-සයිවර් කඩේ- [ Short Chapters]

-සයිවර් කඩේ 5-

'' මාත් එක්ක වරෙන් ''ගොරහැඩි කටහඩ හරියට මුහුදු කොල්ලකාරයෙක්ගේ වගේ... පොඩි කාලේ කළු - සුදු රූප පෙට්ටියේ දැකපු හිට්ලර්ව එයාගේ මුර්ණ්ඩු ඇස් දෙක අස්සේ මට කොහොම පෙනුණද මන්දා..කාණු හයේ පිස්තෝලයක් කකුලට කොච්චර තද වෙලා තිබ්බත් ඒ පැහැරගැනීමට මං ආස කළේ කොහොමද ?  අළු ඇස් තියන අමුත්තා ගාව පිස්තෝලයක් තිබ්බා කියලා එයාව කළු පාට ගොඩට තල්ලු කරන්න මට බැරි උනා.. නුයේෂ් ආවින්‍ය.. අපේ අත්තම්මා ඉදියා නං කියයි හරි සංකර නමක් කියලා.. 

'' උබ වෙනුවෙන් නාස්ති කරන්න බුලට්ස් නැහැ...ඒක නිසා නැගිටලා යමං..'' ඒ අළු පාට ඇස් දෙක ගුප්ත කතා ගොඩක් හැංගුවා.. ගොරහැඩි කටහඩේ හැංගිලා තිබ්බේ හරි අමුතු රසක් .. ඒක නිසා වෙන්නැති මෙච්චර කල් හිස බඩ පුරවපු සයිවර් කඩේ කෑමවල රස නැති මට දැනෙන්නැති උනේ... සතියක්ම උණුවතුරට විතරක්ම මගේ බඩගින්න නිවන්න පුළුවන් උනේ..‍

'' මට බෑ.. '' ගොඩ වෙලාවකට පස්සේ මගේ කටට පණ ඇවිදින්... ඒ අළු පාට නපුරු ඇස් මට රැව්වා.. ඒවාල මුරණ්ඩු පෙනුම බලාගෙන ඉදිද්දිම වැඩි උනා... ඒ තරමට තදින්ම එයා මගේ මැණික් කටුව තදින් අල්ලගෙන ඉදියා..

කන් අගුල් වැටෙන තරම් සද්දේට මං ඇස් දෙක පියාගත්තා.. දැනිලා තියෙනවාද ? තමන් ඇතුළාන්තයෙන් පුපුරලා යනවා වගේ හැගීමක්..ඒ පිපිරුවේ , බොයිලේරුව ද ?  නැත්තන් මගේ කන් අඩිද ? එහෙමත් නැත්තන් ඒ අළු ඇස් දෙකේ හිර වෙලා තිබ්බ මගේ හදවත ද ?

එකක්වත් නෙවේ ඒ අළු පාට ඇස් දෙක ඇතුලින් කළු පාට මෘගයා මතු වුන හඩ... ඒ වෙඩිහඩට මුළු සයිවර් කඩේම අයගේ විලාපය මුහු වෙලා ගියා... එයා හරි මං වෙනුවෙන් නම් උණ්ඩ එකක්වත් වෙන් වෙලා තිබුණේ නැති තරම්.. ඒත් !!!! මෙච්චර කාලයක් තාලයට කොත්තුව දාපු රංග අය්යා... එයාගේ දාඩියෙනුයි දැලිවලිනුයි පෙගුන කමිසේ පුරාවට ලේ විසිරිලා ගිහින්.. පළවෙනිම වතාවට සයිවර් කඩේ ඇතුළේ රංග අය්යා කොත්තුව දාන සද්දේ නැවතිලා ..

'' අල්ලපන් අල්ලපන් ඌව.. '' අරහෙන් මෙහෙන් සද්දේ වැඩි උනා... ඒත් ඒ ඇසිල්ලේ සීතල තුවක්කු බටය මගේ නළල උඩට තද උනා..

'' අඩියක් හරි ඉස්සරහට තිබ්බොත් මුට මෙතනම තියනවා. '' ඒ ගොරහැඩි කටහඩ තර්ජනය කළා.. එතන මහ හුගක් මිනිස්සු ඒකට බය උනා. ඒත් මං ? මං විතරක් සීතල යකඩ බටෙයි , යාන්තං පණ අදින මාළුවෙක්ගේ වගේ ගැහෙන එයාගේ පපුවේ උණුහුමයි අතර හිර වෙලා.. යකඩ බටේ සීතල මේ බොයිලේරුව දුම් දාන සයිවර් කඩේ ඇතුළේ නොදැනෙන තරම් දෙයක්...

යන්තං දුම්ගහන සයිවර් කඩෙන් එළියට එයා මාව ඇදගෙන ආවේ මගේ සුදු පාට කමිසේ කරෙන් ඇදගෙන.. කළු පාට ලොකු කා එකක් ඇතුළට එයා මාව තල්ලු කලා... හරිනම් මට බයක් දැනෙන්න ඕන.. ප්‍රශ්නය තාමත් මහ හය්යෙන් රංග අය්යාගේ නැවතුනු කොත්තුවේ තාලෙටම ගැහෙන මගේ හදවත.. අනිත් ප්‍රශ්නය මේ නුපුරුදු කළු පාට ඇස්වලින් මගේ ඇග පුරා විනිවිද යන බැල්ම...

එයා මිනීමරුවෙක්.. එහෙම ද ? අළු ඇස්වලට අනුකම්පා විරහිත බවක් කැටි වෙලා තිබ්බා..
මුරණ්ඩුකම හැමතැනකින්ම එළියට එනවා... ඒ මුරණ්ඩුකමටම ද මන්දා නහරත් ඉලිප්පිලා..
‍ඕන වෙලාවක එයාට තියෙන්නේ ඒ කෝකා ගස්සන්න විතරයි.. ඒත් ඒ උණ්ඩයකටත් නුසුදුසු මිනිහෙක් විතරයි මං.. ඉතින් මේක තමයි කොළඹ අහස.. ඒ අහස අයට කූඹියෙක්ගේ තරම්වත් ඉඩක් නැති මං , සතියක් උණුවතුර බීලා බඩගින්දරේ සල්ලි එකතු කළේ මහ ලොකු ඇතෙක්ට කන්න අරන් දෙන්නද ? තාම ඉතිරි නොවුන ප්‍රශ්න විතරක් මැද කළු පාට වීදුරු තියන රෝද හතර ඇතුළේ මං අතරමං වෙලා..

ඒ වීදුරුව උඩට වැහිබිංදු වැටෙන්නේ තාලේට... හැම එකම වෙන වෙනම... ඒ වැටෙන්නේ නිකන්ම වැස්සක් නෙවේ.. මහ හුගක් මිනිස්සු ගැටෙන කොළඹ නගරේම දාඩිය.. ඔය අැසිඩ් වැස්සට හේදිගෙන අමු අමුවේ පිච්චිලා යන්නේ පිටාරවත්ත වගේ තැන්වල ජිවත් වෙන බහුතරයකගේ පපුව... අතට අහුවෙන දේ විතරක් කරේ තියාගෙන කැළණී පාළම උඩට යන්න වෙලාව හරි කියලා කියන පෙර දැනුම්දීම... ඔය වැස්සට හේදෙන්නේ මේ කළුපාට කාර් එක විතරක් උනාට , මුළු කොළඹ නගරේම හේදිගෙන ඇවිත් බේරේ වැවට වැටෙනවා කියන්න ඒ කාර් ඇතුළේ ඉන්න කිසිම කෙනෙක් නොදන්නවා ඇති...

වැස්ස නිසා අළු පාට ඇස් දෙක ඇතුළේ තිබ්බ කළු පාටත් ටිකක් හිමින් පරාජය බාරගෙනද මන්දා අතුරුදහන් වෙලා.. ඒත් ඒක අළු පාටයි.. තද අළුපාටයි තාමත්.. ඒ අතේ පිස්ටල් එක... දැන් උබ මොකක්ද කියන්නේ සිනෙවිදු.. මිනිහෙක්ට වෙඩි තිබ්බා කියලා එයා කළු මනුස්සයෙක් නෙවේ කියලාද ? රංග අය්යාගේ කොත්තුව , මිනිස්සු කිදෙනෙක්ව ජිවත් කරවන්න ඇත්ද ? බඩට වැටුන එකම වේල.. ඒ කොත්තු ගහන හඩ නැවතිලා කියලා හිතුවට එහෙම නෑ වගේ.. ඊට වඩා හොදට දැන් ඇග ඇතුලේම කොත්තු දානවා වගේ..

'' බහින්න..  '' 

~ මතු සම්බන්ධයි ~