Sözüm Sana.

on yedi

Cumartesi.

Belki biraz - Aklımda Biri Var

Kaan Tangöze - Sorma

•

"Olmaz ki ama böyle ya."

Oflayarak konuşan toprak, bağdaş kurmuş, etrafına bakarak konuşuyordu.

"Yüzünü hiç göremeyecek miyim?"

Dudağını büzerek, yüksek sesle sorduğu soruyu muhatabının işittiğinden emin değildi.

Onu uzaktan seyreden çocuk, keyifle sırıtarak ve dişlerini sıkarak tatlı bulduğu bu görüntüyü zevkle izliyordu.

Eline telefonunu aldı.

çocuk: nasıl bu kadar tatlı olabilirsin ki?(19.26)

çocuk: kafayı sıyıracağım toprak, bakma öyle etrafına.(19.27)

çocuk: gelip seni ısırmam için beni öyle zorluyorsun ki...(19.27)

bal çevrimiçi.

bal yazıyor...

bal: ya.(19.28)

bal: gelip ısırsana.(19.29)

Görüldü.

çocuk çevrimiçi.(19.30)

çocuk çevrimiçi.(19.31)

bal: geliyor musun?(19.32)

çocuk çevrimiçi.

çocuk çevrimdışı.(19.33)

Kocaman açtığı gözleriyle ve şaşkınlıktan hafif aralanmış ağzıyla toprak'a baktı çocuk. Telefon elinden kumlara düşmüştü, hiçbir şey düşünemiyordu.

Toprak dudağını ısırarak telefonu izlemeye devam ederken, soğuktan dolayı hafifçe kızarmış burnunu çekti.

bal: gelmeyeceksen gelmeyeceğim de.(19.35)

bal: seni zorlamayacağımı biliyorsun.

çocuk çevrimiçi.(19.36)

çocuk yazıyor...

çocuk: beni çok zorluyorsun, bal.(19.37)

çocuk: özür dilerim, şimdi gelemem.

Görüldü.(19.37)

Toprak oflayarak örtüye uzandı.

bal: hiç mi gelemezsin?(19.38)

Görüldü.

bal: tamam.(19.38)

Görüldü.

Toprak telefonunu karnına bırakıp gökyüzüne baktı bir süre. Ardından aklına gelen şeyle aniden doğruldu.

Sepeti kucağına çekip içindeki diğer şeylere baktı.