Right Time

Chapter 2

-office ni Sir Kim-

"I see na late ka kanina Mr. Salve."

"Sir, I'm so sorry po talaga. Di po ako nagising sa alarm nang phone ko eh."

"Napag usapan na natin to, Christian. You told me na hindi ka na male-late sa unang araw nang pasukan but look, you're late. i was expecting na tutuparin mo yung sinabi mo sakin bago kita tinangap sa klase ko."

"Sir, hindi na po talaga mauulit. Promise po. Bukas maaga na ako."

"Tomorrow will be your last chance Christian. If you won't make it on time for the flag ceremony, I'm sorry but you have to leave the class. Expected na kasi na ever student who's part of the class will be responsible. I can't allow students to be lax sa rules ko for the class baka mawala ang respeto ng mga studyante."

"Sir I'm so sorry po talaga. Hindi na po talaga mauulit yun. Promise ko po yun sa inyo. i won't let you down again sir!"

-sa classroom-

Ni lapitan ko si John. "Oy, John! Pagsabihan mo nga ang mga kaklase natin. ang ingay ingay na nila. baka mapadpad nanaman dito si Sir. Magagalit nanaman yun."

"Eh alam mo naman pala na maingay na sila, pagsabihan mo na? Ba't ako pa ang inuutosan mo?" parang galit na sabi ni John sakin.

"Ikaw yung president sa klase eh. baka magalit ka sakin pag ginawa ku yung gawain mo. baka sabihin mong inu-overpower kita. ayokong may magalit sakin." malumanay kong sagot.

"TRABAHO MO RIN YUN BILANG VICE PRESIDENT NANG KLASENG ITO! WALA AKONG PAKIALAM KUNG GAGAWIN MO IYON!" sinigawan ni John si Mae.

Nataranta si Mae. Hindi siya sanay na sinisigawan. Naiiyak na sya. Wala pa naman si Jemai. Lumabas nang room at nag punta sa comfort room ata. Hindi na nya alam kung ano ang gagawin nya kasi di naman nakikinig ang mga kaklase niya.

Haaaay. Natapos din ang unang araw nang pasukan.

Pauwi na sya nang biglang lumapit si John.

"Hoy Mae! Ba't ba di mo mapatahimik ang mga kaklase natin? Wala kang kwentang officer. Di mo magawa ang trabaho mo!"

"Eh, sabi nila di naman daw ako yung president bat ako daw ang mag-didisiplina sa kanila."

"Wag ka nang mag bigay nang rason. Ok? Wala ka talagang kwenta. PERIOD!"

Naiiyak nanaman ako. Sa buong buhay ko ngayon lang ako napagsabihang walang kwenta. NAPAKASAKIT KUYA EDDIE. AHUHUHUHU! :(((((((((((

Pag labas ni Mae sa room.

"Mae!" nabigla si Mae. Di naman sila close ni Christian eh. Di nga niya alam na alam pala ni Christian ang pangalan niya. Woooooooow. Kinilig naman ako. Napawi lahat nang hinanakit ko kay John nung tinawag ako ni Christian.

"Oh, Christian. Ikaw pala. Ba't nandito ka pa?" Yesss! Diretso ang pagsalita ko. Di ako na utal. Salamat talaga Lord. Eh baka kasi ma obvious ni Christian ehhh. ♥___♥

"Haa? Ahh-- Ehh-- wala may nakalimutan lang ako."

"Ahh. Sige mauna na ako ha?... At saka Christian, sana di kana ma late  bukas baka kasi magalit nanaman si Sir."

"Ahh. Oo. Bukas. Maaga na akong gigising." Wooow naman napaka thoughtful niya pero baka ganyan lang talaga siya. Vice president kaya siya. Naaah. wala lang yun. ginagampanan lang niya ang tungkulin niya.

-pagdating ni Mae sa bahay-

"Good evening po Ma!" bati ni iya sa kanyang ina sabay mano at halik sa pisngi.

"Good evening din anak. Kumusta ang unang araw sa school?" Excited na tanong ni mama.

"Eh 'yun. Bagong mga kaklase. Nag-aadjust sa mga ugali nila. Nako Ma, grabee pala tong klaseng kinabibilangan ko. Grabee ang pressure. First day palang grabee na ang speech ni Sir. Gusto nya raw disciplinado yung students sa section namin. meeegaaaad. Parang na heart attack ako." chika niya sa mama niya.

"Hay naku anak! mas mabuti nang dinidisiplina kayo nang adviser nyo. alam mo naman ang henerasyon nyo ngayon. nakakakilabot na!"

"Ma naman! Di naman lahat ahh? Di kaya ako kasali sa mga nakakakilabot na iyon. Ang bait bait ko kaya." paglalabing ni Mae sa mama niya.

"Sige na anak. Kumain na kayo nang hapunan nang mga kapatid mo at nang makatulog kayo nang maaga. May klase pa naman kayo bukas."

Pagkatapos maghapunan ay umakyat na si Mae sa room niya at nahiga na sa bed niya. Matutulog na sana siya nang bigla niyang naalala ang pag-uusap nila ni Christian.

Hayy nako. Ang gwapo talaga ni Christian at ang bait bait pa. Sana maging close kami sa last year ko sa high school para atleast memorable naman ang high school life ko diba? Ohh, tama na nga tong pag-iispi ko sa kanya baka malate pa ako bukas. Patay talaga ako kay Sir Kim.

Ilang minuto ang nakalipas at nakatulog din si Mae.

*i hear your heart beat to the beat of the drums, oh what a shame that you came here with someone*

five minutes please. five minutes extention pa. yun lang ang hinihingi ko. alarm please tumahimik ka.

*So while you're here in my arms let's make the most of the night like we're gonna die young*

Oo na. tatayo na. tumahimik ka nag cellphone. ano baaaaaaaa!

Naligo at nagbihis nang uniporme si Mae bago kumain.

"Oh anak masyadong maaga pa ah?"

"Ma, baka malate ako mahirap na. Pagagalitan pa ako ni Sir. Ayokong mag karuon nang bad record last year ko 'to sa high school nooh! Gusto kong makatanggap nang Prefect of Students Formation na award." pag-eexplain ni Mae at nagmamadaling kumain. Tapos gumora na si ate.

Nag-brisk walk si Mae habang tinitext si Jemai kung naka ready naba sya for school. At bigla siyang na banga sa iyang pader. Ayy hindi tao pala may nakita siyang sapatos eh.

"Nako sorry. Oyy Christian ikaw pala. ang aga aga nating ahh. bumabawi. ang galing." totoong nasiyahan akooo.

"Oo. Dapat lang noh. ang late ko kaya kahapon ayokong madisappoint si Sir sakin."

"Haha. Dapat lang talaga! Ohh sige ha mauna nako."

"Oyy. Ba't ka nagmamadali?"

"Haaa? Ahh di naman. sige babye!"

Nakoo naman Lord mashadong maaga pa para kiligin ako nang ganito. Baka mag day dream nalang ako the whole day di nako makikinig sa discussion. Nakooo po wag naman sana.