still living # miya chinen

onaltı

"Vaz mı geçsek?" dedi Miya. Demesinden çok geçmeden anında cevabı yapıştırmıştım. "Asla! Kazanmak zorundayım."

Bana baktı. "Bende yarışıyorum o yarışta, kazanabileceğini düşünüyor musun?" Beklemediğim bir şey söylemiş olsa da hiç tepki vermemeye çalıştım. "Evet yarışabilirsin tabi, belki seni geçemem ama en azından düşündüğüm kişiyi geçebilirim"

Bana inanmaz bir şekilde bakış attı. Aslında kendime bende güvenmiyordum. Bana yazdığında o kadar özgüvenliydi ki profesyonel olabilir mi diye düşünmüşlüğüm bile vardı.

"Senden daha iyidir."

"Onun tarafını mı tutmaya başladın?"

"Hiçbir zaman senin tarafında değildim ki." Dedi. Ciddi duruyordu ve gözümün içine bakıyordu. "Birkaç dakikalığına dur ve düşün" Hızlı nefes alışlarımın yanında tekrar konuştu. "Karşındaki kişi büyük ihtimalle profesyonel. Sense 1 haftada kendini profesyonel diye tanıttığın biri ile yarışacaksın."

"Ben yapabilirim"

"Daha önce hiç kaykay sürmedin. Langanın sürmeyi öğrenmesi zaten bir haftasını almıştı nerdeyde. Orda hareket yapmadan başaramazsın mücadeleyi."

"Neden bir anda üstüme geliyorsun ki?"

"Üstüne gelmiyorum, sadece doğrulardan bahsediyorum."

"Üzgünüm ama ben katılacağım"

"Bu çok saçma. Yeni kişileri alırlar mı emin değilim"

"Yeterince bilgim var benim. İzleyici olsan da alırlar seni."

En sonunda pes etmiş gibi bir ifade takındı. "Ne olduğunu hiç anlamadım." Dedim. "Bir hafta boyunca çalıştım ve tam yarışın başlayacağı günlerde bir anda fikrin değişti."

"Fikrim değişmedi sadece yaralanabilirsin diyorum"

"Olan bana olacak"

"İyi"

Kısa cevabından sonra dükkandan çıkıp hızla ilerlemişti. Sadece onun arkasından garipseyerek ona bakakalmıştık.