NİSA KADIN

İlk Gün..

Evet 2020 sezonundan sonra asla gelmeyeceğim yere Hoşlandığım adamın sayesinde ikna olmuştum.. Survivor hikayem yeniden başladı.. Hastalıktan sonra Adaya ilk adımı attım. Tam karşımda duruyordu.. Ah canım sevgilim.. Ne güzel gülüyordu. Gerçekten sonsuza kadar devam edecek miydi.. Bilmiyorum ama yüreğimin içinde bir korku var. Ona baktığım zaman daha da derinleşiyor. Korkuyordum evet. Onu kaybetmekten. Sevgisini,sevgimi, bizi kaybetmekten korkuyordum.. Hata yapmaktan korkuyordum. Kötü bir ilişki deneyiminden sonra o bana kusursuz geliyordu.. Adı gibi kendisi de sevgisi de çok güzeldi.. OGEDAY....

Günler günleri kovaladı.. Oyunlara adapte olamıyordum.. Çünkü herkes çok farklı planlı programlı gelmişti. O kadar sade ve plansızdım ki kendimi çok yalnız hissediyordum. Ogeday tam tersine o kadar çok adapte olmuştu ki..
Haklıydı..
Gelirken konuştuk anlaştık Sen yada ben o kupayı eve getireceğiz diye söz verdik birbirimize..
Ama ben bişeylerden negatif enerji alıyordum..
Oyunlarda seçme hakkı, yapılan haksızlıklar, kimseye ses çıkaracak mecali kendimde bulamıyordum..
Ogedayla bir anlaşmamız daha vardı.. İlişkimizi başkaları gibi laçka etmeyecektik. Gözler önünde yaşamayacaktık. Kameraların olduğu yerde birbirimizden uzak duracaktık.
Ogeday bazen öyle adapte oluyordu ki bu duruma, beni öyle bir görmezden geliyordu ki bazen... Ben bile kendi varlığımdan şüphe ediyordum..
Bu kadar da değil oge be diyordum içimden..
Bazen oyun kazanınca gidip sarılmak istiyordum boynuna..
Yemişim kameraları demek istiyordum. Ama yapamıyordum.
Aslında ogeday beni çok çok iyi tanımıyordu. Daha çok yeniyken geldik survivora. Bazen Yasinin Evrimin Ardahanın beni daha iyi tanıdığını düşünüyorum. Hani tanımak başka bir şeydir..
Mesela Acun bey bana kızmıştı ya hani Berkanın olayında. Konuşmak istemiyorum diye.. Sana inanmıyorum demek istedi sanki. O kadar kırıldım ki..
Şu içimde ki minik kalbim parçalandı ezildi sanki.. Yerle bir oldum sanki.. Ama kalbimden geçen duyguları Dilime dökecek kadar kelime yok ki benim haznemde..
İşte bu yüzden çoğu zaman akar gözümden duygularım..
İşte tam o konsey çıkışı Ogeday
Yanıma doğru geldi bir kaç kelime etti. Acun bey falan filan Berkan demeye başladı. Hiç birşey duymuyordum Çünkü o an ihtiyacım olan şey konuşmak değildi.. Konuşmak değil işte ogeday Anlasana diye baktım yüzüne..
O da bana adaya gidince konuşalım o zaman dedi ve uzaklaştı. Sanki kalbime bir hançer daha yedim o anda.. Karşımda Yasini gördüm..
Öyle bir baktık ki birbirimize.. Gel dedi sarılalım.. İşte buydu istediğim. Ben matematiksel yaşayamam ben istatikten anlamam. işte bu..  Sarıldık uzun uzadıya.. Kardeşcesine..
Sanki evimde gibi hissettim..
Bazı haberci kuşlar yetiştirmiş tabi ogedaya durumu.. İşte adada ilk kavgamızı o gece etmiştik...