အရင်က ဇာတ်လမ်းလေး (ᴍɪɴɪ ꜱᴛᴏʀʏ - ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ)

1 (zawgyi)

အဲဒီေန႔ကသာ မိုးမ႐ြာခဲ့ရင္
စာၾကည့္တိုက္ထဲ ဝင္ခဲ့မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
လဲ့မွာသာ ထီးပါခဲ့ရင္
ေနာင့္ရဲ႕ထီးအဝါေလးကို
ငွားလိုက္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
လဲ့နဲ႔သာ မေတြ႕ခဲ့ရင္
မ်က္ရည္ေတြခမ္းမွာ မဟုတ္ဘူး ။

× × × × ×

ေနာင့္ကို အရူးလိုေျပာလည္း လက္ခံရမွာပဲ ။ ေနာင့္ရဲ႕ နွလံုးသားက ၾကမ္းတမ္းခဲ့ေပမယ့္ လဲ့ကိုသာ ျမတ္နိုးမိခဲ့တယ္ ။ အစအဆံုး ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ' ေနာင့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ' ဆိုတဲ့ လဲ့ရဲ႕အေျဖက မ်က္ရည္ေတြခမ္းေစခဲ့တယ္ ။ ဘယ္လိုေမ့နိုင္မလဲ လဲ့ရယ္ ။ ဒီေလာက္နွစ္ေတြ ၾကာသြားတာေတာင္ တကယ္ဆို ေနာင္လည္း ေမ့သင့္ေနပါၿပီ ။ ဦးေနွာက္က ေမ့ဖို႔အေၾကာင္းဖန္တိုင္း ေနာင့္ရဲ႕နွလံုးသားက တားတယ္ ။ ဟင့္အင္း ေမ့မရဘူး ။

July 23 1994 , ဒဂံုတကၠသိုလ္

အဲ့ေန႔က မိုးမ႐ြာခဲ့ရင္ လဲ့ရိွေနတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ထဲ ဝင္ခဲ့မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။ စားပြဲခံု အလြတ္ေတြသာ ရိွခဲ့ရင္ လဲ့ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲခံုမွာ ထိုင္ခဲ့မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။ အဲ့တာဆို လဲ့ကိုလည္း ေငးၾကည့္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ။ မ်က္လႊာခ်ၿပီး စာဖတ္ေနတဲ့ လဲ့ကို ေနာင္ သေဘာက်ခဲ့မိတယ္ ။ အက်ႌအျဖဴေရာင္ဇာကြက္ လက္ဇကေလးနဲ႔ ပါတိတ္ထဘီစိမ္းဖန္ဖန္ေလးနဲ႔ လဲ့ဟာ သိပ္လွတယ္ ။ အခုထိလည္း ဒီပံုရိပ္ေလးက ေနာင့္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲက မထြက္ေသးဘူး ။

လဲ့ရဲ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြက နက္ေမွာင္ၿပီး ခပ္ဖြာဖြာေလး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ခပ္ပြပြေလးစည္းထားတဲ့ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလးက အနည္းငယ္ေလာက္ ေျပက်ေနတဲ့ဟန္ရိွတယ္ ။ လဲ့ရဲ႕ နဖူးျပင္ေလးနဲ႔ နားထင္ေလးမွာေတာ့ ဆံႏြယ္စေလးေတြ ေခြလိမ္က်ေနတာကို ေနာင္ေတြ႕ခဲ့တယ္ ။ ေနာင္သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ။ လဲ့ရဲ႕ နဖူးျပင္ေလးမွာ ေခြလိမ္က်ေနတဲ့ လဲ့ရဲ႕ဆံမ်ွင္ပါးပါးေလးကို ေနာင္သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ။ ဘယ္ဘက္နားၾကားမွာထိုးပန္ထားတဲ့ သစ္ခြပန္းအျဖဴေလး နွစ္ပြင့္ ။ ဒီသစ္ခြပန္းေလးနွစ္ပြင့္ကိုလည္း ေနာင့္မွာ ေငးၾကည့္မိျပန္ၿပီ ။

စာဖတ္ခ်ိန္မွာ လဲ့ရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္သြားတာကို ေနာင္ျမင္ခဲ့တယ္ ။ နႈတ္ခမ္ဖူးဖူးေလးနဲ႔ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရ႐ြတ္ေနတဲ့ လဲ့ကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္မိခဲ့တယ္ ။ ၿပံဳးတယ္ဆိုတာကလည္း နႈတ္ခမ္းေလးအနည္းငယ္မ်ွ စိသြားရံုေလးပါပဲ ။ ဒီလို ၿပံဳးမိခဲ့တဲ့ ေနာင့္ကိုယ္ေနာင္သာ မုန္းတယ္ ။