Asla Vazgeçmem

Yalnızlığımın Çaresi Yok

Okula geldiğimde Sinan Yanıma oturdu. Derste notlaşıyorduk. Zil çalınca beraber kütüphaneye gittik. Bana kitap önerdi. Onun önerdiği Kitapları kütüphaneden aldım ve özenle çantama koydum. Bu aralar çok fazla çıkma teklifi aldım. Ama Hepsini reddettim. Cumartesi günü kızlarla dışarı çıkmaya karar verdik. Onlarla çok eğleniyordum. Beni makyaja zorlasalar da onlar gerçek dost. Her zaman yanımdalar. Sınıfta kitap okurken Sinan'da Kitabını Alıp Yanıma geldi ve beraber oturduk. Beden eğitimi dersinde hoca Sinan'ı görevlendirdi. Sinan bize hareketler yaptırıyordu.
"Yavaş yavaş koşmaya başlayın "dedi.
Ben de koşuyordum. Bir yere takılıp öyle bir düştüm ki herkes güldü. Yine rezil olmuştum. Herkes güldüğünden Ağlayarak içeri girdim. Elif Yanıma geldi
"Manolya rezil olmadın ki" dedi.
Sonra Sinan ve Alp' de geldiler yanıma.
"Manolya rezil olmadın hem çok güzel düştün" dediler gülerek. Bunlar benimle dalga geçiyor herhalde.
"Aman çok da umrumda " dedim gözyaşlarımı sildim ve Bahçeye koştum, onlarda arkamdan geldiler. Eve gidince anneme nasıl düştüğümü anlattım o da Güldü.
" ya anne Gülme bak ben gülmüyorum" dedim
" Manolya bu Sinan çok tatlı çocuk" dedi.
"Hıhı Öyledir" dedim.
"Sen bu Çocuktan mı hoşlanıyorsun söyle bakalım annene" dedi.
Beni sinir ediyordu.
"Yok artık" dedim ve hemen odama koştum. Piyanonun kapağını açtım. Baştan itibaren bütün Şarkıları çalmaya başladım.