Waar heen? {Buurtpolitie}

Hoofdstuk 1

Tineke pov:

Ik was onderweg naar huis. Ik had een redelijk zware dag gehad vandaag. Een overval op een juwelier en een inbraak. Het was uiteindelijk niet gelukt om ze vandaag opgelost te krijgen. Waar ik nog steeds wel mee zit is dat er enorm veel geld van mijn rekening is gegaan. Naar wie? Dat weet ik niet. Ik heb het al met de chef besproken maar zelfs hij weet geen oplossing. De bank kan er ook niks aan doen.. Gelukkig heb ik Hannes nog. Allewel hij toch raar doet de laatste tijd. Hij is altijd bezig met iets of hij is gaan werken. Ik mis onze tijd van ervoor. We zijn al een jaar samen. Maar hij is niet meer de Hannes waar ik op verliefd werd. Als hij dronken is dan durft hij me wel eens pijn te doen. Ik parkeerde mijn auto op de oprit van ons thuis en draaide het slot om van de voordeur en ging binnen. Het was muis stil. Ik hing mijn jas weg en zette mijn schoenen in de kast. Ik ging de woonkamer binnen en zag op tafel allemaal geld liggen en een wapen. Omg nee! Ik keek in het rond. Hannes was niet thuis. Ik liep naar de tafel waar al het geld lag en keek in de sportzak die ook op tafel lag. Hannes zijn naam stond in de zak. Zit hij hier achter?! Even serieus.. ik ben zelf een hoofdinspecteur van de politie die samen is met een dief? Dit is niet logisch. Ik hoor de deur opengaan en Hannes komt even later de woonkamer in. Ik hou mijn armen gekruist en kijk hem streng aan. "Hannes, wat heeft dit te betekenen?", vraag ik streng. "Wel, wat denk je?", vraagt hij met een enge glimlach. Een gevoel van angst stroomt mijn lichaam binnen. Dit voelt niet juist. Dit hoort niet zo. "Hannes waar ben je mee bezig?", vraag ik. "Denk je nou echt dat ik samen wil zijn met een flik? Ik heb eens goed geprofiteerd van jou rekening, en heel misschien ergens gaan inbreken en een overval op een juwelier gedaan.", zegt hij alsof hem het niks kan schelen. Mijn mond valt open. "Hannes dit kan niet! Wil je soms dat ik je aangeef?", vraag ik boos. "Oei word ons Tinnie boos? Als jij mij aangeeft eh, of een woord vertelt over wat er tussen ons is, dan zullen je politie vriendjes je niet meer zien. Oh wat spijtig.", zegt hij eng. Mijn ogen worden vochtig en ik staar naar de grond. Wat moet ik nu doen? Hem aangeven of niet? Alles verzwijgen of gewoon vertellen? Ik besloot om niks te zeggen.. Hoe erg het ook is.. Plots voel ik hoe hij mij vastpakt en me tegen de muur duwt. "Ah stop! Je doet me zeer!", zeg ik. "Oh oeps.", zegt hij en slaagt tegen mijn gezicht. Hij blijft maar slagen en stampen tot ik neer val van de pijn. "Pak je spullen en weg!", roept hij. Ik doe meteen wat hij zegt. Ik neem mijn rugzak en doe er de nodige spullen in. Mijn wapen neem ik ook en steek die erbij. Natuurlijk kan ik niet alles meenemen maar dat is dan maar zo.. Ik ren naar de woonkamer en neem een briefje van 20 euro dat van mijn rekening kwam. Ik weet zeker dat dit niet genoeg is maar ik kan niet meer nemen want Hannes komt binnen. Ik ga snel naar de keuken en steek het briefje weg. Ik neem nog snel een drinkenfles met water en een doosje met wat eten. Ik stop die weg en ren naar de voordeur. "En denk maar niet dat ik je met rust laat!", roept hij nog achter me. Ah dommerik! Mijn auto sleutels liggen nog binnen! Ja dat laat ik dan maar. Ik wandel wat rond maar geen idee waar ik heen moet. Ik besloot maar even langs het park te gaan. Ergens diep in dat bos speelde ik vroeger als kind nog in een huisje. Ik besloot daar heen te gaan. Als ik aankwam merkte ik dat het huisje niet volledig in orde was. De deur werkte wel en de ramen waren dicht maar er zat een gat in het dak en het was er heel vuil. Ah ja wat maakt het uit. Ik heb een dekentje mee waar ik onder kan liggen. Er stond hier nog een oud bed maar geen matras. Het leek op een soort tafel maar in een bed vorm. Ik legde er mijn deken op en deed mijn jas aan. Het was zo koud. Ik besloot om een klein kampvuur te maken. Dat deed ik vroeger ook altijd hier. Ik nam takjes en gooide ze op een hoopje en legde er stenen rond. Ik nam lucifers en stak de takjes aan. Het werd al meteen een stukje aangenamer. Het was heel stil en je hoorde alleen maar de wind door de bomen. Het was heel donker maar toch hielp het vuur er wel tegen. Ik nam een boterham uit mijn doosje en at die op. Ik wilde eigenlijk meer eten want ik heb zo'n honger. Alleen kan ik dat niet want anders ga ik te kort komen. Sowiso maar ik vind er wel iets op. Ik werd heel moe en legde me neer op het harde bed onder mijn dekentje. Ik zette mijn wekker op mijn gsm en legde me goed. Ik kan die opladen op het werk dus dat is niet erg. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap.

Ik werd wakker van het geluid van mijn wekker. Ik ga recht zitten en voel meteen hoe stijf dat mijn rug is. Aww dat doet echt zeer. Maar toch stond ik op. Ik dronk wat water en vertrok dan met mijn spullen naar het werk. Te voet.. Ah ja dan is dat maar zo. Eigen schuld als je je sleutels vergeet.