BERDEL

BÖLÜM 2

Ece dolu gözleriyle kardeşine bakıyordu sonra azat ağaya döndü, onunla evlenmek istemiyordu sevdiği vardı , Aydoğanlar aşiretinin en küçük oğlu Buğra aydoğanı seviyordu eğer abisi kız kaçırmasaydı buğrayı ailesiyle tanıştıracaktı Ece durdu ve  "nasip olan o değildi belkide " diye düşündü

Azat dicleye bakmamak için kendini zorlasada hep ona bakarken buluyordu kendini?; Aslı abisine bakıyordu dicleye baktığını gördü abisinin, dicleye olan sevgisini biliyordu o an kendinden utandı

Kuzey ağa "bugün burada hayırlı bi iş için toplandık"dedi herkesin bakışı kuzey ağaya dönerken "Allah'ın emri peygamberin kavliyle kızınız eceyi oğlumuz azata istiyoruz"

Ece'nin bakışı babasına döndü "eee... Bizede vermek düşer" dedi çetin ağa, azat ve eceye yüzükler takılırken ikiside isteksizdi herkez halay çekmeye başladı sevinçle halay çekiyolardı kimse azat ve Ece'nin içindeki depremden haberdar değildi

Dicle odadan çıkıp terasa gitti azat onun peşinden gitti herşey için geç olmadığını düşündü, dicleyi izledi uzunca; yıldızları izliyordu Dicle, azat diclenin yanına giderken azatın geldiğini yeni fark etmiş olan Dicle hemen kendine çeki düzen verdi

Azat diclenin  bu haline gülümserken "bişey mi oldu enişte " dedi Dicle ,enişte kelimesi azatın kalbini delip geçmişti gülümsemesi solarken "bana enişte deme" dedi, azat kırgındı , diclenin gözlerinin içine bakmasını istedi eğer bakarsa belkide anlardı ona karşı duygularını?

"Azat demen yeterli"dedi azat ,dicleyle ilk kez konuşmuştu bu zamana kadar uzaktan onu izler , uzaktan dinlerdi sesini , azat nerden bilebilirdiki sevdigiyle ilk konuşmasında sevdiğinin ona enişte diyeceğini ?

"Azat kelimesi ayıp olmaz mı?" Diye sordu Dicle "olmaz " diyerek karşılık verdi azat ,herşey için geç olmadığını düşünmüştü azat ama herşey için çok geçti

"Ece beni arar ben gideyim" diyerek azatı tek bıraktı Dicle ablasının kocası olacak kişiyle tek kalmak onu rahatsız etmişti biri görürse ne der diye düşündü

Dicle giderken arkasından fısıldadı azat "gitme az daha kal sesini az daha duyuyum,az daha göreyim seni ölene kadar hafızama işlemek istiyorum seni " Dicle duymadı herzamanki gibi, azatın içinde yıkım olurken Dicle onu bile görmüyordu

Azat ,diclenin baktığı yere baktı sonra Durup kendine motive vermek için "en azından konuştum" dedi "tabi enişte deme kısmını saymasak" diye fısıldadı sesi olduğundan kısık çıkmıştı

"Özür dilerim" dedi aslı  ağlayarak arkasından sarıldı abisine " ben bilemedim çok sevdim" "biliyorum"
Diye fısıldadı azat ,biliyordu kardeşinin kaçağını biliyordu engel olmadı o gün ,nedeni ise dicleyle evlenmekti ablasıyla evleneceğini düşünemedi

Kardeşi evden ayrılırken arkasından baktı ,dicleyi düşündü onu ne kadar sevdiğini evlense dünyaların onun olacağını. Ama olmadı işte kaderimiz de yokmuş o an azatın aklına şu şarkı sözü geldi hep sana çıkıyor bu yollar inan kader diye birşey var

Azat kardeşine sarıldı "sen üzülme ""ama sen " dedi aslı abisine bakarak " beni düşünme güzelim sen kendini düşün biz zaten imkansızız" imkansız kelimesi ne kadar canını yakmıştı azatın anlatamazdı kelime yoktu bunun için anca hiseden anlardı derdini

Kardeşiyle birlikte odaya girdi oturup etraftaki mutlu insanları izledi bir iki saat sonra Karadağlı aşireti gitmiş akarlılar aşireti kalmıştı ece telefonuna bakmış gözleri dolmuştu arayan kişi Buğraydı ikiside seviyorlardı hatta evlilik planı bile kuruyolardı ama boşaydı işte

Ece odasına çekilirken Dicle bişeyler olduğunu anlamıştı ama pek üstelememişti ,Ece telefonunu açmış kulağına götürmüştü biliyordu onun sesini duysa ağlardı

"Doğrumu" dedi Buğra sesi kısılmıştı belkide ağlamaktan dı,Ece'nin gözyaşları akmaya başladı Buğra telefonda şevkatle "ağlama " dedi "ağlamana dayanamam"
Buğra bilmiyordu ki böyle konuşmaya devam ederse Ece daha çok ağlıyacaktı

"Benim haberim yoktu "dedi Ece "bir anda oldu ne olduysa " dedi, bu sefer daha çok ağlıyordu sesini kısmaya çalıştı evdekiler duymasın diye;ama yapamadı
Ağladı kapısını kitledi kimsenin gelmesini istemedi

"Kaç bana "dedi Buğra ,Ece şaşkınlıkla "ben bunu dicleye yapamam"dedi kardeşinin hayatını riske atamazdı " evlenicek misin onunla ?" Dedi Buğra sesinde kırgınlıktan başka birşey yoktu
Ece cevap vermeyince "ciden evlenicek misin ?" Dedi sinirle ,telefon Ece'nin yüzüne kapatıldı Ece ağlamaya devam etti

Ne kadar buğrayı sevsede bunu yapmıyıcaktı

Dicle odasında oturmuş boş boş etrafı izliyordu ablası gidiyordu onada en çok bu koymuştu, sonra ablasının ağlama sesini duydu o da ağlamaya başladı "o, bu kaderi haketmedi dedi kendi kendine neden ? Diye düşündü düşüncelerle uykuya daldı

Konaktaki herkez uyumuştu bir ayakta duran kişi eceydi ağlıyordu konaktaki herkez uyuyordu Aydoğanlar konağında uyumayan tek kişi buğraydı ece'yi  seviyordu yediremiyordu onun başkasıyla evlenmesini hemde hiç yediremiyordu evleniyormuşsun bugün  şarkısını açmış tekrar tekrar dinliyordu

🎶benden kalan bir anıydı senden kalan bir acıydı öyle güzel güzel gülmek
🎶Evleniyormuşsun bugün bilmiyormuyum
🎶Özlemiyormussun beni duymuyor muyum?

Buğra tekrar tekrar dinliyordu gözlerinden yaşlar akıyordu yediremiyordu kendine halbusuki gelse çok mutlu olurlardı biliyordu, ama kardeşini sevdiğinide biliyordu

Karadağ konağında tek uyumayan kişi azatı yedirememişti aşık olduğu kadının ona enişte demesini, gecelerce uykusuz kalırdı onu düşünürken ;onun gülümsemesi ne şait olunca ,o ağlayınca kendi kendine uzaktan ona konuşurdu eğer hava soğuksa kendi kendine sıkı giyinmiş mi diye bakardı eğer giyinmemişse

Yanına bir tane çocuk gönderirdi bu çocuk dicleye bir mont uzatırdı Dicle minik çocuğu kıramaz alır giyerdi o çocukla gezer eğlenirlerdi azat buna çok imrenirdi " biz bir gün böyle olacak miyiz?" Diye düşünürdü cevap açık değil miydi

Olamayacaklardı...

O gün azat ,Buğra ve ece hiç uyumadılar aşk zaten bu değil miydi ? Uykusuz kalmak, ağlamak zaten aşık olan insanlar asla kavuşamazlardı bunu anlamışlardı peki ya onlar kaderine razı olup evlenecekler miydi yoksa kaderlerini kendilerimi yazacaktı?

Azat günlüğünü açtı Dicle için tutuğu bir günlüntü bu , dicleye söyleyemediklerini bu günlüğe yazıyordu ve içinden geçenleri tek tek yazmaya başladı belki tam anlatamıyordu derdini en azından içi biraz olsun rahatlıyordu ...