Sözüm Sana.

yirmi alti

Marc Aryan- Kalbin Yok Mu?

Ayten Alpman- Ben Varım

Ayla Dikmen- Anlamazdın

Toprak
Yağız

•

"Biliyordum lan!"

Anlık bir yükselişle karşısındaki duvara yaslanmış olan çocuğa baktı toprak.

Parmak uçları hafifçe dudaklarını okşarken yerdeki rastgele bir noktaya gözleri dalmış olan yağız, irkilerek kafasını kaldırırken ellerini cebine koydu.

"N-neyi?"

Ellerinin hareketini hafif bir gülümsemeyle izledi toprak, kahkaha atmamak için dudağını ısırdı. Boğazını temizledi.

"Yağız, anonimdin ya sen hani?"

Anlık bir aydınlanma ifadesiyle gözlerini açtı yağız. Nefesini tutarken yüzü kızarmıştı.

"Hassiktir."

Kahkaha atarken bedeni öne savruldu toprak'ın.

"Gerçekten, unuttun mu bunu?"

Dudağını ısırırken gözlerini yere indirdi, yanakları kızarıktı.

"Ya şey... Unutmuş gibi yapsan?"

Konuşurken arada bir toprak'a bakıyor, ardından hemen geri yere çeviriyordu gözlerini.

"Yani ben... Şey işte. Fark etmedim bu ayrıntıyı. Fazla sinirlenmişim o an. Hak etmediğinden değil."

Tekrar sinirlendi, kaşlarını hızlıca çatıp toprak'a kızgın bir bakış attı. Toprak bir anlığına suçlu ve pişman hissetti.

"Ben özür dilerim, gerçekten. Yani senin bu kadar... Endişeleneceğini tahmin etmemiştim."

Ona fazla sinirli kalamayan ve sinirli ifadesini çoktan kaybetmiş olan yağız, toprak'tan bunu saklamak için gözlerini yere çevirdi. Kısık bir sesle konuştu.

"Tamam ama tekrar yapma, lütfen."

"Anlaştık, yapmam."

"Söz mü?"

Gözlerini ona çevirdi yağız. Toprak gülümsedi.

"Söz, yağız."

Kaşlarını çattı yağız. Elini uzattı. Anlamayarak eline baktı toprak.

"Parmak sözü?"

Ufak bir kahkaha attı toprak, elini onun eline uzatırken.

"Ya gülmesene. Hem parmak sözleri bozulmaz, bak mühürledik. Bozamazsın artık."

Toprak, yağız'ın yüzünde ciddi bir ifadeyle parmağını parmağına geçirmesini gülümseyerek izledi. Ve baş parmaklarının ucunu birbirine değdirmesini. Tatlıydı.

Elini geri çekmediğini ve ellerine dalmış olduğunu bir süre sonra, yağız'ın kendisine olan bakışlarıyla fark etti. Birleşik ellerini bilinçsizce indirdiler, gözlerini birbirlerinden ayırmadan.

Yağız, diğer elini toprak'ın yüzüne çıkardı. Baş parmağının ucuyla, dikkatlice elmacık kemiğindeki morluğu okşadı.

"Acıyor mu?"

Toprak başını olumsuz anlamda salladı. Yağız yüzüne yavaşça yaklaştı. Dudaklarını hafifçe, titreyerek yanağındaki morluğa değdirdi. Bu hareket, ikisinin de gözlerinin kapanmasına sebep olmuştu.

Yüzünü hafifçe çekti yağız, ardından biraz aşağı indi. Gözlerini toprak'ın gözlerine çıkardı, izin alırcasına. Toprak yavaşça gözlerini yumup açtı. Yağız hafifçe gülümsedi, gözlerini yumdu. Dudağının kenarındaki yara. Acıtmaktan korkarak, kuş tüyü kadar hafif bir şekilde yarayı öptü. Yavaşça geri çekildi.

Toprak, yağız'a bir adım attı. Yavaşça yüzünü ona yaklaştırdı, yaklaştırdı. Başını omzuna bıraktı yorgunca. Titrek bir nefes aldı. Boş olan elini hafifçe onun beline sardı, yüzünü boynuna yaklaştırdı.

Kokusunu belki de ilk kez o an aldı.

Bağımlısı olacağı, onsuz aldığı her nefesin kendisine gereksiz ve anlamsız geleceği o koku.

Farkında değildi.

•

Selam asklarim!

O kokuyu hissettiniz mi?

Benim icin o kokusu olan kisi artik hayatimda degil. Ama sanirim asil kirici olan o kokuyu kuvvetle ihtimal bir daha hic alamayacak olmamdan ziyade, bir zamanlar o kokusuz aldigim her nefeste ozledigim kokuyu unutmus olmam. Yanimdan gecse tanirim, bir yerde alsam tanirim. Ama artik onsuz da onu hatirlayabilecegim kadar tanidik degil, yakin degil.

Ve bu parmak sozunu de ozleyecegim.

Cunku o ne olursa olsun, parmak sozlerimizi asla cignemedi.

Parmak sozleri cignenmezmis.

Sevgiyle kalin, akademik basarilarla kalin. Tatli cocuklara kendinizi kaptirmayin.. kaptirmayin. Ve burdan, echonun sulalesine ufak bi gonderme. Sizi seviyorum! Gorusmek uzere.

Kurgumuzun birinci yil donumu serefine.

140223.