kwarto.

Nagulat ako nang naghuhubad ng pang-itaas si Revel habang kumukuha ng damit sa kanyang cabinet.

"Stop." Kako. Agad siyang napalingon.

Kahit gabi at tanging ang lampshade lang ang nagbibigay liwanag sa buong kwarto, kita ko parin ang kanyang magandang katawan na nasa aking harapan.

Napaiwas ako ng tingin.

"You're awake." He stated before he wore his shirt infront of me.

"I just got off from the shower." He explained. Hindi na lamang ako nagsalita. Hanggang sa umingay ang aking tiyan. Sinasabing gutom na ako.

"You hungry?" Si Revel.

"You've been sleeping all day." He added sabay lapit sa akin. Tsaka umupo sa paanan ko.

Hindi parin ako makapagsalita.

"How's your shoulder?" He asked. Napalabi ako.

"It's– it's fine. I feel fine." Utal ko sabay palipat lipat ang tingin ko sa kanya at sa aking balikat.

Malalim na buntong hininga ang ginawa ni Revel bago ako tinignan sa mata. His eyes were a mix of sharped, tired, but also concerned.

"You really did a great job in there." Aniya sa malambing na tono, na siyang ipinagtataka ko.

"Hin-hindi k-ka galit?" I asked him. Umiling lang siya.

"Why would I? You saved him." Seryosong sagot ni Revel.

"Besides, I can do nothing anymore. It's done." Aniya sabay iwas ng tingin.

"But I want you to talk to me first, explain it before you do something." Sabay tingin muli sakin.

"Report to me."

"But if its urgent, and you need to decide it really fast...just trust your gut." He adviced. Tipid akong ngumiti sa kanya sabay tango.

The Rain Street In Ohio (Army Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon