" သွေးမြေ့ရှားဟန် ... ဘယ်ကြွမလို့လဲ ဒီကိုလာခဲ့ပါဦး ..."
အမလေး .. သောက်ပလုတ်တုတ် ...
မာမီက ဆိုင်ကိုသွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား ...
မတတ်နိုင်တော့ပေ .. ခေါ်တော့လဲ သွားရုံပေါ့ ...
" ဒါ ဘယ်သွားမလို့လဲ ..."
" သင်တန်းသွားမလို့လေ မာမီရဲ့ ...."
" အမလေး ကြားသားမိုးကြိုးဟယ် .. နင့်သင်တန်းဆရာမငါ့ကို ဖုန်းဆက်တယ် နင်အတန်းမလာတာ တစ်လကျော်ပြီတဲ့ ...."
သူခိုးလူမိသွားတာမလို့ ချက်ချင်း မျက်နှာငယ်လေးပြောင်းကာ
မာမီ့ရှေ့ကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ...
" အဲ့ဒါ တစ်ကယ်တော့ ဒီလိုရှိပါတယ် မာမီ ..."
မျက်နှာကို တတ်နိုင်သမျှငယ်ကာ မာမီ့ကိုရှင်းပြဖို့ သူပြင်နေပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ ကိုကြီးကိုသာ သူတမ်းတမိပါသည် ...
ကိုကြီးရေ .. ငါ့ကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား ...
" ဘာက ဘယ်လိုရှိပြန်တာလဲ ပြောစမ်းပါဦး ..."
" တကယ်တော့ သားနေ့တိုင်း အတန်းတတ်ပါတယ် ..."
" အဲ့ဒါဆို နင့်ဆရာမက လိမ်တာလား ..."
" အဲ့တာတော့ ဆရာမပဲ သိမှာပေါ့မာမီရယ် .. သားတကယ် သင်တန်းကို နေ့တိုင်းသွားတာပါ .. မလိမ်ပါဘူး ..."
" ဘယ်အချိန်သွားတာလဲ "
အချိန်လေးစားလွန်းတဲ့ သူ့သားအကြောင်းကို သိတာကြောင့် ဒေါ်ဟန်နီရှား မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ...
သွေးမြေ့ရှားဟန်ဆိုတဲ့ ငါးမွှေထိုးက ခုနှစ်နာရီခေါ်ရင် ကိုးနာရီလောက်မှ ရောက်တဲ့အမျိုး ...
" ၁၂ နာရီလေ ..."
" အဲ့အချိန်သင်တန်းမှာ နင်အမှိုက်သာ သွားကောက်နေတော့ ...
ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်အရာကိုမှ အလေးမထားတဲ့ အကျင့်ကို ငါမကြိုက်ဘူးလို့ နင့်ကိုအမြဲပြောတယ်မလား သွေးမြေ့ရှားဟန် ..."
" ဟုတ် .."
" တကတည်းဟယ် သားလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပါတယ် နင့်ကျမှ
ဘာလို့အဲ့လောက် ပြောမကောင်းဆိုမကောင်း ဖြစ်ရတာတုန်း ..."
YOU ARE READING
မောင့် ရပ်ဝန်းငယ်
Romance" မောင့်ရပ်ဝန်းငယ်လို့ တစ်ခါခေါ်တိုင်း ငယ်ဟာ မောင့်အပိုင်ပါလားလို့ ခံစားရတဲ့ ခံစားချက်ကို မောင် သိပ်သဘောကျတယ် " #သွေးမြေ့ရှားဟန် " ကျန်ရှိတဲ့ ငါ့ဘဝ သက်တမ်းကို မောင့်အပိုင်အဖြစ် အပ်နှင်းမယ် .. မောင်က ငါ့ရဲ့ ကိုးကွယ်ရာ ဖြစ်ပေးမလား " # ရပ်ဝန်းငယ်
