De obsessie van mijn zusje // Matthy fanfictie

~ deel 3 ~

POV Amber:

Als ik thuis aankom zie ik dat ik een berichtje heb gekregen met het adres. Ik loop snel naar mijn werkkamer om daar de nodige spullen te pakken en als ik alles heb zet ik het in mijn busje. Ik stap in en zet de navigatie aan. Het is 40 minuten rijden dus dat is te doen. Net als ik wil vertrekken bedenk ik me dat ik de meiden nog moet laten weten dat ik vanavond niet kan komen. Als ik ze een appje heb gestuurd kan ik eindelijk vertrekken.

~

Na 40 minuten rijd ik de oprit van de jongens op. Ik vind het heel eerlijk gezegd best spannend om op camera te komen maar ik weet zeker dat ik wel over die angst heen kom. Ik pak de spullen uit de auto en loop naar de voordeur. Ik wil net aanbellen als de deur openvliegt, "Hey, we zagen via de camera dat je er al was" zegt Robbie. "O haha" zeg ik lachend. "Kom binnen" zegt Robbie. Ik hang mijn jas op de kapstok en loop met Robbie de woonkamer in. "Als wij de camera's en microfoons klaar zetten, kun jij in alle rust jou spullen neerzetten" stelt Raoul voor. "Goed idee" zeg ik.

Na een kwartier staan al mijn spullen klaar en zijn de jongens klaar met het neerzetten van de camera's  en microfoons. De jongens nemen eerst met zijn vijven de intro op en daarna kom ik erbij. "Oké Amber, leg uit wat gaan we doen?" zegt Milo. "We gaan vandaag een ontwerp maken. Je mag van mij zelf weten wat het is. Jullie kunnen, aangezien jullie klunzen zijn, het beste eerst met potlood schetsen. Als jullie klaar zijn met schetsen ga ik wel uitleggen wat jullie dan kunnen doen" zeg ik. "En we kunnen gewoon hulp vragen als dat nodig is toch? Want als het om tekenen gaat zijn we inderdaad klunzen" zegt Matthy. "Ja, je kunt mij gewoon om hulp vragen want dat is waarom ik hier ben" zeg ik. "Oké laten we maar beginnen dan want dit gaat even duren" zegt Milo lachend. Iedereen lacht mee en daarna starten de jongens met tekenen en help ik hier en daar een beetje.

Als we ongeveer een half uur bezig zijn houden we een pauze, omdat iedereen even wat wil drinken. "Zeg Amber, aangezien we een samenwerking hebben met jou voor je bedrijf willen wij, en de kijkers natuurlijk ook, wel wat zien van wat jij allemaal maakt" zegt Raoul. "Dat kan, ik heb een paar van mijn designs meegenomen dus die kan ik laten zien" antwoord ik. Ik laat een paar designs aan de jongens en aan de camera zien en de jongens zijn weer verbaasd. "Ik ben gewoon nog steeds verbaasd hoe je zoiets kan maken" zegt Koen. "Ja kijk naar mijn ontwerp, dat lijkt niet eens een beetje op jou design" zegt Robbie. "Ja maar dat komt misschien omdat jij gewoon helemaal niets kan Rob" zegt Milo. Iedereen lacht (ook Robbie). "Laten we verder gaan jongens" zegt Raoul.

~

Het is nu ongeveer twee uur later de jongens zijn er klaar mee, en ik persoonlijk ook, die gozers kunnen echt niks😂. We ruimen alles nog even gezamenlijk op en nu is het al 11 uur 's avonds. "Als jullie het niet erg vinden ga ik er nu weer vandoor want ik moet nog veertig minuten naar huis rijden" zeg ik. "Ja hoor is goed, je zou ook in de logeer kamer kunnen slapen als je wilt" zegt Raoul. "Het is inderdaad niet zo verstandig als je nu nog door het pikkedonker gaat rijden" zegt Matthy. "Maar ik heb helemaal geen slaapspullen bij" zeg ik. "Je mag wel een T-shirt en trainingsbroek lenen van mij" zegt Matthy. "Oké ik blijf wel hier slapen" zeg ik. "Top ik zal je even de logeer kamer en de badkamer laten zien" zegt Raoul.

~

Langzaam open ik mijn ogen, ik ben wakker geworden van gelach wat van beneden vandaan komt. Ik ben nog bij de jongens herinner ik me nu, die zullen dan ook wel degene zijn die al dat geluid produceren. Ik sta op en loop naar beneden om uit mijn tas met teken spullen een haarborstel te gaan halen, ik heb daar gewoon altijd een haarborstel bij zitten omdat mijn haar het heel leuk vindt om helemaal in de klit te gaan zitten. "Eyy jij bent ook wakker" zegt Koen. "Zo laat is het toch nog niet?" vraag ik. "Het is 10 uur nu ligt eraan wat je laat vind" zegt Raoul. "Ja oké het is niet meer heel vroeg maar ik vind het nou ook weer niet zo laat" zeg ik. "Waar zijn de andere eigenlijk?" vraag ik. "Milo en Matthy slapen nog en Robbie is een ontbijtje halen" antwoord Raoul. "Dus jij en Koen zijn de enige die net al dat geluid produceerde?" vraag ik verbaasd. "Was ons gelach zo luid dan?" vraagt Koen nu verbaasd. "Ja, of ik moet gewoon te goeie oren hebben" zeg ik. "Nee ik denk dat het eraan ligt dat de logeerkamer het dichtste bij de trap is en je daardoor het geluid van beneden het beste hoort" legt Raoul uit. "Dat kan natuurlijk ook, dat is logischer" zeg ik. 

~

We zitten met iedereen aan het ontbijt, Matthy en Milo zijn inmiddels ook wakker geworden en we zijn nu aan het plannen wat we vandaag gaan doen. We zitten eraan te denken om een deel twee van de video op te nemen. "Wat gaan we eigenlijk doen als we deel 2 gaan opnemen?" vraagt Robbie. "Ik kan jullie leren/laten zien hoe je je ontwerp kleur geeft? Maar jullie kunnen ook jullie schets verder tekenen" antwoord ik. "Ja is goed, dan ga ik even omkleden en dan kunnen we daarna beginnen met het opnemen" zegt Matthy. "Ja ik ga me ook even omkleden" zegt Milo. "Ik ook" zeg ik. Milo, Matthy en ik verdwijnen naar boven en ik kleed me snel om naar mijn eigen kleren. Ik vouw de kleren die ik van Matthy geleent heb op en loop naar de deur waarvan ik denk dat het Matthy's kamer is. "Matthy ik heb hier de kleren die ik van je geleend heb" zeg ik, hopend dat ik voor de goede deur sta. "Leg maar voor de deur neer, ik pak ze zo!" klinkt de stem van Matthy. "Oké doe ik" antwoord ik. 

Als de camera's weer klaar staan en ik mijn spullen weer uitgestald heb, deze keer met hulp van Koen, kunnen we beginnen. Als we op het punt staan van beginnen gaat de bel. "Ik kijk wel even op de camera wie het is" zegt Raoul. "Ehm jongens.... geen goed nieuws" zegt Raoul, nog geen seconde later. "Wat?" vraag ik geïnteresseerd. "Jouw ouders en zusje staan voor de deur Amber" antwoord Raoul. "O nee niet hun weer!" zucht ik. "Ik doe wel open" stel ik voor. "Moeten wij er voor de zekerheid bij komen staan?" vraagt Matthy. "Doe maar voor de zekerheid" antwoord ik. We lopen met zijn allen naar de deur en ik doe open. 

(1180 woorden) 19-03-2022 
Ik weet het ik heb er heel lang over gedaan om weer een verhaal te schrijven maar ik heb het heel erg druk met school op het moment. Hopelijk vinden jullie dit eerste nieuwe deel leuk! 

-xx