Asla Vazgeçmem

Ağla Manolya Ağla

Eve gittim. Ağlamaya devam. Kapı çaldı bizim kızlar geldiler. Neden ağladığımı sordular. Ben de herşeyi anlattım.
"Kendini affettir" dedi Burcu.
"Affetmez ki" dedim.
"Manolya bak bence o da seni seviyor, eğer gerçekten sana değer veriyorsa daha fazla üzülmene izin vermez ve affeder" dedi Elif.
Evet Elif çok haklıydı. Hem böylece bana aşık olup olmadığını da test edebilirdim. Hayatımda ilk defa aşık olmuştum.
"O zaman şimdi sen Sinan'a bir mesaj at " dedi Damla.
"Hep Sinan seni bir yere götürüyor şimdide sen onu al ve bir yere götür ona bir süpriz yap" dedi Burcu.
Dediklerini bir bir yapacağım.
"Manolya bu kadar da gevşek olma" dediler
"O ne demek?"dedim.
"Yani Sinan'a trip at, sana attığı her mesaja yarım saat sonra cevap ver, sürekli ay çok tatlısın de " dedi Burcu.
"Bunları ben mi yapacağım " dedim.
"Yok nenem " dedi Burcu. Elif ve Damla güldü. Ben hâlâ bağırarak ağlıyordum.
"Manolya sen iyi misin? " dediler.
"Evet evet iyiyim" dedim. Gözyaşlarımı silerek. O an anladım ki bir Kızın en Çaresiz anı Gözyaşlarını kendisi sildiği andır. Acaba o beni seviyor mu ?
" Manolya sen iyi olduğuna emin misin?" Dediler.
" hayır ! Ben daha önce hiç kendimi böyle hissetmemiştim " dedim. Ne kadar da zor bir durum bu böyle. Sinan benim hayatımın anlamıymış meğer ve ben onu değerini onu kaybedince anladım.