Ağır Abi / bxb

8.

******

Sedai

Alparslan sabah sabah üzerime buzlu soğuk su dökünce yorganı ellerimin arasında sıkıp daha çok sarınmıştım.

Tüm gece titremekten uyuyamamıştım ve daldığım zamanda sağ olsun Alparslan klasik yöntemi ile uyandırmıştı.

"Günaydın prenses." Alparslan sessiz bir şekilde konuşup  yorganı çekiştirip üstümden bir hışım ile çekmişti.

Soğukluk daha çok bedenimi sararken gözlerimi kısıp başımda yatakta oturmuş bir şekilde duran Alpaslan'a baktım. Sabah sabah bu enerjiyi nereden biliyordu anlamıyordum, elindeki azıcık kalan bardaktaki suyu da yüzüme tam teşkilatlı döktüğü zaman sinirle yüzümü buruşturmuştum.

Gözlerim ağrıyordu ve dün hıçkıra hıçkıra ağladığım için sesim kısılmıştı ve ona cevap vermek istemiyordum.

"Yapma böyle, oğlum benim kurban olduğum bedene neden bakmıyorsun sen?!" Sinirli sesi ile konuşup elindeki havlu ile yavaş bir şekilde yüzümü sildiği zaman mayışmaya başlamıştım.

Alparslan ile Yılmaz'dan daha fazla yakındık ve sık sık ben de kalıp beraber uyuyorduk, kardeş gibi büyümüştük ve onun ailesi beni kendi oğulları gibi görmüştü ve asla Alparslan ve Türkeş'den ayrı tutmamışlardı.

Evet hepimiz aynı mahallenin çocuğuyduk ve ailemi küçük yaşta kaybettiğim için bana onlar sahip çıkmıştı.

Alparslan benden bir cevap beklermiş gibi bal rengi gözleri ile bakmaya başladığı zaman iç çekip arkamı dönmüştüm.

Alparslan ise bu yaptığıma öksürerek beni belimden tutup kendisine doğru çekmişti. Ona arkamı dönmemi sevmiyordu ve bu sadece benim için değildi, Başka birisi yapsa aynı tepkiyi verirdi.

Onunla konuşmaya niyetli değildim ve bunu en iyisi o biliyordu. Yılmaz gibi değildi, benim anlatmamı beklerdi ve her zaman benim yanımda aslan gibi durup destek çıkardı.

Belki de bu yüzden Alparslan ile iyi anlaşıyorduk.

"Tavla oynayalım ama sen beni tavla." Alparslan sırıtarak konuşup saçlarımı öptüğü zaman artık yataktan kalkıp kendime gelmemi istiyordu.

"Uyumak istiyorum Alparslan, rahat bırak gözünü seveyim ya." Çocukça bir sinir ile konuştuğum zaman Alparslan onaylamaz bir tavır ile bana bakmıştı.

Bu halde olmamı istemiyordu ve onun bana acımasını istemiyordum. Sadece onun değil, kimsenin bana acımasına gerek yoktu.

" Sedai, Zahit'e ilgi duyduğunu biliyorum ve onun sana bu kadar yakın davranmasını ilk gördüğüm zaman ben de senden hoşlandığını sanmıştım ama dün olanlar... Birine ilgi duyuyorsan başka arayışlar peşinde olmazsın. Aksi taktirde bu ilgi değil, hevestir. Ya da kişilik bozukluğudur. Zahit bu kavrama çok daha iyi uyuyor değil mi? " Alparslan mesleğinin artı getirisi ile bilmiş bir ifade ile konuştuğu zaman onu kabul etmesem de içten içe onaylamıştım.

"Konuşmak istemiyorum Alparslan." yattığım yerden doğrularak gözlerinin içine baktığım zaman beni gülümseyerek onaylamıştı.

-Seni zorlamıyorum, istediğin zaman yanıma gelir konuşuruz, bak ilk gelişin diye senden para da almam. Maksat ayağın alışsın.

Alparslan sırıtarak yataktan çıktığı zaman onun bu haline ben de sırıtıp yataktan ayağa kalkmıştım.

Güzel insan aramak ile, insandaki güzelliği aramak arasında derin bir fark vardı...

.