günler geçmedi, geçemiyor katsuki. gittin gideli kaç gün oldu şurada? beşinci günün sabahındayım, saat iki buçuk civarında ve ben burada tavanla bakışıyorum. sorunlarımın hepsini gözden geçirdim son birkaç günde, gerçekten o kadar saçma kuruntu yapıyormuşum ki her şeye karşı. ne istesem varmış hayatımda, mutluymuşum, başarılıymışım, arkadaşlarım varmış ve en önemlisi de sen varmışsın katsuki.
şimdi ne çalıştığım bir dersim var odaklanacağım, ne takılacak bir arkadaş grubum ne de sen, en çok da sen. yaptığım hataların en büyüğü sensin sanırım, sana o kadar bağlanmışım ki şu kısacık sürede, insan sadece yedi aydır yüz yüze tanıdığı birini bu kadar sevmemeli. neden herkesle bağ kurmamak gerektiğini daha iyi anlıyorum şimdilerde. senden habersiz koparılınca bağlar, en çok senin canın yanıyor, tek başında çelişiyorsun acıyla ve uzunca, upuzunca bir süre kanıyor kopan bağların. yine de, en büyük hatam olmanın yerine yaptığım en güzel hata da sensin sanırım. keşke o gün ilk seferki gibi buluşsak seninle metronun girişinde, sarılsak bir müddet ve bunca yıl sonra benden kısa olmanla bir daha dalga geçsem, sen de sinirlensen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
uyusam geçer mi?┊bakudeku
Fanfictionsessizce sokulup ağlıyorsun, farkında değilsin, çok korkuyorsun sen de aslında.