GİZEMLİ

-Bölüm 2-

Merhaba 1. bölümüm aceleyle girilmiştir yazım hatalarımdan dolayı çok çok özür dilerim sonra düzeltmeye çalışacağım bu kitabı iki kişi yazıyoruz haberiniz olsun bu bölümü yazdıktan sonra bir kaç bölüm daha eklemeyi düşünüyorum eğer okunup beğenilirse devam edeceğim okunması ve yorumlar benim için çok önemli

Hışımla motosikletimi orada bırakıp çıktım söyledikleri miydi beni böyle deli eden? Yoksa aklıma gelen bazı şeyler miydi? Bana bir şeyler anımsatıyordu yoksa adını bile bilmediğim birisinin söylediklerini takmam ben.

Antalya'nın kumsalına doğru ilerledim üzerimde şort ve atletim hala duruyordu uzanıp kendimi kumların üzerine bıraktım box okuluma az uzaklıktaydım. Denizin şırıltılı sesiyle kendimi uykuya bırakacaktım ki araya bir motor sesi girdi hiç gözlerimi açmadım yanımda bir hareketlilik hissettim birisi yanıma uzanmıştı, yakınıma. Kokusu burnumu dolduruyordu ve bu koku bir an kafamdaki huzursuzluğu gönderir gibi oldu.

"Dediğimin seni bu kadar etkileyeceğini tahmin etmemiştim." Beni çalıştıran çocuktu gözlerimi açtım. Dediği etkilememişti aslında ama bir şey olmuştu anlayamadığım yine de ona suçluluk duygusu aşılamak istediğimden

"Hmmm sanırım sen hep fahişelerle takıldığından onlarla konuştuğun gibi konuştun..." Yüzümü yan çevirdim yan profilinin iyi olduğunu fark etmişken "Ama ben onlar gibi değilimdir."

Kaşlarını yukarı doğru kaldırırken " Ben onlarla takılmam eğlenirim." Demişti içimden bir yuh çekerken acaba kaç kızı altından geçirdiğini düşünüyordum kumdan kalkmaya hazırlanırken

"Bir daha görüşmeyelim." Demiştim ağzı alayla kıvrılırken gereksiz tepkisinin ne olduğunu anlamaya çalışıyordum

"Fark etmez." İçimden taklidini 'Fark etmez' diye çirkeflikle yaparken uzandığım yerden doğruldum ve kumları üzerimden atmak adına ellerimle sirkeledim

"Seni evine ben bırakırım sende kendince özür namına kabul edersin." Kendimce mi ne zannediyor bu kendini suratına boş boş baktım o ise ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu "Sözle söylemeyi dene." Diye ekledim bana öfkeyle bakmaya başlayınca bir an afalladım ürkütücü görünüyordu genelde bana böyle bakan gözlerden hiç etkilenmezdim ama bu farklıydı.

Motosiklet hemen bir kaç adım arka tarafımdaydı üzerime doğru yürümeye başlayınca geri ilerlemeye başladım o da ileri ilerlemeye başladı ne olduğunu anlayamadım bir an

"Dinle. 1. si ben ne istersem onu yaparım..." Gelmeye devam ediyordu hala öfkeli gözlerle bakıyordu ama çok erkeksi bir çocuktu

"2. si bana hiçbir şekilde istediğini yaptıramaz emir veremessin..." Kalçam motosikletime çarptığında bir an afallayarak geriye baktım sonra hemen yüzümü geri ona döndüm üzerime doğru eğildi ben de motosikletin üzerinden geriye doğru eğildim bir saniye neden geri geri gittim ki ben hiç bir şeyden kaçmayan bir kızdım ne oldu bana böyle

"3. kimseden özür dilemem." Sabahtan beri eğik bir şekilde duruyordum belimi felç geçirecekmiş gibi hissederken "Bunu bana anlatmana gerek yokm." Dedim

"Ne sebeple? " Nefesi tenime çarpmıştı gözleri gözlerimin tam içine bakıyordu. "Görüşmeyeceğimizi söylemiştim." Hala aynı pozisyondaydık ve ürkütücü gözlerle bana bakmaya devam ediyordu can sıkmaya başlamıştı bu cidden

"İyi" Diye kesip nihayet doğruldu bedenimizin her noktası çarpışmıştı resmen

"Bin seni ben bırakacağım." gözlerimi devirdim derdi neydi? Belki de benle inatlaşmaya çalışıyordu

"İstemiyorum." Dedim itiraz istemeyen gözlerle bana bakıyordu bende inatlaşarak ona diktim gözlerimi

ve kendimi bir an havada buldum beni belimin kenarlarından tutup motosiklete oturtmuştu, resmen bir bebek gibi