Waar heen? {Buurtpolitie}

Hoofdstuk 7

3 jaar later..

Koen pov:

We hebben Tineke nooit gevonden, ze is weg. Al die jaren heb ik haar gezocht. Heel België was afgezocht. Daar was ze niet. Zelfs in Frankrijk en Nederland hebben ze haar niet gevonden. Ik ben enorm verdrietig, ik ben nooit nog blij geweest in heel die tijd.

Tineke pov:

Ik word al jaren vast gehouden hier. Ik weet ondertussen al dat ik in Duitsland ben. Ik moet voor Hannes werken in een café en als ik gedaan heb met werken, moet ik alles in zijn huis onderhouden en weer naar de kelder gaan. En Koen mis ik enorm. "Tineke! De keuken moet opgeruimd worden!", roept Hannes. Ik ga naar de keuken en begin er alvast aan. Als dat gedaan is ging ik terug naar de kelder en kroop in een hoekje. Ik dacht na. Al jaren wil ik ontsnappen, maar elke keer mislukt het. Ik bleef nadenken.. Ik wil hier echt weg! Ik wil terug in Koens armen kunnen liggen en weer mijn eigen werk kunnen doen met hem en de collega's. Ik mis hem zo. Ik barst in tranen uit.

Koen pov:

"Mannekes vergadering!", zegt de chef. Ik ga naar de refter bij de andere collega's aan tafel zitten. "We zijn al 3 jaar opzoek naar Tineke en hebben geen spoor. Wat we wel eens kunnen gebruiken, is een rust. Ik geef jullie even een week vrij en kom daarna maar fris terug en dan vliegen we er weer in.", zegt de chef. Ik pink mijn tranen weg en sta recht en knik. Ik neem mijn spullen en ga naar huis. Ik heb zin in even weg te zijn van thuis, om gewoon even ergens anders te zijn. Ik ga mijn vader in Duitsland bezoeken. Ik heb hem al jaren niet meer gezien omdat ik geen tijd had en al zou ik tijd hebben, bracht ik die door met Tineke. Ik vertrok even later thuis en reed naar de luchthaven. Als ik op het vliegtuig gestapt was, zette ik me neer en keek wat naar buiten. Tineke waar zit je toch? Als we opstegen sloot ik mijn ogen en probeerde wat te slapen.

Even later waren we geland. Ik huurde een auto en reed naar mijn vaders huis. "Hey jongen!", zegt hij als hij open doet. "Dag vader.", antwoord ik en vlieg in zijn armen. Ik heb hem ook alles verteld, over mijn relatie met Tineke en ook dat ze weg is.. Ik mis haar enorm. "Heb je een foto van haar?", vraagt hij. Hij heeft haar nog nooit gezien. "Ja hoor.", zeg ik en laat mijn achtergrond op mijn gsm zien. Zijn mond valt open. "Dat is dat meisje van in het café.", zegt hij. "Wat?!", zeg ik. Mijn vader gaf me het adres en ik reed er meteen naartoe. Als ik aankwam stapte ik uit en ging binnen.
Er is hier niemand, het is wel open. Een beetje raar maar ja. Ik loop wat rond. "Tineke!", roep ik. Ik hoop dat als ze hier is, dat ze reageerd.

Tineke pov:

Hier zat ik dan, helemaal alleen in een koude donkere kelder onder een café. Plots hoor ik een bekende stem. "Tineke!", hoor ik iemand roepen. Het is.. Koen! "Koen! Hier!", roep ik en loop naar de kelder deur. Hij is opslot! Ik roep nog eens. "Koen!", roep ik. Geen reactie..

Koen pov:

Ik hoorde verder niemand. Ik besloot om morgen terug te komen. Daar ging ik dan weer.

Tineke pov:

Hij is er niet meer. Nee! Mijn hoop is helemaal verdwenen. Wat moet ik nu doen? Ik ging op de harde matras liggen en probeerde een beetje te slapen. Wat dus niet lukte. Uiteindelijk na een paar uur ofso, worden mijn ogen zwaarder en val ik in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker door de deur die open vloog. "Werken! Nu!", roept Hannes. "Oke oke..", zeg ik en ga snel de kelder uit. Hij duwt me in de keuken waar er poets gerief staat. "Nu de keuken opkuisen en dan weer naar de kelder zeker.", fluister ik mezelf toe.

Als ik na 2 uur eindelijk klaar ben, probeer ik nog eens te ontsnappen, maar ook dat mislukt. "Waar denken we naartoe te gaan?", zegt Hannes streng als hij mij naar de kelder trekt. "Hannes ik wil naar huis!", roep ik met tranen die ik niet meer kan tegen houden. "Das pech, want daar zal je nooit meer komen!", roept hij en duwt me naar beneden waardoor ik heel hard val op mijn hand pols. De deur vliegt dicht. Ik neem een zaklamp die ik heb kunnen fixen en schijn ermee op mijn hand. Dat wordt een blauwe plek. Ik deed het licht weer uit. Er is hier vanboven tegen de blafon een klein raampje dat lijd naar het café, er kan alleen geen geluid door en het langs de andere kant kan niemand me zien omdat het zo donker is. Maar ik dacht dus dat als Koen zou terug komen, dat ik dan erop kan kloppen en schijnen met het licht zodanig dat hij me ziet. Ik denk alleen dat hij niet gaat komen.. Ik zet me op de matras en staar alleen maar naar het raam. Het enige wat ik zie is juist een deel van de deur waar de mensen binnenkomen en de bar waar ik altijd achtersta. Er zit nog niemand nu dus ik begin me echt te vervelen. Dat is ook het enige wat ik doe. vervelen vervelen vervelen..

Koen pov:

Ik stond op en ging naar beneden waar mijn vader is. Ik mag bij hem de hele week blijven tot ik weer naar huis moet. Liever zou ik hier Tineke gaan zoeken. "Heb je Tineke niet gevonden gisteren?", vroeg mijn vader. "Nee ze was er niet, het was ook al laat dus ik ga vandaag opnieuw proberen en blijven proberen tot ik haar zie. Ik denk zelfs hier te blijven om haar te zoeken tot ik haar vind.", zeg ik vastbesloten. Mijn vader knikt.

Als we klaar waren met ontbijten, vertrok ik weer naar dat café. Ik parkeerde de auto en liep naar binnen.