Meltem güzeldi.. Meltem, kimi çok sevdiysem ondan bir parça. bunu çok sonra farkettim ama ona söyleyemedim tabii. Meltem biraz annemdi, biraz Nur abla. dersanede aşık olduğum kız. ilkokul öğretmenim. kim varsa bana güzelliği hatırlatan, ondan bir parça. kiminin gözlerini almış. kiminin gamze yanaklarını, kiminin bal dudaklarını. telefonuma kaydettiğim resimlerinden birine bakarken farkettim bu durumu. fotoğraf önümde açık büyütüp çevirip bakıp duruyordum. aşıktım. dudaklarını büyütünce başka birine dönüştü. gözlerine odaklanınca başka birine. saçları kaşları hepsi ayrı bir masalın perisi, hepsi ayrı bir rüyadan hatıra. hepsini toplayıp tek bir meltem bulmuştum. Hepsini sevip melteme aşık olmuştum.
Meltemi tanıyana kadar, bir hayatım olmuş muydu bilmiyorum. İstanbula geldiğim günden itibaren alkolün kollarına bırakmıştım kendimi. okula nadiren ayık olduğum günlerde gidiyordum. her gece içip içip babama küfrediyor ama gün geçtikçe daha çok babama benziyordum. bir kaç sevgilim oldu ama alkolün etkisiyle sevişmek bir yana onlara öyle kötü davranıyordum ki hiçbiri bu saçmalığa uzun süre katlanamıyordu.
yakışıklıydım. bu konuda mütevazi olamayacağım. yakışıklıydım. boylu poslu bir adamdım. Bulgar muhaciri annemim güzelliği bana geçmişti. bal rengi gözlerim vardı. köse değildim ama tüysüz biriydim. bıyıklarımda ve çenemde hafif sakallar vardı. gömlek giymeyi sever ve bir kaç düğmesini açık bırakırdım. tav olmayacak kız yok gibiydi..
Dördüncü senemde, dördüncü sınıfta olmam gereken dördüncü senemde hala birinci sınıftan dersler alıyordum. Bir ve ikiyi temizlemeden üçüncü sınıfa geçemiyordum, okulun kuralı buydu. Nihayet bir sabah dersinde bir mucize girdi sınıfa. Turuncu, boğazlı örme bir kazak vardı üstünde, kazak göbeğini açık bırakacak şekilde kısa örülmüştü. Altından görünen beyaz teni, kafamı yukarı doğru kaldırdıkça bir tanrıça silüetine dönüştü. Yuvarlak çenesi, hafif makyajlı muhteşem dudakları, ölçülü burnu, simsiyah gözleri ve fotoğrafı bir bütün halinde tamamlayan, omuzlarına düşen simsiyah saçları. Vurulmuştum.
Bir şekilde tanışmalıydım. Normalde ders araları, benim için işkence olurdu çünkü kimseyi tanımazdım, kimseyle tanışmak gibi bir derdim de yoktu. Herkes ders biter bitmez gruplaşır, sınıfı kocaman bir gürültü doldurur, kahkahalar patlardı. O haliyle ben hepsine iğrenç fareler gibi bakardım. İlk ders arasında bir melek gibi gelip ön sıraya oturan kıza baktım. Gruplardan herhangi birine katılmadan hala en ön sırada oturuyor ve defterini karıştırıyordu. Yanına yaklaştım.
"Özür dilerim" dedim "ben bu sınıfta alttan dersler alıyorum da sizin için de notları iyidir, güzel not tutar dediler. Rica etsem müsait bir vaktinizde onları fotokopisini alsam olur mu!"
"Olur tabii de kim dediyse yanılmış ya da sizi kandırmış çünkü ben de aslında 2. Sınıf öğrencisiyim ve bu dersi alttan alıyorum"
"Benim ikinci sınıftan da çok dersim var. Problem değil" dedim. Bir melek güler miydi gülmüştü. Olur dedi. Ertesi gün için sözleştik. O tüm notlarını getirdi. Ben de daha önceden üniversiteye yakın bir kitap kafeye gidip ortamı ayarladım. Okulda buluşunca şurada bir kitap kafe var, gidip orda çekelim istersen. Baya uzun işimiz çünkü dedim. Kabul etti. Fotokopiler çoğaltılırken kahve içtik bizde. Uzun uzun inceledim. Ve sonunda bu kadarla kalmamalı, biraz da ders çalıştırmalısınız bana dedim. Çok ihtiyacım var.
Neden bu kadar dersten kaldığımı merak etmişti. O kadar yalan söyledim, o kadar çok hikaye anlattım ki şu an hatırlamıyorum çoğunu.
Samimiyet arttı, buluşmalarımız çoğaldı. Ben Meltemle olacağım derken mühendisliğin o siktiri boktan ne kadar dersi varsa verdim. onunla birlikte okulu da bitirdim. Bu sürede değiştim, evimi arkadaşlarımı, çevremi kim varsa o serseri günlerden kalma. Hepsiyle uzaklaştım.
Meltem hayatım oldu, Meltemle yeni bir hayatım oldu. Okul bitince sırf Melteme yakın olayım diye Beşiktaş'ta iş bulup oraya taşındım.
Melteme dönmeliydim o zaman. Meltem beni beklerdi. Bir şey demeden gelmiştim ve günlerdir aramamıştım. Üstelik o da aramamıştı ve bu durum beni fazlasıyla korkutuyordu.
