REBIRTH OF GWEN ZAMORA

Scholar Boy

" I don't care who you are but go out in my class NOW!"

Lihim na natatawa ako sa itsura ng adviser namin ngayon. Pulang-pula tapos kita na yung ugat sa leeg.

Walang ganang tumayo ako at kinuha ang bag ko. " Well, Ayoko rin namang maupo sa isang klaseng may manyakis na nagtuturo" Insulto ko dito na nagpagalaiti pa lalo dito.

" Wala kang galang na bata ka! Ganyan ka ba pinalaki ng magulang mo?!"

Napairap ako sa litanya nito. Walang ganang tumingin ako dito sabay na pagkrus ng kamay ko.

" Yeah. Sabi nila kapag may masamang tao at bastos sa paligid ko. Dapat kinakalaban para hindi na makapagbiktima." Makahulugang saad ko dito at nagpalabas ng mapang-asar na ngiti.

" Well, I think you don't have anything to say. I'm going out. Bye!"

Taas-noo akong naglakad palabas ng classroom. Kahit na pinalabas ako ng Adviser dapat maganda pa rin. I don't want to look crazy and pity. Sinabi ko yon pangangatawanan ko. Dahil kung hindi mukha lang akong tanga. And besides I don't want to see the face of that guy after what he did to me in my first life.

I'm going to remove him in this school. Sisiguraduhin ko wala na sya bukas dito.

I looked at my wristwatch to see what time is it. Ugh! I need to wait one and a half hour bago matapos ang oras ng adviser na yon sa klase. And thinking of that I wonder what is he doing now in the room after I walked out.

Nagkibit balikat nalang ako sa naiisip ko. " Well, It's not my problem anymore. "

Mahaba-haba pa naman ang oras ko. Why not pumunta muna ako sa cafeteria. Come to think of it. This is my first time ko na mag walk-out sa classroom while there is still a class.

How wonderful. Nagbabago na siguro ako. But I wonder if it's good or bad?

Argh! I don't care. Ikakain ko nalang to. Iaadvance ko ang recess ko. The lunch that Nanay soleng is look delicious. Namiss ko ang luto nya. After she died I tried to cook like her. I follow her recipe that she taught to me while she is still alive. Pero hindi ko talaga makopya. Laging palpak pero ngayon na kasama ko na sya ulit.  Kakain ako ng madami ng mga luto nya.

Pumasok na ako sa Cafeteria at umupo sa upuan na malapit sa bintana. I opened my bag and bring out the lunch box that Nanay Soleng prepared for me.

Bubuksan ko na sana yung Lunchbox ng may biglang pumasok  na lalaki sa Cafeteria.

May klase pa ah? Don't tell me may nagcucutting ng ganitong oras.

I look intently to the man who just walked in the cafeteria. And my eyes widened when I realize who the man it is.

" Enzo" I murmured.

Anong ginagawa dito ni Mr.Scholar?

Our last meeting was not that good. I mean tinanggalan ko lang naman sya ng Scholarship after ko malaman na tinutulungan nya si Mary Santos. Wow, That scene was so satisfying.

I want to do it again. But, Nah. Resist yourself Gwen. Ayaw mong mamatay ng maaga ulit.

Enzo Moreno is a scholar that funded by Zamora foundation. Kaya nga mabilis ko syang natanggalan ng Scholarship noon. After ko malaman na binigay nya kay Mary Santos yung sagot for Math Exam. I can't tolerate cheating tapos Scholar pa sya. What a shame.

Humagulgol talaga sya sa harapan ko noon tas nakaluhod pa. Handa pa syang dilaan ang paa ko para hindi lang matanggal yung scholarship nya. Because he said that his mother is in the hospital and he is the only bread winner in his family.

Tapos after a month malalaman ko na anak pala sya ni Mr. Tolorente. What a liar.

Pinanood ko si Enzo na pumunta sa harapan ng Cafeteria para bumali ng pagkain but unlucky for him hindi pinagbebentahan ng Cafeteria ang mga Scholar. It's obviously a discrimination between two parties pero walang ginagawa ang mga nakakataas. They are use to it and that is the reason why they keeping their eyes blind.

After na mareject sa Counter. Enzo weakly walked towards the chair and sat down.

Mukha syang hinang-hina. Teka? Hindi pa ba sya kumakain. Well, It's obvious kaya nga pumunta sa Cafeteria eh dahil nagugutom.

Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanya at binuksan ang lunchbox na ginawa ni Nanay Soleng.

" What is this?!" Bulalas ko ng makita ko ang laman ng lunchbox.

Bat ang dami?

Mauubos ko ba to? Grabe naman parang sa asawa nya to eh.

Napabuntong hininga nalang ako. Well, Masarap naman to!

Kinuha ko na ang kutsara at sumandok na ng kanin at ulam handa ko na sana itong isubo ng makarinig ako na kumukulo na tyan.

Is he that hungry?

Argh! It's not my problem. Bakit kasi hindi sya kumain bago pumasok. Pumikit nalang ako para hindi ko sya matingnan. Isusubo ko na sana ulit yung pagkain ng bilang kumulo ulit yung tyan nya.

"Grrrr... " Mabilis na tumingin ako kay Enzo na ngayon ay nakayubyob sa lamesa.

" YOU!" I called him. Grabe I can't handle this anymore isa pang Rinig ng kumakalam nyang sikmura. Ipupukpok ko ang ulo ko sa lamesa.

Aba! Hindi man lang tumingin ito sa akin. Ano sa tingin nya may tatawagin pa akong iba dito?!

Hayst! Kairita!

Padabog na kinuha ko ang bag ko at lunchbox at pumunta sa table ng gutom na tao na to.

" Eat" I said as I put the lunchbox in the table.

" Hmmmm"

" I said eat!" Sabi ko sabay hawak sa balikat nya para mapabangon sya sa pagkasubsob sa lamesa.

" Ano ba kailangan mo?" Nanghihinang tanong nito sa akin. Umirap nalang ako dito sabay Turo ng lunchbox na nasa ibabaw ng lamesa.

" Kumain ka. Naiirita ako sa tunog ng tyan mo!" Saad ko dito sabay upo sa upuan.

Kinunotan lang ako ng noo na parang nagtataka at iniisip na baka sinapian ako.

" Hayst, Sabi ko Kumain ka na" Ulit ko ulit dito sabay tulak ng lunchbox sa kanya.

" I don't like this food so ibibigay ko nalang sayo para hindi masayang" pagdadahilan ko dito.

Hindi pa rin ito gumagalaw sa pwesto nya at nakatingin lang sa akin na naguguluhan.

Napasampal nalang ako sa noo. Well, mukhang kailangan ko syang iwanan dito para makakain ito.

" I'm going to leave. After you finish that food bring back the lunch boxes to me. Within this day" I casually said.

Tumayo na ako at kinuha ang bag ko.

" Teka? Paano ikaw? Wala ka ng makakain" Nag-aalang saad nito sa akin na nagpatawa sa akin.

" Baka may nakakalimutan ka. I'm not a scholar kaya makakabili ako sa cafeteria kahit kailan ko gusto" Tanging sagot ko dito bago ko sya iwanan sa Cafeteria.

My Food! Nawala ng parang bula..