Asla Vazgeçmem

Herşeyin Bittiği An

Sınıfta kitap okuyordum. Kızlar Yanıma geldiler.
"Manolya, hadi elbiselerimizi giyme vakti " dediler. O elbiseyi hiç giyme isteğim yoktu. Ama zorla giydim. Kızlar çok güzel olmuşlardı. Burcu ;eyeliner, ve şeftali tonlarında pembemsi bir ruj sürmüştü ve saçlarını maşayla yapmıştı. Elif; babylips koleksiyonundan mor renkli ruj sürmüştü , yüzünde hafif Nemlendirici vardı ve rimeli çok belli oluyordu. Damla; pembe allık, mavi far ve ruj sürmüştü. Ben hiçbir şey yapmadım sadece elbisemi giydim. Bir de topuklu ayakkabıları. Kızlar bana da makyaj Yaptılar. Ama bunu ben istedim. Rimel, eyeliner, kırmızı ruj sürdüler. Saçlarımı topuz Yaptılar. Aynaya bakınca kendimi tanıyamadım. Resmen Karşımda Bambaşka bir kız duruyordu. İşimiz bittikten sonra hepimiz Aşağıya indik. Sinan beni görür Görmez Yanıma geldi. Gülümsedi ve elimi tuttu beraber Yürüdük. Çok yakışıklı olmuştu. Tahminlerimden bile daha yakışıklıydı. Kuzey sahneye çıktı ve beni dansa kaldırdı.
" Manolya seninle dans edemez çünkü biz dans edeceğiz" dedi Sinan Kuzey'e.
"Ben dans etmeyi beceremem" dedim.
Sinan, " ben de " dedi gülerek.
Ben de güldüm. Sinan v ben çok sıkıldık. Bu yüzden yukarı çıktık. Çıkarken ayağımdaki
topuklu ayakkabılar Sağolsun yere yapışıyordum ki Sinan beni tuttu. Terasa çıktık. Çok fazla rüzgar vardı saçlarım bozulmaya başladı. Sinan bana bakıyordu. Ben de ona. O tam bir baş belası ama çok tatlı. Bir an kendimi kaybettim ve çok tuhaf bir hareket yaptım. Sinan'a sarıldım. Kendime inanamıyorum o an sanki dünya durmuştu hiçbir şey düşünemedim.ona sarıldığımda Gözlerimi kapattım. Ilk defa birine bu kadar içten sarıldım . Sanırım ona aşık oluyorum. Aşkın işine bak ya. Seve seve bu çocuğa aşık oldum. Bu bana bakmaz ki. Ben bunları düşünürken Sinan da bana sarıldı. Ne yapıyordum ben ? Hemen koşa koşa kızlar tuvaletine gittim. Ağlıyordum... Rimelim akmıştı. Ama umrumda değildi. Sinan beni arıyordu sanırım. Hemen yanına gittim.
"Manolya ben seni bir türlü anlayamıyorum" dedi
" ben de beni " dedim.
" bir karar ver artık" dedi.
O haklıydı.
" artık çok yıprandım, herşey tuhaflaştı beni anlamıyorsun, ben sadece mutlu olmanı istiyorum, artık beni arama , mesaj atma, peşimden gelme. Artık sen kitap okurken yanına gelmeyeceğim, Gözlerine bakmayacağım, seni Kuzey'den kurtarmayacağım çünkü sen böyle daha mutlusun " dedi.
Ve arkasını dönmeden yürüdü. Kendimi kötü hissettiğimi söylemeyeceğim çünkü kendimi hissetmiyorum.
" Sinan !" dedim. Durdu , arkasına bakmadı sonra yürümeye devam etti. O an herşeyi ben bitirmiştim. Onsuz ne yaparım ki?